COME ON CHELSEA!

Το κλίμα για τον σημερινό πρώτο ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ δείχνει ξεκάθαρα Λίβερπουλ και οι πάντες κάνουν λόγο για οριακή επικράτηση των reds που έχουν μαζί τους την παράδοση και τη φανέλα. Βεβαίως στην Ελλάδα περισσότερους φιλάθλους από τη Λίβερπουλ έχει μόνο ο Ολυμπιακός... Κι αυτό παίζεται! Χρόνια ολόκληρα, η πιο ιστορική (πέρα από κάθε αμφιβολία) ομάδα στο Νησί, με την έδρα που προκαλεί δέος και τους φιλάθλους οι οποίοι δημιουργούν την καλύτερη ατμόσφαιρα στον κόσμο, κατορθώνει με... τα ψέμματα να φτάνει μέχρι το τέλος του δρόμου στην Ευρώπη και να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό εντός συνόρων. Το υλικό της -κατά την προσωπική μου άποψη- είναι για κλάματα κι ενίοτε για γέλια. Πώς θα σας φαινόταν ας πούμε να έχετε στην ομάδα σας (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ) τον Φίναν ή τον Αρμπελόα; Εγώ ούτε στον Πανσερραϊκό δεν τους θέλω! Κι όμως. Τα ασχημόπαπα μεταμορφώνονται στις ευρωπαϊκές βραδιές σε κύκνους. Απόψε έχω την αίσθηση πως οι άσσοι στο μανίκι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να τελειώσουν. Θαύματα δεν μπορούν να γίνονται επ' άπειρον! Προτείνω να στοιχηματίσετε στο διπλό της Τσέλσι το οποίο έχει απόδοση 3,00. Αν θέλετε κι ένα σκορ ποντάρετε στο 1-2. Αυτά, και καλή τύχη!

Υ.Γ. Ελπίζω Δημήτρη να μην δαγκώνω τη γλώσσα μου σε 4 ώρες...

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ... CAS - ΙΑΝΗΣ

Ση χώρα της κωλοτούμπας που ζούμε, αυτοί που έκραζαν χθες πανηγυρίζουν σήμερα. Κι είναι οι ίδιοι που θα ξανακράζουν αύριο. Αυτοί θα τρέχουν στο αεροδρόμιο για να υποδεχτούν την παιχτούρα, με την ίδια ταχύτητα που θα τρέχουν πίσω από το πούλμαν της ομάδας για να κράζουν παίκτες και προπονητή της ομάδας τους. Αυτοί που απαιτούν τα πρωταθλήματα να κερδίζονται στα γήπεδα, τα κερδίζουν στα χαρτιά χωρίς την παραμικρή τύψη. Οι άλλοι που έκαναν την αυτοκριτική τους πριν από λίγο καιρό, τώρα εμφανίζονται τιμητές των πάντων και αμφισβητίες των όλων. Και οι «αδικημένοι» της όλης υπόθεσης μαζεύοντας τα μπογαλάκια τους και καθ' οδόν προς τη Β' Εθνική, από τη στιγμή που δεν τους εξυπηρετεί βαθμολογικά το οτιδήποτε συνέβαινε στο CAS ή όπου αλλού βγαίνουν οι αποφάσεις, αποσύρονται από τον «τίμιο αγώνα τους». Πού να μπλέκουν άλλωστε; Ασε μην κακοκαρδίσουν κάποιους, τους οποίους θα χρειαστούν αύριο-μεθαύριο για να ξανανέβουν ή να μείνουν στη Σούπερ Λίγκα. Η λογική αυτή, πάντως, σπάει καρύδια: σκοτώνεις κάποιον με το αυτοκίνητο και η χήρα του σε τραβάει στα δικαστήρια. Αν όμως η χήρα, μεσούσης της δίκης, εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, τι σημαίνει; Οτι ο κατηγορούμενος αθωώνεται και πάει σπίτι του; Βλέπω δίπλα μου τους φίλους Ολυμπιακούς να πανηγυρίζουν. Τους θυμάμαι έναν προς έναν μετά την ένσταση του Ολυμπιακού να δηλώνουν «ντροπή μας», «δεν τους θέλουμε αυτούς τους βαθμούς», «δεν χρειαζόμαστε ενστάσεις για να νικήσουμε την Καλαμαριά» και «τι να το κάνουμε ένα τέτοιο πρωτάθλημα;». Ξεχάστηκαν όλα με πολύ φυσικό τρόπο. Ο Ολυμπιακός μέσα σε 11 χρόνια είχε πάρει 10 πρωταθλήματα - κι είναι τόσο φαταούλες οι «ερυθρόλευκοι» που για το ένα που τους ξέφυγε, ακόμα θυμούνται τον Δούρο. Ενας Δούρος όλος κι όλος, όταν υπάρχει μια ολόκληρη «αποστολή» διαιτητών και εποπτών (11 βασικοί και 7 αναπληρωματικοί) που τους έχουν κάνει ένα καράβι αβάντες. Ας πούμε λοιπόν ότι από τα 10, μερικά ήταν γεμάτα σκιές και αμφισβήτηση. Κάποιοι τα χαρακτήριζαν «πέτσινα». Ηρθε η ώρα και για ένα «χάρτινο». Αλλά «κούπα» είναι κι αυτή, το μόνο που έχει σημασία γι’ αυτούς στη ζωή, οπότε καλοδεχούμενο. Τα επιχειρήματα «κι εσείς τα ίδια θα κάνατε σε αντίστοιχη περίπτωση» τ’ ακούω βερεσέ. Δεν βρεθήκαμε, δεν κάναμε. Αν θέλετε ηθικό άλλοθι για το «χάρτινο» πρωτάθλημα, βρείτε το στον καθρέφτη σας. Δεν είμαι από τους ανθρώπους για τους οποίους ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν πανηγύρισα το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού το 2004, πολύ απλά διότι ο Παναθηναϊκός ήταν ο λιγότερο κακός κι όχι ο πραγματικά καλύτερος. Χάρηκα όμως την καθαρή και ξάστερη κατάκτηση του Κυπέλλου εκείνης της χρονιάς. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούν να είναι φέτος περήφανοι οι Ολυμπιακοί, είναι το Κύπελλο - αν το κατακτήσουν-, η «τεσσάρα» στον Παναθηναϊκό και η παρθενιά του ευρωπαϊκού «διπλού» που έσπασε εις διπλούν. Οχι το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός τερμάτισε τρίτος έχοντας το απόλυτο στη Θεσσαλονίκη και μένοντας αήττητος στα 4 ντέρμπι. Η ΑΕΚ δεύτερη, έχοντας τους περισσότερους βαθμούς στο γήπεδο (αλλά όχι στη χαρτούρα), την καλύτερη επίθεση, την καλύτερη άμυνα και έχοντας ρίξει «τεσσάρα» στον Ολυμπιακό στο χαλαρό. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον μαραθώνιο, όχι επειδή είχε περισσότερες δυνάμεις, αλλά καλύτερο φύλλο. Πήρε το «μπιριμπάκι» πρώτος. Μια χαρά είναι αν παίζεις χαρτιά, λίγο αστείο αν παίζεις μπάλα. Αλλά είπαμε, τα 11 στα 12 και τα 36 στα 72 είναι υπεράνω όλων: λογικής, αμφισβήτησης και τσίπας. Χάρισμά σας, κύριοι. Δεν το αξίζετε και -μέσα σας- το ξέρετε και οι ίδιοι.

