ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους... Εν μέσω κουραμπιέδων, μελομακάρονων με σοκολάτα, αγριογούρουνων, γαλοπούλων και χίλιων άλλων δύο εορταστικών εδεσμάτων (γιατί μόνο αυτά κρατάμε τελικά από τις γιορτές, τα κιλά δηλαδή, όλα τα άλλα χάνονται) είπαμε να να σας γράψουμε ένα ωραίο παραμυθάκι ένεκα των ημερών...

Ήταν που λέτε μια φορά κι έναν καιρό ένας καλός βασιλιάς που αγαπούσε πολύ το βασίλειό του και τους υπηκόους του και τους έκανε όλα τα χατίρια. Για πολλά χρόνια μάλιστα έφερνε και υπηκόους από άλλα βασίλεια δίνοντάς τους πολλα χρυσά νομίσματα γιατί θεωρούνταν καλοί υπήκοοι και τους ήθελε δικούς του για λόγους πρεστίζ, αλλά και για να γίνεται αρεστός στους χωρικούς της περιοχής του. Υπήρχαν βέβαια κατά καιρούς κάποιοι που εκμεταλλεύονταν αυτή την καλοσύνη του βασιλιά και έπαιρναν χρυσό και ασήμι και όλου του κόσμου τα αγαθά χωρίς να προσφέρουν τίποτα στο βασίλειο. Ο βασιλιάς μπορεί να ήταν καλός, αλλά όχι βλάκας. Παράλληλα, επειδή άρχισαν να τον παίρνουν τα χρόνια, ανέθεσε ουσιαστικά την διακυβέρνηση του βασιλείου στο πρίγκηπα γιό του και στον προσωπικό του μάγο-συμβουλάτορα.

Αυτοί οι δύο όμως δεν ήταν τόσο αισθηματίες όσο ο γέρο βασιλιάς, αλλά περισσότερο τεχνοκράτες, όσο βέβαια το επέτρεπε η εποχή. Σκεφτόντουσαν περισσότερο την ευημερία του βασιλείου, παρά την καλοπέραση των υπηκόων τους. Είχαν -άκουσον, άκουσον- την απαίτηση οι υπήκοοι να δουλεύουν σκληρά και να κερδίζουν με κόπο τα χρυσά νομίσματα που έπαιρναν. Οι περισσότεροι υπήκοοι υπάκουσαν τυφλά στο νέο στάτους του μεγάλου βασιλείου, αλλά υπήρχαν βέβαια και μερικοί που τσίνισαν... Ο πρίγκιπας και ο μάγος του προσπαθούσαν επι ματαίω να τους συνετίσουν με το καλό, ακολουθώντας τις συμβουλές του πατέρα και αρχηγού που δεν ήθελε στενοχωρημένους ανθρώπους και χωρικούς στο βασίλειό του.

Οι δύο άνδρες με την συμβολή των αυλικών τους κατάφερναν κουτσά στραβά να κρατάνε σε εγρήγορση, αλλά και ευτυχισμένους τους υπηκόους. Υπήρχε όμως ένας ιππότης, ο Δούκας του Μπράβο, που έπαιρνε τα περισσότερα χρυσά φλουριά σε όοοολο το βασίλειο για να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του προς όφελος του βασιλιά. Στον ιππότη αυτό βασίζονταν πολύ τόσο ο πρίγκηπας όσο και ο μάγος του για να αποκρούουν τις επιθέσεις των κακών βασιλιάδων που ήθελαν να κατακτήσουν το μεγάλο βασίλειο. Γι' αυτό και τον πλήρωναν τόσα φλουριά. Ο Δούκας του Μπράβο, όμως, όποτε ερχόταν η στιγμή να αναλάβει δράση και να μονομαχήσει με τους αντίπαλους ιππότες που απειλούσαν το βασιλιά δείλιαζε και κρυβόταν. Αναλάμβαναν βέβαια δράση οι άλλοι γενναίοι ιππότες, αλλά όλοι αναρωτιόντουσαν γιατί ο δειλός πρίγκηπας αμοίβεται τόσο πλουσιοπάροχα για να μην κάνει τίποτα. Τότε, μετά από εντολή του πρίγκηπα, ανέλαβε δράση ο μεγάλος μάγος, ώστε να ξεκαθαρίσει στον Δούκα ότι αν δεν συνέλθει και αν δεν πολεμήσει για το καλό του βασιλιά, η μόνη λύση είναι να φύγει μια για πάντα από την περιοχή, αλλιώς θα λιθοβοληθεί ως τιμωρία από τους χωρικούς για την δειλία του. Οι ντελάληδες και οι αγγελιαφόροι προσπάθησαν να παρουσιάσουν διαφορετικά τα πράγματα, λέγοντας στους χωρικούς ότι ο μεγάλος μάγος προσπάθησε με καλό τρόπο να συνετίσει το ιππότη προσκυνόντας και προσφέροντας του μάλιστα και όποια βοήθεια χρειάζεται ώστε να ξεπεράσει τη δειλία του. Στο Δούκα όμως επειδή ήταν ξεροκέφαλος και σκεφτόταν μόνο το δικό του καλό, δεν άρμοζε τέτοια αντιμετώπιση. Έτσι, ο μεγάλος μάγος που γινόταν πολύ κακός όταν ήθελε μεταμορφώθηκε σε δράκο και του είπε βγάζοντας φλόγες από το στόμα ότι αν δεν συνέλθει δε θα του ξαναδώσουν χρυσά φλουριά. Και πρόσθεσε ότι αν συνεχιστεί η αποχή του από τις μάχες και τους πολέμους θ' αναγκαστεί ο πρίγκηπας να τον στείλει σούμπιτο σε άλλο βασίλειο να κάνει τα τσαλιμάκια του. Ο Δούκας βέβαια πιστεύοντας ότι έχει την εύνοια του βασιλιά χαμογέλασε και δεν πτοήθηκε από τις απειλές του μάγου. Αυτό όμως που δεν γνώριζε είναι ότι ο καλός βασιλιάς είχε απηυδήσει με τα τερτίπια του ιππότη και δεν τον υποστήριζε πια. Κι έτσι, παρά την προσπάθεια όλων των μοχθηρών αυλικών, των κακών ντελάληδων και των γλειφτών αγγελιαφόρων που προσπάθησαν να πείσουν τον απλό κόσμο ότι όλα είναι καλά και ανθηρά, σύντομα αποκαλύφθηκε η απειλή του μάγου στο Δούκα του Μπράβο και ξεσκεπάστηκαν όλοι οι καλοθελητές. Το τέλος του παραμυθιού και το τι έγινε με τον δειλό πρίγκηπα δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, ίσως δεν έγινε ακόμη... Βάλτε εσείς το τέλος που σας βολεύει.

