Αναδημοσίευση από το http://www.sportnet.gr/, το άρθρο του Βασίλη Παπανικολάου
Ότι η ζωή είναι άδικη το ξέρουμε. Το τι σημαίνει να δείχνεις σε όλη την ανθρωπότητα τι εστί μαθηματικά, φιλοσοφία, ιστορία και στο φινάλε να είσαι ουραγός σε όλα, επίσης το ξέρουμε σ’ αυτή τη χώρα. Τώρα, ήρθε η σειρά της Αγγλίας να το μάθει. Και να το μάθει μάλιστα στις δικές μας πλάτες. Όλων εμάς που αγαπάμε τον βρετανικό ποδοσφαιρικό τρόπο να ζείς. Τύποι σαν τον Χρηστάκη μου, τύποι δηλαδή που ισοπεδώνουν τα πάντα, μπορούν να χαίρονται που κάποια ασήμαντη ποδοσφαιρικά χώρα σαν την Κροατία, πέταξε έξω από το Euro την Αγγλία. Είναι ακριβώς το ίδιο σαν κάποιος να μην γούσταρε τη συμμετοχή της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ακριβώς για το ίδιο πρόκειται. Η Ελλάδα γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες και η Αγγλία το ποδόσφαιρο. Τελειωμένα πράγματα είναι αυτά. Οποιαδήποτε αίρεση αγγίζει τα όρια της αχαριστίας και του κομπλεξισμού.
Σαφώς και ο αποκλεισμός (ξανα)φέρνει στο προσκήνιο τα αιώνια προβλήματα ταυτότητας που αντιμετωπίζουν γενικότερα οι Άγγλοι και όχι μόνον στο ποδόσφαιρο. Ποιοι είμαστε, που πάμε και τα σχετικά. Διότι η αγγλοσαξονική φάρα, είναι πολύ πιό εγκλωβισμένη σε υπαρξιακά θέματα απ’ ότι φανταζόμαστε. Πέρα από το ποδοσφαιρικό κόμπλεξ, έχουν κι άλλο μεγαλύτερο. Την ίδια την αγγλική γλώσσα. Τα αγγλικά είναι σήμερα ο επίσημος παγκόσμιος τρόπος συννενόησης όλων των λαών. Με έναν και μόνο έναν τρόπο ανταλλάσει σήμερα το πλανητικό μας χωριό σκέψεις και ιδέες, με τα αγγλικά. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε πως έχουμε συνεισφορά στην παγκόσμια επικοινωνία και άντε και λίγο οι Ιταλοί με τα λατινικά τους. Τα αγγλικά όμως είναι το παν. Πουθενά δεν πας σήμερα χωρίς να ξέρεις να μιλάς και να γράφεις τη γλώσσα του Κράουντς. Με τον καιρό όλες οι άλλες θα σβήσουν, όπως έσβησαν και τα εθνικά νομίσματα. Παιδιά, σκυλιά, γατιά, αγγλικά θα μιλάνε στο μέλλον. Ακόμη και η νέα κοινωνία που αναπτύχθηκε, αυτή του διαδικτύου, είναι ένας κόσμος με συμπαγείς αγγλοσαξωνικές ρίζες. Ποια γαλλικά και ποια γερμανικά! Για κυρίες με κανίς και για κατασκευές γεφυρών είναι αυτές. Για σύμβαση έργου στο δήμο Τραχώνων να πας, αγγλικά θα σου ζητήσουν. Και τι κατάφερε η Αγγλία; Τι κέρδισε από αυτή την παγκόσμια ηγεμονία στο χώρο της σημαντικότερης διεργασίας που έχουμε ως άνθρωποι, δηλαδή να μιλάμε; Το απόλυτο τίποτα. Ουρά των αμερικάνων είναι και παίρνει για το σπίτι τα ψίχουλα που αφήνει στο τραπέζι ο Μπους με την Κοντολίζα. Το μόνο που τους έμεινε είναι να πηγαίνουν διακοπές και να συννενοούνται με τα ντόπια γκαρσόνια για το μενού ημέρας και να κάνουν ψευτοτσαμπουκάδες για τα Φόκλαντ με τις αμερικανικές πλάτες. Αυτά είναι τα μεγάλα τους προβλήματα: ποδόσφαιρο και γλώσσα. Σου λέει ο Άγγλος και με το δίκιο του: σας έδωσα κώδικες για να συννενοείστε ρε ταγάρια και εγώ τι παίρνω; Ένα δέκατο του ενός λεπτού να μου δίνατε για κάθε αγγλικούρα που ξαμολάτε, θα ήθελα εκατό ΗΠΑ για να μου κάνουν αέρα.