Το κείμενο που αναδημοσιεύεται ανήκει στον Κώστα Βαϊμάκη, συνάδελφο της SPORTDAY.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ...

Χθες γράφαμε για τον Νίνη και σήμερα επιβεβαιωθήκαμε! Ξαφνικά η εφημερίδα του συγκροτήματος Μπόμπολα (μαζί με τον Βαριδνογιάννη στο MEGA) GOAL φιλοξένησε στο πρωτοσέλιδό της την πρόθεση του Πεσέιρο να συμπεριλάβει τον θαυματουργό πιτσιρικά στην αρχική 11άδα του οικογενειακού διπλού με τον ΟΦΗ! Ολως τυχαίως αμέσως μετά τα 18 κεράκια που θα σβήσει σήμερα. Ξύπνησε δηλαδή το πρωί ο Πορτογάλος κόουτς και βλέποντας τον Νίνη είπε: "ρε τι παικτούρα είναι αυτή;". Τέλος πάντων... Πάμε παρακάτω... Στο πρωτοσέλιδο του DERBY υπάρχουν οι ευχές για κεράκια πολλά με τον ΠΑΟ και οι ενδόμυχες επιθυμίες και προσευχές γιια εμφανίσεις που θα βοηθήσουν στο άμεσο ξεπούλημα της πολύτιμης πραμάτειας αφού η ρήτρα ενεργοποιήθηκε. Κι ο κόσμος του Παναθηναϊκού εξακολουθεί να κοιμάται όρθιος και να παρασύρεται από τα λογής λογής παπαγαλάκια. Οσοι πάλι ξύπνησαν είναι τόσο μπλαζέ που ούτε μέχρι τη Λεωφόρο πηγαίνουν για να βρίσουν! Μέσα σ' όλα ήρθε η δήλωση μεταμέλειας του Εκι που έμοιαζε με κρατούμενο στο Γκουαντάναμο που ομολόγησε έπειτα από τρίμηνα βασανιστήρια! Και για κερασάκι η βοήθεια Βγενόπουλου προς ερασιτέχνη Παναθηναϊκό (βλ. Γιαννακόπουλο). Τι σκέφτεται ο Βαρδινογιάννης με... τόση πίεση; Αυτό που φωναχτά ξεστόμισε σε σκετσάκι των ΑΜΑΝ υποδυόμενος τον γύφτο ο Σωτήρης Καλυβάτσης. "Ενα, δύο... Ενα δύο... Θα μου κλ@#%/; τ' αρχ!$^*"

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΡΙΟ...