ΘΑ ΦΑΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΟΥ!

Εντάξει, ως μεγαλόψυχοι άνθρωποι που είμαστε, το ομολογούμε: Εάν διαψεύσει τις προβλέψεις μας η διοίκηση του Ολυμπιακού και ολοκληρώσει τη μεταγραφή του Φερνάντο Μπελούσι, όπως ο Τζων Ρόμπαξ, θα... φάμε το καπέλο μας! Παρ'όλ'αυτά, ως γνήσιοι γκρινιάρηδες, πάλι έχουμε παράπονα να εκφράσουμε, και θα το κάνουμε ευθύς αμέσως:
1. Στον Μπελούσι, αρέσει να παίζει ως δεξί χαφ. Σ'αυτή τη θέση έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του (για του λόγου το αληθές ρίξτε μια ματιά και στις δηλώσεις του Φαμπρίτσιο Φουέντες της Βιγιαρεάλ που τον γνωρίζει πολύ καλά). Μπορεί, βέβαια, να παίξει και στο κέντρο (η αλήθεια είναι ότι έχει και τα δύο πόδια, οπότε και προς τα αριστερά μπορεί να τραβηχτεί). Μη φτάσουμε όμως και στο σημείο που έφτασε στο TV Magic ο Κώστας Σαμοθρακής, όπου εχθές έλεγε ότι είναι κεντροαριστερός μέσος... Ναι, όσο είναι και ο Τζόρτζεβιτς αριστερό μπακ, επειδή έχει παίξει εκεί 5-6 φορές στην καριέρα του...
2. Για αμυντικό δεν ακούμε κουβέντα. Πρόταση μας είναι αν τραυματιστεί ο Άντζας, να βάλουν τον Μπελούσι να παίξει κεντρικός αμυντικός, αφού είχε παίξει στη θέση αυτή μισή φορά όταν ήταν 9 χρονών. Είναι, άλλωστε, κεντροδεξιοαριστερό εξτρεμομεσομπακχαφοσέντερ μπακ...
3. Για επιθετικό επίσης τσιμουδιά. Μα τι λέμε τώρα, αν χρειαστεί, μπορεί να παίξει εκεί και... ποιός άλλος? ο Μπελούσι!

ΟΚ, τέρμα η γκρίνια. Η αλήθεια είναι ότι ο Ίλια Ίβιτς μέχρι στιγμής έχει βγάλει λαγούς απ'το καπέλο του, οπότε όσο και αν γκρινιάζουμε, τον εμπιστευόμαστε. GO Ίλια!
Επίσης και ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει διαψεύσει όλες τις Κασσάνδρες και έχει βουλώσει αρκετά στόματα (εκτός προφανώς απ'το δικό μας). Όλος ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού τους ευγνωμονεί και τους δύο για τις χαρές που προσέφεραν φέτος.

Merry Christmas σε όλους. Τα ξαναλέμε σε λίγες μέρες. Πάμε να φάμε κάνα-δυο κιλά μελομακάρονα...

Χριστουγεννιάτικα παραμύθια...Χο Χο Χο!

