ΝΑ ΒΙΑΣΤΕΙ Ο ΠΑΟ...

Είναι αλήθεια ότι τελευταία δεν έχουμε ασχοληθεί αρκετά με τις μεταγραφικές κινήσεις του Παναθηναϊκού. Η επιστροφή όμως του Γιώργου Καραγκούνη και η απόκτηση του Μάτος θέλω να πιστεύω ότι δεν έκανε τους διοικούντες τον σύλλογο να πετάνε από τη χαρά τους, καθώς οι ελλείψεις ακόμη στους πράσινους είναι αρκετές και εμφανείς. Είναι δεδομένο ότι ο Πεσέιρο χρειάζεται απαραιτήτως δύο κεντρικούς αμυντικούς, με τον ένα να αποτελεί το όνομα από το οποίο θα ξεκινάει η ενδεκάδα. Ως πότε θα ταλαιπωρείται ο κακομοίρης ο Γκούμας παίζοντας ξύλο για να αποδεικνύει την αξία του; Ως πότε θα παρουσιάζεται ο ασταθέστατος Μόρις ως ο επόμενος Χένρικσεν(!); Βασικότατη και επείγουσα η ανάγκη λοιπόν για κεντρικό αμυντικό...

Δε μπορώ επίσης να γνωρίζω κατά πόσο ο Πορτογάλος τεχνικός θα είναι καλυμμένος στα πλάγια μπακ με την παρουσία των Νίλσον και Σέριτς. Γιατί όπως φαίνεται από τα λεγόμενα των ανθρώπων του τριφυλλιού, οι Βύντρα και Δάρλας δίνουν εξετάσεις για το μέλλον τους. Με τι ψυχολογία περιμένουν τους δύο αυτούς παίκτες να αποδόσουν υπό πίεση και αμφισβήτηση; Θεωρώ σημαντικό αυτό το κομμάτι γιατί στον ρόμβο του Πεσέιρο οι επιθέσεις κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα γίνονται από τα άκρα. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι ο Σέριτς τουλάχιστον δεν έχει δείξει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Παναθηναϊκό.

Και για να τελειώνουμε. Ο επιθετικός που χρειάζονται οι πράσινοι, το βαρύ φορ που ψάχνουν για να πλαισιώσει τον Σαλπιγγίδη ή τον Παπαδόπουλο, γιατί έχει παραμεριστεί από τις προτεραιότητες του τεχνικού διευθυντή; Εκτός κι αν πιστεύει ο Βέλιτς ότι μπορεί να βασιστεί στον...Τσίγγα ή ότι ο Μάντζιος στα 25 του θα μετατραπεί ξαφνικά σε "θωρηκτό".

Ανάγκες έχουν σίγουρα και οι άλλες δύο ομάδες του τέως ΠΟΚ, αλλά σε σχέση με αυτούς ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ακόμη πολύ πίσω για να μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι έτοιμος να πρωταγωνιστήσει στην Ελλάδα και να κάνει κάτι καλό στο ΟΥΕΦΑ.