Το συζητούσαμε καιρό τώρα με τον Γιώργο στο γραφείο και θαρρώ πως έχει δίκιο. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι ο μοναδικός κατάλληλος για τη θέση του προπονητή στην εθνική ομάδα μπάσκετ. Η επίσημη αγαπημένη τον έχει ανάγκη κι αυτός ακόμα περισσότερη. Κάπου εδώ μπαίνουν οι Γιαννακόπουλοι. Οι τελικοί πλησιάζουν και δεν είναι μακριά η στιγμή που τα πολεμικά πρωτοσέλιδα κι οι εμπρηστικές δηλώσεις θα δοκιμάσουν τα όρια του "δράκου". Και δεν θα είναι μόνο ο τελικός αλλά και ο ημιτελικός με τον Αρη τεστ αντοχής. Οι κίτρινοι δεν θα δουν με καλό μάτι την επιστροφή του πάλαι ποτέ αρχηγού τους στο Παλέ και ο Γιαννάκης θα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά κόκκινο πανί. Αν καταφέρει να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί τότε θα αξίζει δια βίου το πόστο του εθνικού προπονητή. Το τελευταίο είναι λογοκλοπή από το σημερινό άρθρο του Νίκου Παπαδογιάννη στην Sportday. Και κάτι τελευταίο που αφορά στην αποψινή μάχη με την ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι δεν χάνουν εύκολα δύο φορές μέσα σε 3 μέρες από την ίδια ομάδα. Μακάρι να βγω ψεύτης...

ΒΡΕ ΛΕΣ;

Αύριο ο Σωτήρης Νίνης γίνεται 18 χρονών. Ενηλικιώνεται. Δεν το λέμε για να του ευχηθείτε χρόνια πολλά. Αλλού το πάμε για να προλάβουμε τα γεγονότα. Μήπως από εδώ και πέρα μέχρι το τέλος της σεζόν, όλως περιέργως, ο Πεσέϊρο αρχίσει να χρησιμοποιεί τον πιτσιρικά; Μήπως το ζήτημα δεν ήταν τελικά η αξία του παίκτη, η διάθεσή του στις προπονήσεις, το αν ταίριαζε στην τακτική του προπονητή, οι τραυματισμοί του και τόσα άλλα που ακούστηκαν; Μήπως, λέμε τώρα, ΟΛΑ είχαν να κάνουν με την ενεργοποίηση της ρήτρας του από τον Τζίγγερ; Πλάκα δε θα έχει να δικαιωθούμε;

Υ.Γ. Ήθελα να το γράψω από χθες, αλλά βλέπετε η Πρωταπριλιά δημιουργεί καχυποψίες...

ΚΟΥΡΣΑ ΓΙΑ 2 ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΥΣ

Πλέον τα κουκιά είναι μετρημένα. Οι πράσινοι θέλουν να θυμηθούν στην προπαίδεια πόσο κάνει 3Χ7 και οι κόκκινοι προσεύχονται να στραβοπατήσουν οι αιώνιοι αντίπαλοι. Επειδή όμως "συν Αθηνά και χείρα κίνει" βάζουν παράλληλα λυτούς και δεμένους για να χώσουν μια "τρικλοποδιά τίτλου". Την ίδια στιγμή η κιτρινόμαυρη αυτοκρατορία του νότου συνεχίζει να σπαράσσεται από εμφύλια διαμάχη και να κλαίει τη μοίρα της για πολλοστή φορά... Γεγονός είναι ένα. Οποιος και να σηκώσει την κούπα αυτή δεν θα τον θυμάται κανείς. Τέτοια χάλια στους τρεις μεγάλους χρόνια είχαμε να δούμε. Κακοποίηση του ποδοσφαίρου και βιασμός κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση της "πόρνης μπάλας". Κι όλ' αυτά στο βωμό της βαθμοθηρίας. Τα γηπεδάκια, που σε λίγο θα φιλοξενούν μόνο περιπλανώμενους σκύλους, γάτες, συμπαθή πτηνά και άντρες των ΜΑΤ ουδείς τα σκέφτεται. Αφού η δημόσια τηλεόραση πληρώνει από τα λεφτά του φορολογούμενου γιατί να νοιαστεί ο κάθε "πρόεδρας"; Η πλήρης απαξίωση δεν είναι κοντά. Εχει ήδη έρθει απλώς εμείς στρουθοκαμηλίζουμε. Αντε να δούμε ως πότε... Ήδη, την ερχόμενη σεζόν οι δύο εκ των τριών μεγάλων θ' αρχίσουν προετοιμασία πριν καλά καλά ζεστάνει ο καιρός κι ενδέχεται σοβαρά να καούν στο ζέσταμα. Αφήνω στην άκρη τα play-ωχ όπου θα γελάσει ο κάθε πικραμένος! Εμάς όμως το αυτί μας δεν ιδρώνει. Βάζουμε παρωπίδες -όλων των χρωμάτων- και κυνηγάμε ανεμόμυλους σαν άλλοι Δον Κιχώτες στο πιο απαξιωμένο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Και του χρόνου μάγκες!

"ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ" ΤΟ ΧΑΛΚΙΑ

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία για τις άσχημες εμφανίσεις του Κώστα Χαλκιά. Υπάρχουν στιγμές που ο διεθνής πορτιέρο θυμίζει νεαρό και άπειρο τερματοφύλακα και όχι παίκτη ομάδας που στόχο έχει τον πρωταθλητισμό. Πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι οι εμφανίσεις αυτές οφείλονται στο γεγονός ότι δεν έχει ακόμη δεχτεί ν' ανανεώσει το συμβόλαιό του με τον Άρη. Ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο από τις φήμες που ήθελαν το Χαλκιά να μιλάει με άλλες ομάδες για συνεργασία από το καλοκαίρι και μετά δείχνοντας παροιμιώδη αδιαφορία για την τωρινή του ομάδα.

Αυτά φυσικά δεν ήταν δυνατόν να μη γίνουν αντιληπτά από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο οποίος μετά τον διασυρμό από τον ΠΑΟΚ μίλησε με τον παίκτη. Το τι ειπώθηκε δεν έγινε γνωστό, αλλά όσοι βρέθηκαν κοντά στο γραφείο του Σέρβου τεχνικού έχουν να λένε για τις φωνές που άκουγαν από τον Ντούσαν κατά του Χαλκιά, ενώ κάτι πήρε το αυτί τους και για "ή υπογράφεις νέο συμβόλαιο και ησυχάζουμε όλοι ή συνεχίζεις έτσι και τελειώνεις για μένα μια και καλή". Και ξέρουμε όλοι καλά ότι ο Μπάγεβιτς δεν έχει ιδιαίτερα προβλήματα στο να κάνει πράξη τα λεγόμενά του. Το μπαλάκι τώρα είναι στην πλευρά του Χαλκιά και αναμένουμε την αντίδρασή του.

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

Ηταν Σάββατο, τέλος καλοκαιριού του 2006, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Το ματς ήταν ΑΕΚ - ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ. Πριν τη βραδινή έξοδο η ώρα προσφερόταν για ένα παιχνίδι το οποίο θα ήταν τα αποκαλυπτήρια των δύο δικεφάλων για τη σεζόν εκείνη, που βρισκόταν στα σπάργανά της. Οι ασπρόμαυροι, με αρχηγό τον Ζαγοράκη παρατάχθηκαν αμυντικά (υπό το βαρός και της απώλειας Σαλπιγγίδη) κι απέσπασαν με μπόλικη δόση τύχης και πρωταγωνιστή τον Φερνάντες την ισοπαλία. Οι γηπεδούχοι έπαιξαν σαν τη γάτα με το ποντίκι τους αντιπάλους τους και οι φίλοι της ΑΕΚ πήραν μία πρώτη γεύση του επιθετικού δόγματος Φερέρ. Οι παρατηρητικοί θα διαπίστωσαν από τότε κιόλας τις παραξενιές του. Ο (νεοαποκτηθείς τότε) Ντελίμπασιτς, πήρε... ταξί από το αεροδρόμιο, μπήκε στο γήπεδο και έπειτα μπήκε και στα δίχτυα σε μία προβολή πάνω στη γραμμή καταφέρνοντας να στείλει την μπάλα έξω. Το ματς (0-0 το τελικό αποτέλεσμα) άφησε πικρή γεύση και θυμάμαι να λέω στον βάζελο φίλο Χρήστο. "Τι τον έφεραν εδώ τον αποτυχημένο; Να φύγει αμέσως, δεν τον θέλουμε". Η ρήση πρώιμη και καφενειακή, υπό την επήρεια της απογοήτευσης, έμελλε να αποδειχθεί σωστή σήμερα όταν μάθαμε πως ο Δον Λορένσο άρχισε να πακετάρει τα πράγματά του. Ως φανατικός, "άρρωστος" με την Μπαρτσελόνα, ήμουν απογοητευμένος με την πορεία Φερέρ στο πέρασμά του από τους μπλαουγράνα. Στην δεύτερη συνεργασία του με τον Ριβάλντο είδα το έργο σε επανάληψη. Επιθετικό ποδόσφαιρο, πολλές υποσχέσεις και καθόλου ουσία. Το όνειρο τίτλου έγινε εφιάλτης και η συμπεριφορά του -συν τω χρόνω- απώθησε και τους πλέον φανατικούς υποστηρικτές του! Ο τελευταίος αυτών, ο Ντέμης Νικολαϊδης, δεν είχε το ειδικό βάρος να τον κρατήσει, πιστός στο μακροπρόθεσμο στοίχημά του. Ζημιωμένη απ' όλη την ιστορία η ΑΕΚ, αφού μετά το λευκό μαντήλι, πετάει λευκή πετσέτα σε πρωτάθλημα και ΟΥΕΦΑ όπου αύριο θα εμφναιστεί με προσωρινό προπονητή τον Κωστένογλου! Οπως θα έλεγε ο συμπαθής Νίκος, "Ο Θεός μαζί μας".