Νωρίτερα από κάθε άλλη φορά άρχισε φέτος το παραμύθιασμα του κόσμου ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Σωκράτης Κόκκαλης. Συνήθως αυτό ξεκινάει γύρω στον Απρίλιο - Μάιο, αλλά αυτή τη χρονιά μπορεί κανείς να πει ότι δεν σταμάτησε καθόλου από το καλοκαίρι. Κάθε πότε έδινε η διοίκηση του Ολυμπιακού τροφή για δημοσιεύματα με υπαινιγμούς για δήθεν συμφωνία με το Σέζαρ Ντελγκάδο ή για προχωρημένες διαπραγματεύσεις με την ομάδα του, την Κρουζ Αζουλ? Κάποια στιγμή το παραμυθάκι αυτό κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από τη στιγμή που μερίδα του φιλο-ολυμπιακού Τύπου έγραφε για εξωπραγματική πρόταση ύψους 4,5 εκ. ευρώ για τον παίκτη από τη Μπενφίκα! Λες και τόσα χρήματα για έναν τέτοιο παίκτη είναι... εξωπραγματικά! Άλλωστε ακόμη μετρά τα 16 εκατομμυριάκια που πήρε για τον Καστίγιο ο κ. πρόεδρος και τα 5 της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Champions League! Σύνολο 21 μυρια για μεταγραφές λέει η δική μας φτωχή λογική. Άντε, πες ότι μερικά θα τα βάλεις στην τσέπη. Και με 12-14 εκ. νομίζω ότι κάτι καλό μπορείς να πάρεις, έτσι δεν είναι?.
Τώρα, σειρά πήρε άλλος αργεντινός παικταράς, ο Φερνάντο Μπελούσι! Η υποτιθέμενη προσέγγιση για μεταγραφή του παίκτη, κατά την προσωπική μας άποψη, είχε μόνο επικοινωνιακό σκοπό, δηλαδή να χρυσώσει το χάπι της ήττας στην περίπτωση Ντελγκάδο. Κλασσική τακτική της διοίκησης του Ολυμπιακού. Αν θυμάστε, όταν αφήσαν ελεύθερο τον Ριβάλντο, την επόμενη μέρα διέρρευσαν στον Τύπο υποτιθέμενη κίνηση για το Ρικέλμε και τον Άλντο Ντούσερ, όταν έκαναν πίσω για τον Ντούντου Σεαρένζε της ΤΣΣΚΑ, αμέσως έκαναν λόγο για επαναπροσέγγιση στο Ζε Ρομπέρτο κλπ κλπ. Το ίδιο και τώρα. Αφού "ξενέρωσαν" το λαό του Ολυμπιακού με τον Ντελγκάδο πρώτα (πείτε μου ΕΝΑΝ λόγο για τον οποίο ο παίκτης θα έριχνε πόρτα στον ΟΣΦΠ για να πάει στη Μπενφίκα, εκτός από το οικονομικό και θα πάρω τα λόγια μου πίσω) και στη συνέχεια με τον Μπελούσι (αυτός ήταν εξαρχής πανάκριβος και οι δηλώσεις για απόκτηση του μόνο γελοίες μπορεί να θεωρηθούν), τώρα όπου να΄ναι θα σκάσει και τρίτος λεγόμενος "στόχος" και τέταρτος και θα πάει έτσι το παραμύθι μέχρι τα Χριστούγεννα. Μόνο που ο ένας θα αποφασίζει ότι τελικά θέλει να τελειώσει πρώτα τη σεζόν στη χώρα του και μετά θα κοιτάξει για μεταγραφή, τον άλλον δεν θα τον αφήνει η γυναίκα του (καιρό έχουμε να το ακούσουμε αυτό ε?), στον τρίτο θα του ψιθυρίζουν φωνές στο κεφάλι του ότι δεν του παν τα κόκκινα και άλλα τέτοια γραφικά. Εν τω μεταξύ, βολευτείτε με Σίσιτς, Πίπιτς, Ολέ Ολέ Άντελε Αρίμπα (που έλεγε και ο Speedy Gonzales) και άλλους τέτοιους "superstars". Συνολικό κόστος: κάτω από 1 εκατομμύριο.
Άλλη μια θλιβερή χριστουγεννιάτικη ιστορία, στο στυλ των αδελφών Γκριμ, ξέρετε, από αυτές τις μίζερες, χωρίς happy ending!

ΝΤΟΜΙΝΟ

Μαντούκα, Σέζαρ, Μανού, Παππάς έχουν πολλά κοινά. Πέρα από τα τσαλιμάκια και τις ποδιές ή την ταχύτητα ουδείς καλύπτει όταν αμύνεται τον αντίπαλο ακραίο αμυντικό που κάνει το overlap. Ετσι ο ακραίος αμυντικός της ΑΕΚ βρίσκεται να παίζει ένας εναντίον δύο. Στο ντέρμπι ο Παππάς έμεινε να κοιτάει τον Τοροσίδη να ανεβαίνει, ο Αρουαμπαρένα (που είχε εξαφανίσει τον Γκαλέτι με μικρό κόστος, μία κάρτα) μάρκαρε τον συμπατριώτη του, εκείνος έξυπνα πάσαρε στον Τοροσίδη. Η "έξτρα πάσα" (μπασκετικός όρος που ανήκει στον Ομπράντοβιτς) βγήκε. Στην μεγάλη περιοχή ο Δέλλας άφησε τον Κοβάσεβιτς κι έσπευσε να πάρει παίκτη από τους μέσους του Ολυμπιακού οι οποίοι ανέβηκαν να γεμίσουν την περιοχή. Ο διδάκτωρ της θέσης του σέντερ φορ Σέρβος έκανε κίνηση στο πρώτο δοκάρι. Ο Παπασταθόπουλος έτρεξε αλλά δεν πρόλαβε να αποτρέψει το αναπόφευκτο για την Ενωση. Εχω μάλιστα την αίσθηση πως ακόμα και να μάρκαρε τον Ντάρκο η κατάληξη θα ήταν η ίδια αφού υστερεί και σε δύναμη αλλά και σε ύψος. Το Νο9 του Ολυμπιακού έχει βγάλει το παντεσπάνι του με τέτοιες φάσεις και το ντέρμπι κατέληξε αναπάντεχα στην ομάδα του λιμανιού όταν όλοι είχαν συμβιβαστεί με την ισοπαλία. Οι γηπεδούχοι μπήκαν φορτσάτοι για να καθαρίσουν τη μπουγάδα με το καλημέρα. Μετά το τετ α τετ του Γκαλέτι η ΑΕΚ ισορρόπησε. Στο δεύτερο μέρος ήταν ακόμη καλύτερη αλλά απλώς καλή για ένα τέτοιο ματς. Ο Φερέρ χρησιμοποίησε όλους τους πρώην του Ολυμπιακού (Καφέ, Ριβάλντο και Παππά) για να πάρει αυτό το κάτι... που έλπιζε ότι θα βγάλουν. Τα χαμογελάκια και οι χαιρετούρες στα αποδυτήρια πάντως δεν προμήνυαν κάτι τέτοιο. Το γήπεδο απλώς το επαλήθευσε. Οι ερυθρόλευκοι επέστρεψαν το δώρο στον Παναθηναϊκό, κέρδισαν και κράτησαν και τους πράσινους μέσα στο παιχνίδι του τίτλου. Ο Φερέρ δεν έκανε τα ίδια λάθη με τη Λεωφόρο, κυνήγησε το παιχνίδι προϊόντος του χρόνου και της κούρασης που βάρυνε τα πόδια των γηπεδούχων, αλλά οι παίκτες του τον πρόδωσαν αφού στιγμιαία δεν εφάρμοσαν τα βασικά της τακτικής αγώνων ποδοσφαίρου. Ο Λεμονής προσέγγισε ένα ακόμη παιχνίδι... α λα ευρωπαϊκά και δικαιώθηκε καθοδηγώντας μαεστρικά την ομάδα του από τον πάγκο παρά τα προβλήματα. Ο Μενδρινός για άλλη μια φορά δεν άφησε το κενό να φανεί (τραυματισμός Λεδέσμα όπως τραυματισμός Πάτσα με τη Βέρντερ) και τα παιδιά του Πειραιά έπιασαν κορυφή ολοκληρώνοντας με τον ιδανικό τρόπο μια ονειρεμένη εβδομάδα.

