Το Eurobasket έχει αρχίσει από την Δευτέρα αλλά εμείς εδώ περιμέναμε τη διεξαγωγή της 1ης φάσης για να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Πάμε λοιπόν αρχής γενομένης από την Εθνική. (Εχω ένα φίλο ο οποίος χθες έφερε την καταστροφή. Κάθε λεπτό μου έστελνε μήνυμα ότι δεν έχει δει χειρότερο μπάσκετ στη ζωή του, πως η εθνική δεν έχει σουτέρ, δεν έχει σέντερ, δεν έχει προπονητή, "δεν έχετε ομάδα, δεν έχετε λαό, τι ήρθατε να κάνετε στο γήπεδο αυτό" και άλλα παρόμοια χαριτωμένα. Αναφέρω την ιστορία παρενθετικά γιατί αποτελεί κλασικό παράδειγμα Ελληνα, που όσο γρήγορα ενθουσιάζεται όταν κερδίζει την Dream Team και νομίζει ότι μπορεί να συντρίψει και την διαγαλαξιακή μικτή, άλλο τόσο γρήγορα απογοητεύεται και χάνοντας απ' τη Ρωσία πιστεύει πως θα χάσει και από την Πορτογαλία, την Αρμενία και τη... Γουαδελούπη ή το Καζακστάν βγάζοντας "παλτά" άπαντες). Ο Διαμαντίδης, εμφανώς κουρασμένος δεν αποδίδει τα αναμενόμενα αφού τρέχει για να μοιράσει ακόμα και νερά στα τάιμ άουτ. Το ίδιο κουρασμένοι είναι και οι Χατζηβρέττας, Τσαρτσαρής αφού η χρονιά με τον ΠΑΟ ήταν εξοντωτική. Ο Ντικούδης που έμεινε στον πάγκο όλο το χειμώνα παρουσιάζεται φρέσκος και γι' αυτό είναι μακράν ο καλύτερος της εθνικής. Ο Βασιλόπουλος βγάζει ενέργεια στο παρκέ αλλά παραμένει -κακώς- άτολμος. Ο Πελεκάνος είναι ψαρωμένος, ο Παπαδόπουλος μία από τα ίδια σε μεγάλη διοργάνωση, ο Κακιούζης στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ζήσης έχει μείνει πίσω στη μετά Βαρεχάο εποχή, τον Παπαλουκά τον έχουν διαβάσει καλά -ειδικά οι Ρώσοι χθες- ο Σπανούλης έπειτα από ένα χρόνο απραξίας προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι παίκτης ΝΒΑ τη στιγμή που ο ίδιος επέλεξε μανιωδώς να το αφήσει(!) κι αναλώνεται σε ενέργειες που βλέπεις μόνο σε street ball και ο Μπουρούσης -ανεξήγητα- δεν παίρνει χρόνο απ' τον Γιαννάκη. Ο τελευταίος, όντας μπαρουτοκαπνισμένος και πανέξυπνος, κατάλαβε πως εφόσον στα χιαστί "σταυρώσουμε" με μία εκ των Λιθουανία, Σλοβενία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Τουρκία, είναι ένα και το αυτό και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να βάλει καινούρια plays στην επίθεση (ώστε να καλύψει το απρόσμενο κενό του Φώτση) και να πάρει πράγματα από παίκτες όπως ο Ζήσης που -ας μην το ξεχνάμε- ήταν 1ος σκόρερ στο Βελιγράδι και μας ξελάσπωσε ουκ ολίγες φορές. Αλλωστε ούτε την Ισπανία ούτε τη Ρωσία θα βρούμε μπροστά μας στα προημιτελικά. Θυμηθείτε ότι όλα τα φιλικά προετοιμασίας έγιναν με τις ομάδες που αναφέραμε παραπάνω και πως όλες είναι του χεριού μας, ακόμα κι αν τερματίσουμε 4οι! Τα προβλήματά μας είναι εμφανή αλλά όχι δυσεπίλυτα.1. Κακή κυκλοφορία μπάλας με πολλά σκασίματα που επιτρέπουν στην αντίπαλη άμυνα να προσαρμοστεί. Χθες μάλιστα ανασύραμε απ' το σεντούκι (ή το μπαούλο που μ' άρεσε πολύ Γιώργο) το figure-eight που επιστρατεύτηκε πέρυσι με τους Αμερικάνους και το οποίο απλώς προστατεύει την κατοχή αλλά δυσκολεύει την κυκλοφορία. 2. Ανύπαρκτα pick n' roll στα οποία βασίζεται η τακτική μας στο set παιχνίδι αλλά δεν μπορεί να εκτελέσει -απουσία των Σχορτσιανίτη, Φώτση- παρά μόνο ο Ντικούδης. 3. Αστοχία από τα 6,25 (όταν λυθούν τα χέρια, κάτι που θα γίνει αργά η γρήγορα γιατί τα σουτ είναι ελεύθερα, τα πάντα θ' αλλάξουν). 4. Μη εφαρμογή -εδώ πονάει πολύ η απουσία Φώτση- του press στα 4/4 παρά τις φωνές του Γιαννάκη, αφού η κούραση είναι μεγάλη και τα τρεξίματα απουσιάζουν. 5. Η απουσία των Σχορτσιανίτη και Φώτση μας αφαίρεσε δύναμη πυρός στη front line με συνέπεια το βάρος να πέσει στην περιφέρεια και στον Λάζο ο οποίος δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του την ομάδα. Μία λύση θα είναι ο Μπουρούσης εφόσον ο κόουτς τον εμπιστευτεί. Γρήγορα πόδια, πείσμα, καλό μακρινό σουτ, τρέξιμο στο transision, καλά block out στο αμυντικό ριμπάουντ κι ανάσες στον έτερο σέντερ είναι πράγματα τα οποία μπορεί να προσφέρει ο σέντερ του Ολυμπιακού. Το μόνο που έχουμε ως επίλογο για την εθνική είναι υπομονή. Αλλωστε αυτό ήταν και το σύνθημα του Γιαννάκη πριν την έναρξη των υποχρεώσεών μας. Οτιδήποτε άλλο οδηγεί σε αχρείαστο πανικό για μια εθνική η οποία όταν στέφθηκε πρωταθλήτρια έπαιξε την είσοδό της στους 8 σ' ένα γκραν γκινιόλ ματς με το Ισραήλ! Ας μην ξεχνάμε τόσο γρήγορα λοιπόν κι ας παραμείνουμε ψύχραιμοι. Είδατε άλλωστε τι έπαθε η Ισπανία... Με αφορμή την οικοδέσποινα που παραμένει φαβορί για το χρυσό να δηλώσουμε το πασιφανές. Στο πλέον αμφίρροπο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όλων των εποχών πέραν της παγκόσμιας πρωταθλήτριας του σούπερ Γκασόλ όλοι οι άλλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Η δευτεραθλήτρια Ευρώπης Γερμανία του υπερπαίκτη Νοβίτσκι, η ταλαντούχα Γαλλία του Πάρκερ, η Ρωσία του Κιριλένκο, η Σλοβενία των άναρχων Λάκοβιτς, Νεστέροβιτς, Σμόντις, η Λιθουανία του Γιασικεβίτσιους, καθώς επίσης και οι Κροατία, Ιταλία. Μαζί κι εμείς οπότε... Ιδωμεν...