Ο ΦΕΡΕΡ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ...ΤΙΜΟΥΡ

Η είδηση της αποπομπής του Λορέντσο Σέρα Φερέρ από τον πάγκο της ΑΕΚ δεν "έσκασε" ακριβώς σα βόμβα. Η κακή διαχείριση της ομάδας από τον Ισπανό καλυπτόταν μέχρι πρότινος από την πρωτιά της ομάδας στο πρωτάθλημα και από την ανάγκη για ομοψυχία ώστε να σηκώσει επιτέλους "κούπα" ο Ντέμης έστω και σαν πρόεδρος. Τα παραμύθια όμως τέλειωσαν νωρίς.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο Ντέμης έχει ήδη κάνει κρούση στον πρώην αγαπημένο της εξέδρας και νυν προπονητή-παίκτη της Ανόρθωσης Τιμούρ Κετσπάγια. Ο Γεωργιανός πετάει την σκούφια του για ν' αναλάβει την ΑΕΚ, με μοναδικό πρόβλημα το συμβόλαιό του με την κυπριακή ομάδα. Αν βρουν κάποια λύση ο Κετσπάγια αναλαμβάνει άμεσα. Σε διαφορετική περίπτωση το καλοκαίρι είναι κοντά. Από την πλευρά μας έχουμε να σχολιάσουμε ότι η συγκεκριμένη επιλογή αποτελεί κι ένα άνοιγμα του προέδρου της ΑΕΚ προς την Original, καθώς ο Κετσπάγια αποτελούσε και αποτελεί αγαπημένο παιδί της εξέδρας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ (ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ;)

Οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν από τη φύση τους, περασμένη θαρρείς στο DNA τους, μία διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, που είτε οφείλεται στο οικονομικοκοινωνικό τους status, την καταγωγή και το μορφωτικό επίπεδο είτε σε μία... ανώτερη δύναμη, κι είναι πάντοτε η ίδια "μπλαζέ" κοσμοθεωρία. Ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως ζήτημα ζωής η θανάτου μια συντριβή και ποτέ δεν ενθουσιάζονται λιγάκι παραπάνω έπειτα από μία μεγάλη επιτυχία. Ολοι τους -έχω την αίσθηση- είναι πλασμένοι έπειτα από ένα ατελείωτο copy - paste. Οπότε είχαν μία αντίδραση μάλλον φυσιολογική για το image το οποίο έπλασαν δεκαετίες τώρα έπειτα και από την συντριβή της Τετάρτης. Ηπια πράγματα. Ούτε διαδηλώσεις ούτε κορνέδες ούτε απειλή πτώσης της κυβέρνησης ούτε αυτοκτονίες. Κάτι που βεβαίως δεν ισχύει σε καταστάσεις πανικού για ΟΣΦΠ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και άλλα μικρότερα μαγαζιά. Ηπια αντίδραση με συνθήματα που χρονίζουν κατά της Sagrada Familia (Αγία Οικογένεια Βαρδινογιάννη ελληνιστί) και πρωτοβουλίες εξαγοράς των μετοχών που εξαρχής δεν έχουν καμία τύχη κι εκφράζονται με πολύ μα πάρα πολύ κομψό τρόπο που αρμόζει σε ευγενείς (πρωτόκολλο Μπάκιγχαμ). Ο λήθαργος αυτός, η χειμερία νάρκη όπως την χαρακτηρίζω εγώ, κρατάει χρόνια τώρα. Καιρός όμως είναι να ξυπνήσουν και ν' αλλάξουν πλευρό γιατί αν συνεχίσουν να κοιμούνται στο ίδιο ο τεράστιος αυτός σύλλογος θα μικρύνει πολύ. Σκεφτείτε τώρα το εξής. Το 1996 ο Ολυμπιακός μετρούσε 25 πρωταθλήματα και 19 κύπελλα και ο Παναθηναϊκός 18 τίτλους πρωταθλητή και 17 κυπελλούχου. Υπήρχε δηλαδή μια ισορροπία. Εν έτει 2008 η κατάσταση έχει διαφοροποιηθεί άρδην. 35 πρωταθλήματα και 22 κύπελλα είναι πλέον ο απολογισμός των ερυθρόλευκων 19 και 18 αντιστοίχως εκείνος των πρασίνων! Ξυπνήστε κύριοι γιατί το μαγαζί είναι γωνία και το κάνετε μαγαζάκι! Και αυτό σας αφορά όλους! Διοικούντες, παίκτες, προπονητές, φιλάθλους (με gay αντιμετώπιση των πραγμάτων που αντιστέκονται από τον βορείων προαστίων καναπέ τους ή πηγαίνοντας στην 7 αντί για τη 13). Μπολιαστήκατε με τη νοοτροπία του looser κι αυτό είναι το χειρότερο. Αυτά...

Α ΡΕ ΖΩΑ...