ASTON VILLA: Ο ΑΓΓΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Η συμμετοχή σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα διακαή στόχο για την Aston Villa. Οι «χωριάτες», έχοντας στο παλμαρέ τους το κύπελλο πρωταθλητριών του 1982 και το Super Cup Ευρώπης της επόμενης σεζόν, ψάχνουν να βρουν το δρόμο της επιστροφής στα τουρνουά της Γηραιάς Αλβιόνας.Με τεχνικό για δεύτερη χρονιά τον Martin O' Neill και χρηματοδότη τον Αμερικάνο μεγιστάνα Randy Lerner, οι προοπτικές για την επίτευξη του στόχου είναι καλές. Ο Βορειοιρλανδός manager γνωρίζει καλά ότι οι ομάδες δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν από τη μία μέρα στην άλλη, ωστόσο η καλή και συστηματική δουλειά φαίνεται. Η Aston Villa την φετινή χρονιά έχει καταφέρει να κάνει ένα καλύτερο ξεκίνημα από πέρσι και βρίσκεται κοντά στις θέσεις που οδηγούν στο κύπελλο UEFA της ερχόμενης περιόδου.Αξιόπιστη η ενδεκάδα... Ο Scott Carson, παρότι δανεικός από την Liverpool, έχει καθιερωθεί κάτω από τα δοκάρια των «claret and blue». Στο χώρο της άμυνας Bouma, Knight, Laursen και Mellberg αποτελούν την γραμμή θωράκισης. Η σημαντικότερη μεταγραφή του καλοκαιριού, ο Nigel Reo- Coker, μαζί με τον αρχηγό και υπερπολύτιμο Gareth Barry και τον Βούλγαρο Stilyan Petrov είναι οι τρεις κινητήριοι μοχλοί των Villans. Ενώ στην επίθεση, ο Ashley Young, με τον Gabbi Agbonlahor (πρώτος σκόρερ της ομάδας) και τον John Carew, έχουν σαν αποστολή να βάλουν όσα πιο πολλά γκολ μπορούν, ούτως ώστε η ομάδα του Birmingham να συγκεντρώσει τους απαιτούμενους πόντους για να εκπληρώσει τον στόχο της. ...«γυμνός» ο πάγκοςΟι πρώτοι έντεκα του Martin O' Neill αποτελούν ένα κορμό πάνω στον οποίο η ομάδα μπορεί να «χτυπήσει» UEFA. Εντούτοις, το πρωτάθλημα της Premier League, είναι τόσο αμφίρροπο, τόσο απαιτητικό και τόσο δυνατό που έντεκα παίκτες δεν μπορούν να βγάλουν μια σεζόν. Κοιτώντας στον πάγκο, οι εναλλακτικές λύσεις δεν είναι ανάλογες της ενδεκάδας. Με εξαίρεση τη θέση του τερματοφύλακα, όπου ο Sorensen αποτελεί μια καλή λύση, και την επίθεση, ο Martin O' Neill πρέπει να πάρει το ρόλο του γνωστού ήρωα των κόμικς Κύρου Γρανάζη, για να βρει τρόπους να ξεκουράσει τα μπακ και τα χαφ της Aston Villa. Όσο ικανός προπονητής και να είναι ο MON, η λύση στο πρόβλημα είναι η ενίσχυση στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Τα λεφτά υπάρχουν και ο Βορειοιρλανδός καλείται να κάνει τις ανάλογες κινήσεις. Μετά το τέλος των μεταγραφών, θα μπορέσουμε να πούμε με σιγουριά πιο μπορεί να είναι το... ταβάνι της φετινής ομάδας. Το σίγουρο είναι πως αν δεν γίνουν δυο με τρεις προσθήκες σε θέσεις, όπως αυτή του δεξιού μπάκ, του αριστερού ή του δεξιού χαφ και του «δεκαριού», τότε η φετινή θα φαντάζει μια επανάληψη των τελευταίων αγωνιστικών περιόδων.

