ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ...
Εντάξει, είπαμε ότι πήραμε μια απόφαση και χαιρόμαστε γι' αυτό, αλλά καθώς μεσολαβούν αρκετοί μήνες (το άγχος μετά τον Ιανουάριο), ας ασχοληθούμε λίγο με το αντικείμενό μας...
Ποδόσφαιρο λοιπόν, μπάλα είναι μόνο μία κτλ.
Αγωνιστικά τα πράγματα είναι λίγο πεσμένα, δεν υπάρχει πρωτάθλημα, δεν υπάρχει ΤσΛ, η Εθνική έχει ήδη προκριθεί στο Ευρωπαϊκό και τα εφημεριδοκάναλα ασχολούνται με τις επόμενες 600 μεταγραφές του Ολυμπιακού. Εμείς θα πρωτοτυπήσουμε και θα δημοσιοποιήσουμε τις πρώτες μας σκέψεις τόσο για την καλύτερη ως τώρα ενδεκάδα του πρωταθλήματος, αλλά και τις έντεκα μεγαλύτερες απογοητεύσεις αναλογικά με τις απαιτήσεις, βεβαίως βεβαίως...
Ας ξεκινήσουμε με τους ιδανικούς έντεκα:
1) Κώστας Χαλκιάς (Άρης)
Ο πιο σταθερός πορτιέρο μέχρι τώρα, έχει συμβάλει με το ταλέντο του και με την εμπειρία του στην εκπληκτική πορεία του Άρη. Μπέρδεψε μέχρι και τον Ρεχάγκελ, καθώς αν μπορούσε θα χρησιμοποιούσε σε κάθε αγώνα ένα ημίχρονο τον Νικοπολίδη και ένα το Χαλκιά. Αυτό φτάνει...
2) Νέτο (Άρης)
Γρήγορος, έξυπνος, με καλή ντρίπλα, πολύ καλός στα στημένα, σέντρα ακριβείας, και το σημαντικότερο: το ίδιο καλός τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα δεξί μπακ;
3) Μάρτιν Αρουαμπαρένα (ΑΕΚ)
Δεν ξέρω πώς τον έπεισε ο Φερέρ αλλά τον ευχαριστούμε. Καιρό είχαμε να δούμε πλάγιο μπακ τέτοιας αξίας στην ΑΕΚ. Η δύναμή του και η αυταπάρνησή του παροιμιώδεις...
4) Αβραάμ Παπαδόπουλος (Άρης)
Εμείς φταίμε; Αφού οι κίτρινοι διδάσκουν μπάλα...Ο μικρός στα 22 του είναι το ίδιο καλός τόσο σαν στόπερ, όσο και σαν λίμπερο. Αρχηγός εδώ και χρόνια, δυνατός και περιέργως έξυπνος στο παιχνίδι του. Α, βάζει και γκολ!
5) Παρασκευάς Άντζας (Ολυμπιακός)
Ο καλύτερος αμυντικός αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Μοιάζει ορισμένες φορές να έχει μαγνήτη και η μπάλα κολλάει στο κεφάλι ή στο πόδι του. Φάνηκε πολύ η απουσία του λόγω τραυματισμού. Στα 32 του "πέταξε" το άγχος που τον χαρακτήριζε.
6) Λουτσιάνο Γκαλέτι (Ολυμπιακός)
Τι να πούμε... Πολύ καλύτερος από το Γιαννακόπουλο, εξαιρετικό χαφ εξτρέμ, προσδίδει σιγουριά στην ομάδα του και προκαλεί πανικό στους αντιπάλους. Τεράστια η αξία του.
7) Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (Ολυμπιακός)
Ας φτάσει και 40 χρονών. Κάνεις δεν θα συγκρίνεται μαζί του. Ο πιο σταθερός παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 15 (!) χρόνια. Του αξίζει άγαλμα έξω από το Καραϊσκάκη.
8) Μαρσέλο Μάτος (Παναθηναϊκός)
Η επιτομή του αμυντικού χαφ. Ο "τρέχω ασταμάτητα, αδιαμαρτύρητα", ο "ξέρω μπάλα και φτιάχνω και παιχνίδι άμα λάχει", ο "ξέρω και να σουτάρω φυσικά". Γιατί χαραμίζεται ακόμη στη Ελλάδα; Και γιατί ο φωστήρας Ντούνγκα δεν τον φωνάζει στην Εθνική;
9) Οράσιο Καρντόσο (Αστέρας Τρίπολης)
Αναγνωρίσιμος από την αφάνα του, αλλά για ρωτήστε το Μάτος, τον Στολτίδη και το Νάτσο Γκαρσία τι τράβηξαν απέναντί του. Είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει προπονητής στην Σούπερ Λίγκ που να μην τον θέλει στην ομάδα του. Εκπληκτικός μέσος, επιβλητική παρουσία και διδακτικός στους συμπαίκτες του για το πώς κερδίζονται παιχνίδια.
10) Ράφικ Τζιμπούρ (Πανιώνιος)
Τιμή και δόξα στον καλύτερο επιθετικό του πρωταθλήματος. Και όχι μόνο στο τελείωμα, αλλά και στις κινήσεις χώρις τη μπάλα και στο ξύλο με τους αντίπαλους αμυντικούς. Δείχνει και σημάδια ωριμότητας μετά από τα καραγκιοζιλίκια στον Ατρόμητο.
11) Δημήτρης Σαλπιγγίδης (Παναθηναϊκός)
Σταθερότατος και στο σκοράρισμα και στις ασίστ και στην οικονομία του αγώνα. Πιέζει ψηλά και ακατάπαυστα, κλέβει μπάλες και δε δείχνει να κουράζεται, ούτε να αγχώνεται από το συνεχές rotation του Πεσέϊρο.
Προπονητής: Πολλοί στηρίζουν Λίνεν και Δώνη. Εμείς προσκυνάμε τον highlander Μάκη Κατσαβάκη. Σε μια ανύπαρκτη ομάδα με ανεκδιήγητους παίκτες, ως επί το πλείστον, διδάσκει σύγχρονο και ακομπλεξάριστο ποδόσφαιρο, είτε απέναντι σοτυς μεγάλους είτε απέναντι στους μικρομεσαίους. Δε λέω τους μικρούς γιατί δεν υπάρχουν μικρότεροι από τους Πόντιους. Καιρός να τον κρίνουμε σε μεγαλύτερη ομάδα με στόχους.
Ζητώ συγγνώμη από τους: Λουτσιάνο, Νεμπεγλέρα, Λεντέσμα, Μόρις, Έμερσον, Κοβάσεβιτς, Φωτάκη, Μάκο και Τερόλ για την απουσία τους. Θέλουν λίιιιιγο ακόμη για να συγκριθούν με τους πρώτους έντεκα.
No comments:
Post a Comment