Το άρθρο είναι του Χρήστου Σωτηρακόπουλου και δημοσιεύθηκε στις 08/01/2007 στην εφημερίδα SPORTDAY και στο site www.sport-fm.gr

Οι Γάλλοι πριν από 15 χρόνια, βλέποντας την γκρίνια που υπήρχε έπειτα από κάθε αγωνιστική στο πρωτάθλημά τους, τόλμησαν. Απαγόρευσαν να δείχνει η τηλεόραση παραπάνω από ένα ριπλέι στις φάσεις που σήκωναν συζήτηση. Το πείραμα είχε φέρει αποτελέσματα. Υστερα από σχεδόν ένα χρόνο που αρκετοί φώναζαν, έγινε μέρος της καθημερινότητάς τους και οι συζητήσεις γύρισαν στα θετικά των αγώνων. Η είσοδος του Τσάμπιονς Λιγκ στη ζωή τους βοήθησε να αποδεχτούν και οι πιο θερμόαιμοι την πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά από το 1994, που η κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη σε συλλογικό επίπεδο μπαίνει στα σπίτια σας, η ΟΥΕΦΑ έχει σαφείς εντολές σχετικά με την τηλεοπτική κάλυψη. Ελάχιστα ριπλέι, όχι την ώρα που παίζεται το παιχνίδι, και στις αμφισβητούμενες περιπτώσεις ελάχιστη έμφαση. Κανέναν δεν χάλασε, κανέναν δεν μείωσε, κανέναν δεν κατέστρεψε, αντίθετα βοήθησε. Εφτιαξε την εικόνα του προϊόντος, το ανέβασε, το προώθησε. Στην Ελλάδα, έγραφα πριν από δύο χρόνια, όταν συζητήθηκε η δημιουργία της Σούπερ Λίγκας, θα ήταν βασική προϋπόθεση να μπορούσαν οι σύλλογοι να συμφωνήσουν σε αυτό το γαλλικό μοντέλο. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα όφειλαν να προσαρμοστούν σε αυτό και θα γινόταν πιο εύκολη η ζωή και η δουλειά όλων. Τι προτίμησαν οι κρατούντες; Το μοντέλο που… απολαμβάνετε, που κάνει κάλλιστα ρίμα με κάτι άλλο, που παραπέμπει σε κτίριο με κόκκινο λαμπάκι απέξω! Τους ενδιαφέρει πιο πολύ να επιβάλλουν το δικό τους, να έχουν κάλυψη στις υπέρ τους αποφάσεις και ελάχιστα αν αυτό κάνει καλό ή κακό στο προϊόν. Οι σταθμοί που έχουν τα δικαιώματα από μόνοι τους δεν έχουν την τόλμη να κάνουν τομές και ο κόσμος, που στην Ελλάδα ζει και αναπνέει για συνωμοσίες και ίντριγκα, έχει μπει πια στο τριπάκι του παραλόγου. Το παιχνίδι δεν εκλαμβάνεται ως τέτοιο, αλλά σαν μάχη. Σαν πόλεμος επικράτησης και εντυπώσεων. Ολο και λιγότερος σοβαρός κόσμος παρακολουθεί, όλο και λιγότερος σκεπτόμενος κόσμος απολαμβάνει να βλέπει μπάλα. Οποιοι έχουν τη δυνατότητα να έχουν NOVA και τα λοιπά δορυφορικά κανάλια χαίρονται την εικόνα από το εξωτερικό και τα διεθνή ματς και η ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα ακουμπά το όριο της υποκουλτούρας, αναγάγοντας σε κυριακάτικους σταρ τους κριτικούς-καθηγητές διαιτησίας. Αυτούς που όταν σφύριζαν έκαναν τα ίδια και χειρότερα λάθη με αυτούς που σήμερα βάζουν στο στόχαστρο. Αυτό που τρομάζει είναι πως αύριο-μεθαύριο θα βλέπουμε τον Κασναφέρη, τον Μπριάκο ή τον Τεροβίτσα σε ανάλογο ρόλο τηλεκριτικού διαιτησίας, ο οποίος φαίνεται πως ενέχει θέση κολυμβήθρας του Σιλωάμ για τα προηγούμενα αμαρτήματα! Ο Τύπος φυσικά και φταίει. Διότι, τα έχω ξαναγράψει, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι έβαλαν τον εαυτό τους σε ρόλο οπαδού και κυβερνητικού εκπροσώπου, ξεχνώντας ποια είναι η αληθινή υποχρέωσή τους. Φυσικά, πρώτος και κύριος υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο οπαδός. Αυτός που θεωρεί πως όλος ο κόσμος ενεργεί εις βάρος της ομάδας του και δεν μπαίνει ποτέ στον κόπο να αναρωτηθεί τι πραγματικά κερδίζει ο ίδιος από αυτό το κλίμα δυσωδίας και παράνοιας. Σε ποιον τομέα βελτιώνεται η ζωή του όταν ταυτίζεται, λες και είναι συνέταιρος του Κόκκαλη και του Βαρδινογιάννη, με όλη αυτή την αρρωστημένη εικόνα. Θα έβγαινε στους δρόμους και θα έστελνε τα ίδια αγανακτισμένα sms και e-mail γι' αυτά που υποβαθμίζουν στ' αλήθεια την καθημερινότητά του και απειλούν το αύριο των παιδιών του; Πάρτε παράδειγμα του μεγέθους της ανοησίας και της ηλιθιότητας μερικών, που περπατούν δίπλα μας και που έχουν το ίδιο δικαίωμα της ψήφου μαζί μας, αυτό που συνέβη την Κυριακή το πρωί. Λίγη ώρα μετά τον σεισμό που ταρακούνησε όλη τη χώρα όποιοι ξύπνησαν είχαν την ίδια εύλογη απορία: αν είχαμε ζημιές, πού ήταν το επίκεντρο, πόση ήταν η ένταση. Ολοι; Οχι φυσικά. Υπήρχαν και καμιά δεκαριά που έστελναν μηνύματα στον SuperΣΠΟΡ FM και ρωτούσαν πότε έρχεται ο Μπελούτσι, ποιος σφυρίζει στη Λεωφόρο και ποιος στην Τρίπολη και πόσο ήρθε στο στοίχημα η Μποαβίστα! Ο κάθε λαός έχει τις κυβερνήσεις που του αρμόζουν, λένε, και το ίδιο ισχύει σε όλες τις μορφές της κοινωνικής έκφρασης. Οι λεγόμενοι και «αιώνιοι» στην Ελλάδα μια ζωή είχαν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια τους νόμους. Για την ακρίβεια, στα παλιά τους τα… Gucci, μια και το κοινωνικό τους status δεν τους επιτρέπει να φορούν κάτι άλλο! Ηθελαν πάντα να ισχύει το δίκιο του ισχυρού, αδιαφορώντας για τους άλλους. Δίπλα τους σε πολλές περιπτώσεις η τρίτη της παρέας του τέως ΠΟΚ, η ΑΕΚ, που άλλοτε έπαιρνε κι αυτή μικρό ή μεγαλύτερο μερίδιο από το φαγοπότι για να την έχουν ικανοποιημένη. Οπως την εποχή που συνασπίστηκαν σε μια νύχτα και οι τρεις για να διαλύσουν τον Εθνικό του αείμνηστου Δημήτρη Καρέλλα, που είχε φέρει Πούσκας, Κόκτσις και Μπόζικ, και ο κίνδυνος να μετατραπεί σε υπερομάδα ενοχλούσε το ΠΟΚ και την ίδια την ΕΠΟ! Πάνω απ' όλα, όμως, τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο αληθινός φίλαθλος. Αυτός που απέχει από την εξέδρα χρόνια ολόκληρα άφησε να τον εκφράζουν κάθε λογής λοβοτομημένα άτομα, που προτάσσουν τα στήθη σαν στρατός για να μη θιγούν τα κεκτημένα τους. Αν αυτό είναι το ποδόσφαιρο που θέλουμε, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και όλων αυτών που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια!