ΚΕΙΜΕΝΟ: Ανδρέας Αθανασούλης(Ρεπόρτερ-συμπαραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής "Tickets Please" & www.englishfootball.gr) ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Ιωάννης Σκοτίδας(Παραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής "Tickets Please" & Διευθυντής www.englishfootball.gr) Tickets Please: κάθε Σάββατο 1-3 μεσημέρι στον Supersport FM 94.6

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι υποστηρίζουν πως τα ματς δίχως αύριο -όπως είναι αυτό του Ολυμπιακού με τη Βρέμη- κρίνονται από την καρδιά και το πάθος των ποδοσφαιριστών. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Η προσέγγιση αυτή μόνο σε λάθος συμπεράσματα θα οδηγήσει όποιον την επιχειρήσει. Καλός ο Πάντος -για παράδειγμα- όμως αν τα δοκάρια δεν ήταν σύμμαχοι του Ολυμπιακού και η τύχη 12ος παίκτης του Θρύλου η Ρεάλ θα έφευγε με το διπλό από το Καραϊσκάκη σε μία τέλεια από κάθε άποψη εμφάνισή της. Η τύχη μπορεί και μακάρι να είναι και αύριο στο πλευρό του όμως δεν αρκεί… Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να παίξει επιθετικά! Η αντίπαλός του θα μπει από την αρχή για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στην Ευρώπη. Να διασπά άμυνες και να στέλνει την μπάλα στο πλεκτό. Αυτό θα γίνει με άξονα τις εμπνεύσεις του δαίμονα Ντιέγο και βγάζοντας παίκτες από τις πίσω γραμμές (όπως ο κεντρικός αμυντικός Νάλντο). Ο φορμαρισμένος Ρόσενμπεργκ, ο παίκτης αποκάλυψη της σεζόν Σανόγκο και ο Αλμέιδα είναι το τρίο από το οποίο θα επιλέξει τις επιθετικές του αιχμές ο Τόμας Σάαφ. Μαζί με τους παίκτες του κέντρου (βλ. Μπάουμαν, Μπορόφσκι, Γιένσεν) -οι οποίοι λιγότερο μαρκάρουν και περισσότερο έχουν το νου τους στο πως θα βγουν ως έξτρα παίκτες στην αντίπαλη περιοχή- θα επιχειρήσουν να πολιορκήσουν την εστία του Νικοπολίδη. Ποια λοιπόν η καλύτερη άμυνα; Μα φυσικά η επίθεση! Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί είναι «η άμυνα της Βέρντερ». 10 τεμάχια παθητικό σε 5 ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ και 22 σε 16 αγώνες στην Μπουντεσλίγκα μεταφράζονται απλά ως μια άμυνα «μπάτε σκύλοι και αλέστε». Ο Νάλντο είναι σέντερ – μπακ παιδικής χαράς και ο τερματοφύλακας Βίζε ούτε για τον αγαπημένο μου Πανσερραϊκό δεν κάνει. Οπότε ο Ολυμπιακός που πέτυχε 3 γκολ στη Βρέμη μπορεί να πετύχει ακόμα και 5 στο Καραϊσκάκη! Αν κάτσει πίσω και αφήσει την πρωτοβουλία στους Γερμανούς τα πράγματα θα είναι δύσκολα κι ίσως βρεθεί να κυνηγάει από νωρίς. Βεβαίως η απουσία του Τζόλε είναι καταστροφική. Ο ΜVP όλων των εποχών για τον πειραϊκό σύλλογο είναι 1ος στον πίνακα των ασίστ της κορυφαίας διοργάνωσης στον πλανήτη. Αυτό από μόνο του αρκεί -αφού έχει σερβίρει τα μισά από τα γκολ των ερυθρόλευκων (4 από τα 8)- για να καταστήσει την απουσία του καθοριστική. Αυτό θα είναι και το «κλειδί» της αναμέτρησης. Θα χρειαστεί συνεπώς τρέξιμο μέχρι θανάτου από τα «σκυλιά» της μεσαίας γραμμής (Πάτσα, Ιέρο, Λεδέσμα) και καλό ποσοστό ευστοχίας στα τελειώματα των φάσεων στην επίθεση αφού ευκαιρίες σίγουρα θα υπάρχουν πολλές. Ως επιμύθιο κρατήστε αυτό. «Μην επιτρέπεις ποτέ σε κάποιον να κάνει αυτό που έχει διδαχθεί στις προπονήσεις και ξέρει να το πράττει καλά στο γήπεδο». Αν ο Λεμονής βασιστεί σ’ αυτό θα πετύχει. Η αποστολή του είναι πάντως εξαιρετικά δύσκολη παρά το ότι κυνηγάει δυο αποτελέσματα. Για μένα φαβορί ήταν και παραμένει η Βρέμη…

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΥ BLOGGER 2

1. Τελικά η αποστολή του ΟΦΗ πέταξε από την Χρυσούπολη για το Ηράκλειο ή γύρισε κολυμπώντας;

2. Ο τερματοφύλακας της Βέροιας λέγεται Τέρολ ή Terror;

3. Ο Κατσιαμπής έπαιζε χθες για τον Παναθηναϊκό ή για τον Ηρακλή;