Τέλος πάντων, ας πρόσεχαν. Έκαναν τερατώδη λάθη και στα δύο τραυματισμένα εγώ τους. Πίστεψαν πως το γένος και το παρελθόν μπορεί να σε προστατεύει για πάντα. Πίστεψαν πως η ανωτερότητα είναι κάτι που κληρονομείται. Ότι όμως λανθασμένους χειρισμούς και να έχουν κάνει, ποδοσφαιριστές σαν τον Ρούνεϊ, τον Τζέραλντ, τον Λάμπαρντ, τον Φέρντιναντ, τον Μπέκαμπ και αρκετούς ακόμη, δεν έχουν πολλές χώρες. Πιστεύω επίσης πως η διοργάνωση θα είναι προβληματική χωρίς Αγγλία. Υπάρχει δηλαδή κανείς που να πιστεύει πως θα κάτσει ο κόσμος σπίτι του για να δεί το Κροατία-Ισπανία με την ίδια όρεξη που θα έβλεπε το Αγγλία-Ισπανία; Κι ας είναι καλύτερη ομάδα η Κροατία την εποχή αυτή. Υπάρχει κάποιος που θα πάει στην Αυστροελβετία και θα γουστάρει να βλέπει να τραγουδάνε οι Ρώσοι αντί για τους Άγγλους; Διοργάνωση χωρίς τη συμμετοχή της Αγγλίας μου μοιάζει σαν κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι χωρίς τη μάνα. Τρέξε πατέρα να φτάξεις σαλάτα, τρέξε κουνιάδε να κόψεις ψωμί, σύρε γαμπρέ να πλύνεις τα πιάτα. Έτσι είναι και διοργάνωση χωρίς τους Άγγλους. Άνοστη. Και να το πω και στο φίλο μου δίπλα: πρέπει να μισείς τη μπάλα Χρηστάκη μου για να μη θέλεις να βλέπεις τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας. Δεν μιλάω για ποιότητα ποδοσφαίρου, μιλάω για τη φανέλα και τον κόσμο τους στις εξέδρες. Και ο βάζελος ένα μάτσο χάλια είναι εδώ και 10 χρόνια αλλά δεν νοείται πρωτάθλημα χωρίς αυτούς ή (πολύ περισσότερο) τον Ολυμπιακό. Σε ότι κατάσταση κι αν είναι. Απλά πράγματα.
Υ.Γ. Ετσι για να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους Χρηστάκη, Τασούλη, Νικολάκη και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις...
Η φανέλα της Μίλαν φέρει φέτος τη χορηγία διάσημης στοιχηματικής εταιρείας, της BET AND WIN. "Στοιχημάτισε και κέρδισε" δηλαδή στα ελληνικά. Από κέρδη άλλο τίποτα! Η πρωταθλήτρια Ευρώπης έχει μείνει χωρίς νίκη σε 8 εντός έδρας αγώνες την τρέχουσα σεζόν και στέλνει σωρηδόν τους τζογαδόρους στον κουβά. Εγκλημα κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση; Ισως. Η δικαιοσύνη πάντως ακόμα να επέμβει. Αλλά εδώ οι άνθρωποι είχαν για πρόεδρό τους τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, σε μια χορηγία θα κώλωναν; Οι παίκτες τους μάλιστα λίγο πριν πάρουν τη σύνταξη και το εφάπαξ περνούν μια βολτίτσα από το Milan lab και έπειτα παίζουν μέχρι να βαρεθούν. Ο καλύτερος αμυντικός του Champions League, ο Πάολο Μαλντίνι, 40αρίζει! Οι υπόλοιποι είναι μεταξύ 35-40! Ολα καλά λοιπόν. Κι ο κοσμάκης κλαίει περιουσίες. Σύμπτωση πρώτη. 3 Σεπτεμβρίου, όπερ σημαίνει γεμάτες οι τσέπες του κοσμάκη. Μίλαν - Φιορεντίνα (soundtrack "Βουρκωμένη Δευτέρα η χειρότερη μέρα", η μέρα του αγώνα δηλαδή). Ο ΟΠΑΠ "κοκκινίζει" το ματς. Παίζεται μόνο του δηλαδή. Τελικό αποτέλεσμα; Χ. Συνεχίζουμε. Μίλαν - Ρόμα (soundtrack "Συννεφιασμένη Κυριακή", η μέρα που έγινε το ματς). Ξανά "κόκκινο" το ματς και πάλι στο... μαύρο της συμφοράς η μπίλια. Διπλό κύριοι! Πάμε παρακάτω. Πρωτομηνιά στον Δεκέμβρη. Πάλι γεμάτα πορτοφόλια δηλαδή. Μίλαν - Γιούβε (soundtrack "Κάθε βράδυ του Σαββάτου κλαίω κι είμαι του θανάτου" ή "Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν", η αναμέτρηση έγινε αυτή τη μέρα). Λίγες μέρες πριν ο υιός Ανιέλι δηλώνει: "με τη Μίλαν υπήρχε πάντοτε υγιής αθλητικός ανταγωνισμός". Οι μαφιόζοι που ακούνε προσπαθούν είτε να μην πνιγούν καταπίνοντας τη μπουκιά ναπολιτάνα είτε να μη σκάσουν απ' τα γέλια. Αβαβά το ματσάκι στο Χ. Kαι το δάκρυ κορόμηλο! Σήμερα η Μίλαν υποδέχεται την Σέλτικ. Το Χ είναι στο 1,70! Τι λέτε, θα δοκιμάσετε;