"ΨΗΝΟΥΝ" ΧΑΡΙΣΤΕΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ!

Επειδή αρκετά ασχοληθήκαμε με τον Ολυμπιακό αυτές τις ημέρες - αλλά τι να κάνουμε; Αφού είναι οι μόνοι που ασχολούνται με μεταγραφές - , ήρθε η ώρα να σας δώσουμε μια ειδησούλα από Θεσσαλονίκη μεριά. Πώς έχουν τα πράγματα; Λίγο πριν ανακοινωθεί από το Ζήση Βρύζα ότι σταματάει το ποδόσφαιρο και αναλαμβάνει τεχνικός διευθυντής, ο πρώην διεθνής είχε μια συνάντηση με δική του πρωτοβουλία με το Θοδωρή Ζαγοράκη. Η συζήτηση είχε να κάνει με την ανάγκη να αποκτηθεί παίκτης για να καλύψει το κενό του Ζήση. Ο Βρύζας έριξε στο τραπέζι μια πρόταση που παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες της φαινόταν ιδανική. "Να κυνηγήσουμε το Χαριστέα..." ήταν η πρόταση που από τη μια ενθουσίασε αλλά παράλληλα προβλημάτισε τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ για το κατά πόσο θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο. Ο Βρύζας όμως είχε την απάντηση και σ' αυτό: "Θα πείσουμε το Ρεχάγκελ να μεσολαβήσει". Τα τηλεφωνήματα έγιναν άμεσα και ο Όττο δέχτηκε να μιλήσει στο "Χάρι". Ο διεθνής επιθετικός στο άκουσμα της πρότασης δεν φάνηκε αρνητικός, αλλά δεν ήθελε κιόλας να δεσμευτεί, καθώς τον τελευταίο καιρό είχε κερδίσει με το σπαθί του θέση βασικού στη Νυρεμβέργη.

