ΟΙ...ΚΑΚΟΙ

Πάμε και στην άλλη πλευρά, όπου κυριαρχούν οι "πατάτες" του πρωταθλήματος, ως τώρα τουλάχιστον. Προσοχή: Τα κριτήρια δεν είναι μόνο αγωνιστικά, αλλά αφορούν και στον χαρακτήρα του κάθε ποδοσφαιριστή. Ξεκινάμε.

1) Ντάνι Φερνάντεζ (ΠΑΟΚ)

Τι έγινε ρε παιδιά; Που πήγε ο παμμέγιστος αναπληρωματικός της Εθνικής Πορτογαλίας; Ρε Ντάνι, αν δε γουστάρεις Σαλόνικα, που δε γουστάρεις και το ξέρουμε, γιατί δεν το έλεγες το καλοκαίρι στον Τεό να σε μοσχοπουλήσει, αντί να κάθεσαι και να λερώνεις τα παπούτσια του με τα σάλια σου περί "μεγάλης ομάδας και τεράστιας αγάπης για τον ΜΠΑΟΚ"; Τόσα γκολ στο όρθιο δεν έφαγε ούτε ο Καζιμιέρσκι...


2) Βασίλης Τοροσίδης (Ολυμπιακός)

Ο Τόρο περιέργως με μόλις 6 μήνες μπάλα σε ανώτατο επίπεδο άρχισε να φέρεται σαν να του χρωστάει το ποδόσφαιρο τα πάντα, αφού μας έκανε την τιμή να παίζει. Στα 25 πώς θα φέρεται άραγε; Για να του ρίξουν καμιά σφαλιάρα εκεί στου Ρέντη μπας και συνέλθει τώρα που είναι νωρίς ακόμη.Αλλιώς κλάφτον από τώρα. Άλλο ένα ταλέντο που θα το έχει φάει η μαρμάγκα (ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει αυτό).


3) Ραούλ Μπράβο (Ολυμπιακός)

Συνεχίζουμε με τον παραλίγο γκαλάκτικο, για τον οποίο δόθηκαν τα περισσότερα χρήματα από πλευράς Κόκκαλη για να καταδεχτεί να έρθει στο ταπεινό μας πρωτάθλημα. Μάλλον όμως του λείπει η μαμά του και το βραδινό γαλατάκι που του έδινε μαζί με την παέγια στα προάστια της Μαδρίτης. Το να τηλεφωνείς κάθε τρεις ώρες -κυριολεκτικά- στο φυσιοθεραπευτή της ομάδας σου για να παραπονεθείς ότι πονάει από το δοντάκι σου μέχρι το νυχάκι και το φρυδάκι σου δεν σε τιμά καθόλου. Ιδίως όταν φτάνεις με τον χαρακτηρισμό του σκληροτράχηλου. Σιγά τον τραχανά...


4) Τζο Ενακαρίρε (Παναθηναϊκός)

Και μόνο ο τίτλος του πιο αργού μαύρου που έχει πατήσει στη γη αρκεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το ανεπανάληπτο ποσοστό 14,2% στις επιτυχημένες πάσες παραπέμπει σε αδύναμο και απροστάτευτο σπουργιτάκι που οι κακοί λευκοί κάνουν τα πάντα για να το χαντακώσουν. Θα τον έσωζε η δύναμή του αν δεν την χρησιμοποιούσε με κινήσεις WWF.


5) Ιφεάνι Ουντέζε (ΠΑΟΚ)

"Επέστρεψα για να αποδείξω ότι άλλαξα και ο πρόεδρος μπορεί να βασιστεί σε μένα στην τεράστια αυτή προσπάθεια που γίνεται. Θα κάνω τα πάντα για να βοηθήσω". Αυτό αρκεί.


6) Τόνι Κάλβο (Άρης)

Δεν ξέρω αν φταίει η έπαρσή του, η κούρασή του από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που πήρε μέρος το καλοκαίρι ή οι μηδενικές του συμμετοχές σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά με προπονητή το Μπάγεβιτς δεν περνάνε αυτά. Πρέπει να μάθει να μαρκάρει, να μάθει πότε να σταματάει να ντριπλάρει, να γίνει πιο ομαδικός. Θέλει πολλή δουλειά ακόμη για το ντόρο που έγινε.


7) Γκουστάβο Μαντούκα (ΑΕΚ)

Πόσο πιο λίγος μπορεί να είναι ένας παίκτης; Χωρίς νεύρο, χωρίς θράσος και θάρρος, χωρίς αναπνοές δεν τον θέλει ούτε ο Αγροτικός Αστέρας. Χώρια που όποτε τον βλεπει ο συμπλόγκερ του ανεβαίνει η πίεση. Θες να μας πεθάνεις ρε Μαντούκα; Στην πυρά...


