Ο ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΡΙΚΕΛΜΕ...

Χθες σας δώσαμε ως επικρατέστερο σημείο το Χ στο ντέρμπι του Κόπα Αμέρικα. Κι αυτό γιατί αν και οι βασικοί της Αργεντινής αντιμετώπιζαν τα "δεύτερα" της Βραζιλίας είμασταν σίγουροι πως μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα ήταν το ματσάκι για τη μπιανκοσελέστε. Τελικώς το 3-0 των καριόκας επί των αιωνίων αντιπάλων τους απέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως το κόμπλεξ περισσεύει στο στρατόπεδο των Αργεντίνων. Επειτα από την αποχώρηση του μέγιστου Ντιέγκο (μετά το αμφιλεγόμενο σκάνδαλο ντόπινγκ το 94' στο Π.Κ. των Η.Π.Α.) οι πάντες ασχολούνται με το ποιος θα είναι ο διάδοχός του, ποιος θα γεμίσει τα παπούτσια του και λιγότερο με το πως θα στελεχώσουν μια ομάδα βασισμένη στο ομαδικό πνεύμα και την ευρωπαϊκή τακτική. Το αποτέλεσμα; Επαναλαμβανόμενες, παταγώδεις αποτυχίες και φρούδες ελπίδες, που διαψεύδονται ασταμάτητα. Με μπροστάρη- ηγέτη τον παλιάτσο Ρικέλμε, έναν ποδοσφαιριστή εξοργιστικά ράθυμο και αργό ο οποίος θεωρεί ότι οι 9 υπόλοιποι έχουν την ιερή υποχρέωση να τρέχουν και για εκείνον (η φανέλα δεν ιδρώνει ποτέ) και χθες δεν είχαν καμία τύχη. Πώς μπορεί άλλωστε ένας ποδοσφαιριστής που δεν πέτυχε ποτέ (με τρανταχτά παραδείγματα τις Μπαρσελόνα και Βιγιαρεάλ) τίποτε το συγκλονιστικό στην ευρωπαϊκή του καριέρα να σηκώσει στις πλάτες του μία τέτοια ομάδα; Η ερώτηση ρητορική... Καιρός λοιπόν για αλλαγή ρότας στην εθνική Αργεντινής αφού μία τεράστια φουρνιά αξιόλογων παικτών χάνεται όντας μπολιασμένη με τη νοοτροπία του χαμένου που κουβαλάει ο ηγέτης της αλλά και άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη (Αγιάλα, Βερόν, Ζανέτι). Ο Μέσι μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη μαγιά (αν δεν φορτωθεί κι αυτός με το βάρος της αντικατάστασης του Ντιεγκίτο που ήταν ένας και μοναδικός) για μια νέα ομάδα. Αξιοι συμπαραστάτες Μασεράνο, Τέβεζ, Γκάγκο και Ιγκουαϊν. Vamos Argentina!