4. Ο Λούτσι μου φαίνεται ή είναι καλύτερος απ' ότι 10 χρόνια πριν;

5. Από πότε η Ξάνθη έχει ομάδα πόλο η οποία επιτρέπεται να συμμετέχει στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου; Οι Κρητικοί ξέρουν κολύμπι;

6. Το πανό "Κωστάκη ρίξε μας να δούμε ποιος θα πέσει" εμφανίστηκε στην Τούμπα;

7. Ο Κατσαβάκης το σκέφτεται να επιστρέψει ως ποδοσφαιριστής αφού με τέτοιο υλικό και τόσες απουσίες η χρονιά δεν βγαίνει; Αληθεύει ή είναι ποντιακό ανέκδοτο;

8. Στα πόσα χέρια εντός περιοχής καταλογίζεται πέναλτι υπέρ του Αρη;

9. Ο Πάντος θα γίνει πλέον μόνιμος εκτελεστής των πέναλτι του Ολυμπιακού κι ο Ανδράλας θα κάνει καριέρα ως τερματοφύλακας;

10. Υπάρχει τρόπος να πανηγυρίσει γκολ ο Μπλάνκο δίχως να δεχθεί κίτρινη κάρτα;

11. Τον παίκτη της Λάρισας που σκόραρε στις καθυστερήσεις κατά του Αρη τον λένε FACU ή μήπως FUCK U;

BET AND LOSE!

Η φανέλα της Μίλαν φέρει φέτος τη χορηγία διάσημης στοιχηματικής εταιρείας, της BET AND WIN. "Στοιχημάτισε και κέρδισε" δηλαδή στα ελληνικά. Από κέρδη άλλο τίποτα! Η πρωταθλήτρια Ευρώπης έχει μείνει χωρίς νίκη σε 8 εντός έδρας αγώνες την τρέχουσα σεζόν και στέλνει σωρηδόν τους τζογαδόρους στον κουβά. Εγκλημα κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση; Ισως. Η δικαιοσύνη πάντως ακόμα να επέμβει. Αλλά εδώ οι άνθρωποι είχαν για πρόεδρό τους τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, σε μια χορηγία θα κώλωναν; Οι παίκτες τους μάλιστα λίγο πριν πάρουν τη σύνταξη και το εφάπαξ περνούν μια βολτίτσα από το Milan lab και έπειτα παίζουν μέχρι να βαρεθούν. Ο καλύτερος αμυντικός του Champions League, ο Πάολο Μαλντίνι, 40αρίζει! Οι υπόλοιποι είναι μεταξύ 35-40! Ολα καλά λοιπόν. Κι ο κοσμάκης κλαίει περιουσίες. Σύμπτωση πρώτη. 3 Σεπτεμβρίου, όπερ σημαίνει γεμάτες οι τσέπες του κοσμάκη. Μίλαν - Φιορεντίνα (soundtrack "Βουρκωμένη Δευτέρα η χειρότερη μέρα", η μέρα του αγώνα δηλαδή). Ο ΟΠΑΠ "κοκκινίζει" το ματς. Παίζεται μόνο του δηλαδή. Τελικό αποτέλεσμα; Χ. Συνεχίζουμε. Μίλαν - Ρόμα (soundtrack "Συννεφιασμένη Κυριακή", η μέρα που έγινε το ματς). Ξανά "κόκκινο" το ματς και πάλι στο... μαύρο της συμφοράς η μπίλια. Διπλό κύριοι! Πάμε παρακάτω. Πρωτομηνιά στον Δεκέμβρη. Πάλι γεμάτα πορτοφόλια δηλαδή. Μίλαν - Γιούβε (soundtrack "Κάθε βράδυ του Σαββάτου κλαίω κι είμαι του θανάτου" ή "Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν", η αναμέτρηση έγινε αυτή τη μέρα). Λίγες μέρες πριν ο υιός Ανιέλι δηλώνει: "με τη Μίλαν υπήρχε πάντοτε υγιής αθλητικός ανταγωνισμός". Οι μαφιόζοι που ακούνε προσπαθούν είτε να μην πνιγούν καταπίνοντας τη μπουκιά ναπολιτάνα είτε να μη σκάσουν απ' τα γέλια. Αβαβά το ματσάκι στο Χ. Kαι το δάκρυ κορόμηλο! Σήμερα η Μίλαν υποδέχεται την Σέλτικ. Το Χ είναι στο 1,70! Τι λέτε, θα δοκιμάσετε;

ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΧΩΡΙΣ ΑΓΓΛΙΑ;

Αναδημοσίευση από το http://www.sportnet.gr/, το άρθρο του Βασίλη Παπανικολάου

Ότι η ζωή είναι άδικη το ξέρουμε. Το τι σημαίνει να δείχνεις σε όλη την ανθρωπότητα τι εστί μαθηματικά, φιλοσοφία, ιστορία και στο φινάλε να είσαι ουραγός σε όλα, επίσης το ξέρουμε σ’ αυτή τη χώρα. Τώρα, ήρθε η σειρά της Αγγλίας να το μάθει. Και να το μάθει μάλιστα στις δικές μας πλάτες. Όλων εμάς που αγαπάμε τον βρετανικό ποδοσφαιρικό τρόπο να ζείς. Τύποι σαν τον Χρηστάκη μου, τύποι δηλαδή που ισοπεδώνουν τα πάντα, μπορούν να χαίρονται που κάποια ασήμαντη ποδοσφαιρικά χώρα σαν την Κροατία, πέταξε έξω από το Euro την Αγγλία. Είναι ακριβώς το ίδιο σαν κάποιος να μην γούσταρε τη συμμετοχή της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ακριβώς για το ίδιο πρόκειται. Η Ελλάδα γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες και η Αγγλία το ποδόσφαιρο. Τελειωμένα πράγματα είναι αυτά. Οποιαδήποτε αίρεση αγγίζει τα όρια της αχαριστίας και του κομπλεξισμού.