Αυτά βέβαια πριν από ένα μήνα περίπου. Τι μεσολάβησε και άλλαξαν τα δεδομένα; Πολύ απλά η γερμανική ομάδα απέκτησε το Γιαν Κόλερ και του έδωσε κατευθείαν φανέλα βασικού. Ο Χαριστέας βρέθηκε ξαφνικά εκτός ενδεκάδας και παραπονεμένος για την αντιμετώπιση από την ομάδα του. Τότε ακριβώς έγινε το καθοριστικό τηλεφώνημα του Όττο Ρεχάγκελ προς τους διοικούντες τη Νυρεμβέργη για το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ. Τους έπεισε ότι ένας ενδεχόμενος δανεισμός του παίκτη θα έκανε καλό και στην ψυχολογία του αλλά και στην αγωνιστική του κατάσταση, αγωνιζόμενος σε ένα μικρότερης εμβέλειας πρωτάθλημα. Παράλληλα η Νυρεμβέργη θα διατηρούσε τα δικαιώματα του παίκτη σε περίπτωση καλών εμφανίσεων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ενδεχόμενης πώλησής του. Ο παίκτης έδειξε πιο δεκτικός στο να επιστρέψει στην Ελλάδα, αλλά το πρόβλημα μετατέθηκε στη διοίκηση του ΠΑΟΚ, καθώς ο Ζαγοράκης σκεφτόταν να δώσει γύρω στις 500.000 Ευρώ για 6μηνο δανεισμό του Σερραίου επιθετικού και να διατηρήσει οψιόν αγοράς για το καλοκαίρι με ένα ποσό που θα κυμαινόταν μεταξύ 1.500.000 και 2.000.000 Ευρώ. Κάθε άλλη περίπτωση θεωρούσε ότι θα είναι ζημιογόνα για την ομάδα του.

Ο Ρεχάγκελ και ο Χαριστέας συνεχίζουν να πιέζουν τους Γερμανούς για να μετακομίσει ο παίκτης στην Ελλάδα με οψιόν αγοράς, ο Ζαγοράκης κατάφερε και βρήκε τα χρήματα για τη μεγάλη κίνηση, ο Σάντος τον περιμένει σαν τρελός για να λύσει ένα από τα δύο βασικά του προβλήματα ( το άλλο είναι ο αμυντικός μέσος) και το μόνο που απομένει είναι να πει το ναι η Νυρεμβέργη. Για να δούμε...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΛΗΜΜΑ...

Αλμιρόν ή Γιένσεν; Πριν από ένα χρόνο περίπου το συγκεκριμένο δίλημμα για το ποιός θα επικρατήσει και θα πάρει θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού θα προκαλούσε γέλια αντίστοιχα με αυτά που προκάλεσαν οι δηλώσεις του Κόκκαλη περί συμμετοχής στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ...

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει πια. Τα ονόματα προφέρονται χωρίς κομπασμούς, εκλαμβάνονται ως εφικτοί στόχοι και οι ίδιοι δηλώνουν δημόσια ότι φυσικά και δεν θα τους ενοχλούσε να έρθουν στον Ολυμπιακό. Ο μεν πρώτος -Αργεντινός- δήλωσε ότι το να παίζει με το Γκαλέτι, το Λεντέσμα και το Μπελούσι είναι ότι καλύτερο. Ο δε Δανός της Βέρντερ Βρέμης και να μην ήθελε διαπίστωσε ιδίοις όμμασι τη δυναμική της ομάδας του Πειραιά. Και οι δύο λοιπόν δεν έχουν πρόβλημα να αφήσουν Γιουβέντους και Βέρντερ για τον Ολυμπιακό. Η επιλογή όμως ενός από τους δύο παίκτες που έχουν πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά πώς θα γίνει;

Ο Ίλια Ίβιτς προτιμάει τον Αλμιρόν. Σε καλή ηλικία, εκπληκτική περσινή χρονιά με την Έμπολι και τεράστια μεταγραφή στη Γιούβε, όπου όμως ακόμη ψάχνεται. Πάνω απ' όλα βέβαια, Αργεντινός. Εύκολη προσαρμογή και φιλαράκια για να τα λένε.

Ο Τάκης Λεμονής από την άλλη προτιμάει τον Γιένσεν. Σκανδιναβός, κρύο αίμα, μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση στο παιχνίδι του, παραστάσεις από πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, εν ενεργεία και μόνιμος ενδεκαδάτος στη Εθνική Δανίας, παίκτης που μπορεί να καλύψει περισσότερες θέσεις από τον Αλμιρόν. Το σημαντικότερο όμως; ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ το καλοκαίρι, άρα εξοικονόμηση χρημάτων για άλλη μεταγραφή, αλλά βασικά όχι Αργεντινός. Όσο και να τους θέλει ο Λεμονής, θα έχουν μαζευτεί πολλοί στ' αποδυτήρια κάτι που προϊδεάζει για κλίκα.

Από την πλευρά μου θα στοιχημάτιζα υπέρ της επιλογής του Τάκη, αφού έχει πλέον τη δυνατότητα να μιλάει και να αποφασίζει χάρη στ' αποτελέσματά του. Η άποψή μου όμως είναι ότι με την αποπομπή του Νε και τα 33 χρόνια του Στολτίδη χρειάζονται αμφότεροι. Η ταυτόχρονη παρουσία πέντε μέσων στο σύστημα που προτιμά ο προπονητής των "ερυθρολεύκων" καθιστά επιτακτική την πληθώρα εναλλακτικών λύσεων, με βάση τόσο τους τραυματισμούς, όσο και τις τιμωρίες. Και οι δύο λοιπόν, από τώρα μάλιστα για ένα καλό και χωρίς άγχος καλοκαίρι...