ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ...

Ο αγαπητός συνblogger, συνάδελφος και φίλος δε θα μπορούσε να τα γράψει καλύτερα. Έχει απόλυτο δίκιο, όσον αφορά στις τοπικιστικές και σε μερικές περιπτώσεις αηδιαστικές διαφορές των Ελλήνων. Ανεκτές, αποδεκτές και από εμένα τον ίδιο πολλάκις υιοθετημένες. Μόνο όμως σε αθλητικό πλαίσιο. Μόνο σε αναμετρήσεις μεταξύ ποδοσφαιρικών ομάδων και όχι μόνο που το ζητούμενο είναι το πώς θα πικάρεις τον αντίπαλο. Ως εκεί.
Το εθνικό πένθος που κατά πολλούς αφορά στις χαμένες ζωές δε με αγγίζει ιδιαίτερα όσο απάνθρωπο κι αν ακούγεται. Τις ίδιες ψυχές χάνουμε κάθε Σαββατοκύριακο σε τροχαία. Περισσότερους συνανθρώπους μας χάνουμε καθημερινά από καρκίνο, καρδιά και εγκεφαλικά.
Αυτό που με λυπεί -και γι' αυτό δημοσιοποίησα την άποψή μου με ένα ποίημα του Λουντέμη- είναι όχι τα σπίτια, αλλά τα δάση. Το πράσινο που αρχίζει να φαντάζει πολύ λίγο. Η φύση που δε θα γεμίζει πλέον το μάτι. Ο δηλητηριασμένος αέρας που θα αντικαταστήσει το οξυγόνο. Που θα πάνε να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους όλοι οι αγρότες των περιοχών που κάηκαν; Οι κτηνοτρόφοι τι θα εκτρέφουν; Ποντίκια και φίδια; Στην τελική ποιά μέρη θα αντικαταστήσουν τις καλοκαιρινές αλλά και χειμερινές διακοπές των Ελλήνων; Η αγωνία μου δε βασίζεται στο πότε θα ξαναχτιστούν τα σπίτια. Θα φροντίσουν τα εκατομμύρια που έχουν αρχίσει να δωρίζουν αφειδώς οι Αγγελόπουλοι, οι τράπεζες και άλλοι ιδιώτες. Αλήθεια, όμως πόσα χρήματα θα χρειαστούν για να ξαναδούμε πράσινο στην Πελοπόννησο; Μπορεί κάποιος λογιστής ή οικονομολόγος να καθορίσει το ποσό για κάθε δένδρο που χάθηκε; Μπορούμε να αγοράσουμε αύριο το πρωί δέκα εκατομμύρια δένδρα για να αντικαταστήσουμε τα χαμένα; Μην κουράζεστε. Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις...

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΝΤΟΛΕΣ

Μπαίνω προχθές εν καιρώ διακοπών (τι το 'θελα) στο blog και διαβάζω ένα ποίημα... άλλο πράγμα... Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί... και κάτι παρόμοια! R U kiddin' me Ζορζ; Ελληνιστί, πλλάκα με κάνεις Γιώργαρε; Από πότε γίναμε ποιητικό ελληνικό blog; Υποθέτω πως συνετέλεσε η εθνική τραγωδία και το τριήμερο εθνικό πένθος που ανακοίνωσε ο "ακαταλληλότερος". Κι έρχομαι στο ψητό. Από που κι ως που ρε μάγκες εθνικό πένθος; Επειδή αναβάλλαμε τις καλοκαιρινές συναυλίες - αρπαχτές του... Λουκιανού Κηλαηδόνη, του Μίμη Πλέσσα και του ΟniΡέμου είμαστε συνεπείς με την κήρυξή του; Εγώ σε Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Σέρρες είδα ατέλειωτα καυτά σορτς εθνικού πένθους και γραβατωμένους ή μη να γλεντούν με το "φωτιά στα Σαββατόβραδα" της "λαίδης", ροκάδες να τραγουδούν το The roof is on fire και μπαόκια (καθ' οδόν για Ξάνθη) να θυμούνται το σύνθημα "βάλτε φωτιά κάψτε καλά Ομόνοια και Πειραιά"... Επειδή αναβλήθηκαν κανά δυο παραστάσεις και κυμάτισαν μεσίστιες οι σημαίες (όπου οι υπάλληλοι γύρισαν γιατί ορισμένοι έμειναν στις παραλίες όπως εκείνος του Δήμου Σερρών!!) δείξαμε το σεβασμό μας; Αφήστε τις μαλακίες κατά μέρος γιατί απ' άκρη σ' άκρη οι... συνέλληνες διασκέδασαν με την ψυχή τους σε club, μπουζούκια και beach πάρτυ. Οταν καιγόταν η Αθήνα ερχόταν βροχηδόν τα μηνύματα "το μπουρδέλο καίγεται" από συμπατριώτες μου. Οταν καιγόταν η Χαλκιδική επίσης βροχηδόν τα "καίγεται η Βουλγαρία" και τα "πουτάνα λεσβία Μακεδονία". Προχθές ένας φίλος με καταγωγή από την Ανδρίτσαινα όταν τον πήρα για να μάθω πως είναι ο παππούς του μου απάντησε. "Δε μένει πλέον εκεί. Ας γίνει στάχτη"! Το πένθος κυρίες και κύριοι είναι μονοπάτι μοναχικό και δύσβατο. Και σίγουρα δεν είναι "κολλητική ασθένεια". Δυστυχώς, μόνο όταν έρθει το κακό στην πόρτα μας τρέμει το φυλλοκάρδι μας. Ως τότε δεν μας καίγεται καρφί! Δε νομίζω να πενθούσαν οι Πελλοπονήσιοι πριν λίγο καιρό όταν ξεψύχησαν στις φλόγες οι ήρωες πυροσβέστες στην Κρήτη ή πέρυσι με τις φωτιές στην Χαλκιδική. Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει κάτο τέτοιο. Και για να μην πάμε πιο μακριά, ήδη χθες στην Ηλεία εκτυλίχθηκαν τραγελαφικά σκηνικά σε ξενοδοχεία του Πύργου που ορίστηλαν να φιλοξενήσουν πυρόπληκτους αφού τα "αδέρφια τους" οι συντοπίτες συγκλονισμένα από το δράμα τους επιχείρησαν να τους χρεώσουν τα δωμάτια!!!!! Οπότε ας επιμείνουμε αθλητικά κι ας αφήσουμε τα υπόλοιπα...