8) Σωτήρης Μπαλάφας (ΠΑΟΚ)

Αμυντικός ή μέσος; Όχι τόσο καλός αμυντικά για να παίξει ζώνη. Όχι τόσο καλός επιθετικά για να παίξει στα χαφ. Ούτε ηγετική φυσιογνωμία για να αντικαταστήσει το Ζαγοράκη. Ούτε γρήγορος για να κυνηγάει. Ούτε δυναμικός για τζαρτζαρίσματα και "βρώμικη δουλειά". Τι του λείπει για να γίνει μπετατζής; Ο Νιόπλιας (respect) τι του βρίσκει;



9) Σάκης Πρίττας (Άρης)

Ο άνθρωπος που έσωσε πέρυσι τον Ηρακλή είναι φέτος χαμένος πίσω από Γκαρσία, Νεμπεγλέρα, Σιστόν, Ίβιτς, Σανσόν και όποιον άλλο θέλετε. Ούτε στα φιλικά δεν χρησιμοποιείται. Με δεδομένη την έλλειψη εναλλακτικών αμυντικών χαφ, θα έπρεπε να είναι υπεραπαραίτητος για το Ντούσκο. Κι όμως. Απ' ότι μαθαίνω δείχνει παλαίμαχος στις προπονήσεις. Ας πρόσεχε.


10) Γκόραν Ντρούλιτς (ΟΦΗ)

Δέχτηκε να ανανεώσει και να ηγηθεί της προσπάθειας του ΟΦΗ για κάτι καλό τη φετινή χρονιά. Ανέλαβε με άνεση αυτό το ρόλο και ο Μάουρερ τον εμπιστεύτηκε. Οι ... ευαισθησίες του Σέρβου οδήγησαν στην ανεργία το Μάουρερ και τον ίδιο σε μόνιμες διακοπές στην απνέμορφη Κρήτη. Επί πληρωμή φυσικά. Πασάς...


11) Ριβάλντο (ΑΕΚ)

Δεν είναι από τους χειρότερους του πρωταθλήματος, αλλά κρίνουμε με βάση το ότι θα έπρεπε να είναι από τους καλύτερους και να πάρει την ΑΕΚ και το Φερέρ από το χεράκι και να τους πάει μέχρι το Μάιο. Φεύ, καμία σχέση με τον 35χρονο Ρίμπο του Ολυμπιακού. Ο ένας χρόνος παραπάνω φαντάζει δυσβάστακτος για το Βραζιλιάνο. Ούτε από φάουλ δεν σκοράρει πια. Καλύτερα να τον κάνουν από τώρα τεχνικό διευθυντή.


Επιμένω και θα επιμένω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου: Ο Νίκος Καραγεωργίου δεν είναι προπονητής, ούτε θα γίνει ποτέ. Πώς γίνεται τώρα να του εμπιστεύονται ομάδες πρώτης κατηγορίας οφείλει να το ψάξει ο Άρθουρ Κλαρκ και να μας δώσει μια απάντηση. Ούτε για ερασιτεχνικό δεν κάνει. Και μετά ψάχνουμε για σοβαρότητα στο πρωτάθλημα.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ...

Εντάξει, είπαμε ότι πήραμε μια απόφαση και χαιρόμαστε γι' αυτό, αλλά καθώς μεσολαβούν αρκετοί μήνες (το άγχος μετά τον Ιανουάριο), ας ασχοληθούμε λίγο με το αντικείμενό μας...
Ποδόσφαιρο λοιπόν, μπάλα είναι μόνο μία κτλ.
Αγωνιστικά τα πράγματα είναι λίγο πεσμένα, δεν υπάρχει πρωτάθλημα, δεν υπάρχει ΤσΛ, η Εθνική έχει ήδη προκριθεί στο Ευρωπαϊκό και τα εφημεριδοκάναλα ασχολούνται με τις επόμενες 600 μεταγραφές του Ολυμπιακού. Εμείς θα πρωτοτυπήσουμε και θα δημοσιοποιήσουμε τις πρώτες μας σκέψεις τόσο για την καλύτερη ως τώρα ενδεκάδα του πρωταθλήματος, αλλά και τις έντεκα μεγαλύτερες απογοητεύσεις αναλογικά με τις απαιτήσεις, βεβαίως βεβαίως...
Ας ξεκινήσουμε με τους ιδανικούς έντεκα:

1) Κώστας Χαλκιάς (Άρης)

Ο πιο σταθερός πορτιέρο μέχρι τώρα, έχει συμβάλει με το ταλέντο του και με την εμπειρία του στην εκπληκτική πορεία του Άρη. Μπέρδεψε μέχρι και τον Ρεχάγκελ, καθώς αν μπορούσε θα χρησιμοποιούσε σε κάθε αγώνα ένα ημίχρονο τον Νικοπολίδη και ένα το Χαλκιά. Αυτό φτάνει...