Σαφώς και ο αποκλεισμός (ξανα)φέρνει στο προσκήνιο τα αιώνια προβλήματα ταυτότητας που αντιμετωπίζουν γενικότερα οι Άγγλοι και όχι μόνον στο ποδόσφαιρο. Ποιοι είμαστε, που πάμε και τα σχετικά. Διότι η αγγλοσαξονική φάρα, είναι πολύ πιό εγκλωβισμένη σε υπαρξιακά θέματα απ’ ότι φανταζόμαστε. Πέρα από το ποδοσφαιρικό κόμπλεξ, έχουν κι άλλο μεγαλύτερο. Την ίδια την αγγλική γλώσσα. Τα αγγλικά είναι σήμερα ο επίσημος παγκόσμιος τρόπος συννενόησης όλων των λαών. Με έναν και μόνο έναν τρόπο ανταλλάσει σήμερα το πλανητικό μας χωριό σκέψεις και ιδέες, με τα αγγλικά. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε πως έχουμε συνεισφορά στην παγκόσμια επικοινωνία και άντε και λίγο οι Ιταλοί με τα λατινικά τους. Τα αγγλικά όμως είναι το παν. Πουθενά δεν πας σήμερα χωρίς να ξέρεις να μιλάς και να γράφεις τη γλώσσα του Κράουντς. Με τον καιρό όλες οι άλλες θα σβήσουν, όπως έσβησαν και τα εθνικά νομίσματα. Παιδιά, σκυλιά, γατιά, αγγλικά θα μιλάνε στο μέλλον. Ακόμη και η νέα κοινωνία που αναπτύχθηκε, αυτή του διαδικτύου, είναι ένας κόσμος με συμπαγείς αγγλοσαξωνικές ρίζες. Ποια γαλλικά και ποια γερμανικά! Για κυρίες με κανίς και για κατασκευές γεφυρών είναι αυτές. Για σύμβαση έργου στο δήμο Τραχώνων να πας, αγγλικά θα σου ζητήσουν. Και τι κατάφερε η Αγγλία; Τι κέρδισε από αυτή την παγκόσμια ηγεμονία στο χώρο της σημαντικότερης διεργασίας που έχουμε ως άνθρωποι, δηλαδή να μιλάμε; Το απόλυτο τίποτα. Ουρά των αμερικάνων είναι και παίρνει για το σπίτι τα ψίχουλα που αφήνει στο τραπέζι ο Μπους με την Κοντολίζα. Το μόνο που τους έμεινε είναι να πηγαίνουν διακοπές και να συννενοούνται με τα ντόπια γκαρσόνια για το μενού ημέρας και να κάνουν ψευτοτσαμπουκάδες για τα Φόκλαντ με τις αμερικανικές πλάτες. Αυτά είναι τα μεγάλα τους προβλήματα: ποδόσφαιρο και γλώσσα. Σου λέει ο Άγγλος και με το δίκιο του: σας έδωσα κώδικες για να συννενοείστε ρε ταγάρια και εγώ τι παίρνω; Ένα δέκατο του ενός λεπτού να μου δίνατε για κάθε αγγλικούρα που ξαμολάτε, θα ήθελα εκατό ΗΠΑ για να μου κάνουν αέρα.

Τέλος πάντων, ας πρόσεχαν. Έκαναν τερατώδη λάθη και στα δύο τραυματισμένα εγώ τους. Πίστεψαν πως το γένος και το παρελθόν μπορεί να σε προστατεύει για πάντα. Πίστεψαν πως η ανωτερότητα είναι κάτι που κληρονομείται. Ότι όμως λανθασμένους χειρισμούς και να έχουν κάνει, ποδοσφαιριστές σαν τον Ρούνεϊ, τον Τζέραλντ, τον Λάμπαρντ, τον Φέρντιναντ, τον Μπέκαμπ και αρκετούς ακόμη, δεν έχουν πολλές χώρες. Πιστεύω επίσης πως η διοργάνωση θα είναι προβληματική χωρίς Αγγλία. Υπάρχει δηλαδή κανείς που να πιστεύει πως θα κάτσει ο κόσμος σπίτι του για να δεί το Κροατία-Ισπανία με την ίδια όρεξη που θα έβλεπε το Αγγλία-Ισπανία; Κι ας είναι καλύτερη ομάδα η Κροατία την εποχή αυτή. Υπάρχει κάποιος που θα πάει στην Αυστροελβετία και θα γουστάρει να βλέπει να τραγουδάνε οι Ρώσοι αντί για τους Άγγλους; Διοργάνωση χωρίς τη συμμετοχή της Αγγλίας μου μοιάζει σαν κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι χωρίς τη μάνα. Τρέξε πατέρα να φτάξεις σαλάτα, τρέξε κουνιάδε να κόψεις ψωμί, σύρε γαμπρέ να πλύνεις τα πιάτα. Έτσι είναι και διοργάνωση χωρίς τους Άγγλους. Άνοστη. Και να το πω και στο φίλο μου δίπλα: πρέπει να μισείς τη μπάλα Χρηστάκη μου για να μη θέλεις να βλέπεις τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας. Δεν μιλάω για ποιότητα ποδοσφαίρου, μιλάω για τη φανέλα και τον κόσμο τους στις εξέδρες. Και ο βάζελος ένα μάτσο χάλια είναι εδώ και 10 χρόνια αλλά δεν νοείται πρωτάθλημα χωρίς αυτούς ή (πολύ περισσότερο) τον Ολυμπιακό. Σε ότι κατάσταση κι αν είναι. Απλά πράγματα.