2) Νέτο (Άρης)

Γρήγορος, έξυπνος, με καλή ντρίπλα, πολύ καλός στα στημένα, σέντρα ακριβείας, και το σημαντικότερο: το ίδιο καλός τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα δεξί μπακ;


3) Μάρτιν Αρουαμπαρένα (ΑΕΚ)

Δεν ξέρω πώς τον έπεισε ο Φερέρ αλλά τον ευχαριστούμε. Καιρό είχαμε να δούμε πλάγιο μπακ τέτοιας αξίας στην ΑΕΚ. Η δύναμή του και η αυταπάρνησή του παροιμιώδεις...


4) Αβραάμ Παπαδόπουλος (Άρης)

Εμείς φταίμε; Αφού οι κίτρινοι διδάσκουν μπάλα...Ο μικρός στα 22 του είναι το ίδιο καλός τόσο σαν στόπερ, όσο και σαν λίμπερο. Αρχηγός εδώ και χρόνια, δυνατός και περιέργως έξυπνος στο παιχνίδι του. Α, βάζει και γκολ!


5) Παρασκευάς Άντζας (Ολυμπιακός)

Ο καλύτερος αμυντικός αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Μοιάζει ορισμένες φορές να έχει μαγνήτη και η μπάλα κολλάει στο κεφάλι ή στο πόδι του. Φάνηκε πολύ η απουσία του λόγω τραυματισμού. Στα 32 του "πέταξε" το άγχος που τον χαρακτήριζε.


6) Λουτσιάνο Γκαλέτι (Ολυμπιακός)

Τι να πούμε... Πολύ καλύτερος από το Γιαννακόπουλο, εξαιρετικό χαφ εξτρέμ, προσδίδει σιγουριά στην ομάδα του και προκαλεί πανικό στους αντιπάλους. Τεράστια η αξία του.


7) Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (Ολυμπιακός)

Ας φτάσει και 40 χρονών. Κάνεις δεν θα συγκρίνεται μαζί του. Ο πιο σταθερός παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 15 (!) χρόνια. Του αξίζει άγαλμα έξω από το Καραϊσκάκη.


8) Μαρσέλο Μάτος (Παναθηναϊκός)

Η επιτομή του αμυντικού χαφ. Ο "τρέχω ασταμάτητα, αδιαμαρτύρητα", ο "ξέρω μπάλα και φτιάχνω και παιχνίδι άμα λάχει", ο "ξέρω και να σουτάρω φυσικά". Γιατί χαραμίζεται ακόμη στη Ελλάδα; Και γιατί ο φωστήρας Ντούνγκα δεν τον φωνάζει στην Εθνική;


9) Οράσιο Καρντόσο (Αστέρας Τρίπολης)

Αναγνωρίσιμος από την αφάνα του, αλλά για ρωτήστε το Μάτος, τον Στολτίδη και το Νάτσο Γκαρσία τι τράβηξαν απέναντί του. Είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει προπονητής στην Σούπερ Λίγκ που να μην τον θέλει στην ομάδα του. Εκπληκτικός μέσος, επιβλητική παρουσία και διδακτικός στους συμπαίκτες του για το πώς κερδίζονται παιχνίδια.


10) Ράφικ Τζιμπούρ (Πανιώνιος)

Τιμή και δόξα στον καλύτερο επιθετικό του πρωταθλήματος. Και όχι μόνο στο τελείωμα, αλλά και στις κινήσεις χώρις τη μπάλα και στο ξύλο με τους αντίπαλους αμυντικούς. Δείχνει και σημάδια ωριμότητας μετά από τα καραγκιοζιλίκια στον Ατρόμητο.


11) Δημήτρης Σαλπιγγίδης (Παναθηναϊκός)

Σταθερότατος και στο σκοράρισμα και στις ασίστ και στην οικονομία του αγώνα. Πιέζει ψηλά και ακατάπαυστα, κλέβει μπάλες και δε δείχνει να κουράζεται, ούτε να αγχώνεται από το συνεχές rotation του Πεσέϊρο.


Προπονητής: Πολλοί στηρίζουν Λίνεν και Δώνη. Εμείς προσκυνάμε τον highlander Μάκη Κατσαβάκη. Σε μια ανύπαρκτη ομάδα με ανεκδιήγητους παίκτες, ως επί το πλείστον, διδάσκει σύγχρονο και ακομπλεξάριστο ποδόσφαιρο, είτε απέναντι σοτυς μεγάλους είτε απέναντι στους μικρομεσαίους. Δε λέω τους μικρούς γιατί δεν υπάρχουν μικρότεροι από τους Πόντιους. Καιρός να τον κρίνουμε σε μεγαλύτερη ομάδα με στόχους.

Ζητώ συγγνώμη από τους: Λουτσιάνο, Νεμπεγλέρα, Λεντέσμα, Μόρις, Έμερσον, Κοβάσεβιτς, Φωτάκη, Μάκο και Τερόλ για την απουσία τους. Θέλουν λίιιιιγο ακόμη για να συγκριθούν με τους πρώτους έντεκα.