Υ.Γ. Ετσι για να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους Χρηστάκη, Τασούλη, Νικολάκη και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις...

ΛΟΙΠΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ...

Ξεχωρίζω από τα σημερινά κοινωνικά -τα οποία με γοήτευσαν- το όνομα του Λούσιο Ματίας Ολιβέρι του Αλφρέδο που γεννήθηκε στην Κονκόρδια και θα νυμφευθεί την Αλεξάνδρα Χαραλαμπίδη της Καλλιόπης που γεννήθηκε στους Αγίους Αναργύρους (ξενερώσατε, έτσι;). Επίσης υψηλών προδιαγραφών είναι και ο Μάριος Ζέττε του Μαρσέλ και της Εσθήρ - Ελλη(Στάη;) - Ελντα (Πανοπούλου;) που πρόκειται να έρθει εις γάμου κοινωνία με την Βιολέτα Δημήτροβα Ιβάνοβα. Την παράσταση βεβαίως κλέβει ο Γιοργκ Σάσα Πάτρικ του Μάρκο και της Αρλέτ γεννημένος στο Ντόματ-εμς της Ελβετίας παρακαλώ! Ποια θα πάρει το παληκάρι; Την Μαρία - Ελένη Γιαννουλοπούλου από τους Αγίους Αναργύρους Αττικής (βοήθειά μας αλλά σιγά τα ωά...). Οι γάμοι Ελληνορώσσων πάμπολλοι όμως υπεράνω πάσης υποψίας είναι ο Λεωνίδας Τσακιρίδης. Οσοι σπεύσετε να υποθέσετε πως είναι Ελληνας που γεννήθηκε και κατοικεί στους Αμπελόκηπους θα απογοητευθείτε. Από το Γιαϊπάν του Ουζμπεκιστάν έκανε τη διαδρομή κι έφτασε στη Γλυφάδα ο άνθρωπος για να βρει την εκλεκτή της καρδιάς του. Ποια είναι η τυχερή; Η Λιούμποβ Μπαράνοβα, του Βλαντιμίρ και της Λιούμποβ το γένος Νεντοπιτάιλο, από το μακρινό Κροπόγκιν της Ρωσίας (όσοι δεν κατάπιατε τη γλώσσα σας συνεχίστε παρακάτω) έφτασε στην Καλλιθέα και έπειτα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Αυτά και υπόσχομαι στον εαυτό μου να προσέχω περισσότερο και συχνότερα τις αναγγελίες γάμων!

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!

Οπως είπε κι ένας καλός φίλος: "είναι πλέον γεγονός, το 'γραψαν οι εφημερίδες, η Κατερίνα κι ο Γιώργος παντρεύονται". Ακολουθεί η αγγελία που δημοσιεύεται σήμερα στο ΒΗΜΑ: "Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ του Νικολάου και της Μαρίας, το γένος Χιώτου, που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και κατοικεί στη Νέα Σμύρνη και η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥ του Γεωργίου και της Μαρίας - Ρόζας, το γένος... ("όχι Βουτσινού, Βουτσίνου", προλαβαίνει να με διορθώσει η Κατερίνα) Βουτσίνου, που γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στη Ν. Ιωνία Αττικής, θα έλθουν σε γάμο που θα γίνει στη Γλυφάδα". Τώρα κανονικά θα έπρεπε να συνεχίσω με το πλούσιο ρεπορτάζ που έχω για τις λεπτομέρειες του γάμου (τα κατά το κοινώς λεγόμενο γαμησιάτικα) αλλά θα αρκεστώ στην αναδημοσίευση από τν εφημερίδα του συγκροτήματος γιατί έχω δώσει το λόγο μου στον Γιώργο...

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΟΥ BLOGGER

1. "We go... σιγά σιγά", Πάουλο Κάμπος στη συνέντευξη τύπου του αγώνα Αστέρας Τρίπολης - ΠΑΟΚ. Πώς είπατε;

2. Στις πόσες κίτρινες αποβάλλεται παίκτης του Πανιωνίου;

3. Πότε φύτρωσαν μαλλιά στο κεφάλι του Τσιμπλίδη;

4. Εξακολουθούν στον Ηρακλή να θέλουν να διώξουν το Γιοβάνοβιτς;

5. Ο Μάκης Κατσαβάκης πότε θα πάρει Νόμπελ προπονητικής;

6. Πότε έκανε για τελευταία φορά λάθος ο Παπασταθόπουλος;

7. Ο Καραγεωργίου είναι προπονητής;

8. Ποιος είναι πιο "μαύρος" ο Ν' Ντόι ή ο Λούα Λούα;

9. Αληθεύει ότι φοράει σκουλαρίκι στη μύτη ο Σκούφαλης;

10. Ο Τοροσίδης τελικά κάνει για αριστερό μπακ;

11. Πάμε στοίχημα ότι κανείς δεν βάζει στοίχημα εναντίον μας στο Γιούρο;

Υ.Γ. Συμπληρώστε τις δικές σας απορίες...