ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ: ΜΠΡΑΒΟ!

Ήμουν από αυτούς που στο Ευρομπάσκετ δεν μ' ένοιαζε για την Εθνική ιδιαίτερα. Όχι γιατί δε θαυμάζω αυτή την ομάδα και την ξεχωριστή δουλειά του Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά γιατί δεν έβλεπα στα μάτια των παικτών τη φλόγα και τη δίψα που έβλεπα σε προηγούμενες διοργανώσεις. Γιατί δεν έβλεπα τη διάθεση να διατηρήσουν τα κεκτημένα. Με εξαίρεση λίγο από Σπανούλη, λίγο από Παπαλουκά και λίγο από Βασιλόπουλο σε ελάχιστες στιγμές και σε ελάχιστα παιχνίδια δεν είδαμε αυτά που περιμέναμε. Όχι απαραίτητα τη νίκη αυτή καθαυτή, αλλά την όρεξη να δείξουν τα δόντια τους. Στο παρά πέντε και με την ψυχή στο στόμα.
Σίγουρα οι απουσίες των Φώτση και Σχορτσιανίτη ήταν σημαντικές. Σίγουρα οι Πελεκάνος - περισσότερο- και Μπουρούσης -λιγότερο- ήταν ψαρωμένοι. Σίγουρα το Ευρωμπάσκετ ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ισπανίας, ώστε και να ξεκουράζονται οι Ισπανοί και να παίζουν τρία παιχνίδια σε 60 ώρες οι υπόλοιποι. Αυτή η ομάδα όμως μας είχε συνηθίσει στην ανωτερότητά της και στην κατάθεση ψυχής. Κάτι που δεν είδαμε κατά τη διάρκεια του τουρνουά.
Όλ' αυτά βέβαια μέχρι τον ημιτελικό με την Ισπανία. Έχοντας κάνει τα εύκολα δύσκολα την προηγούμενη νύχτα απέναντι στους Σλοβένους και με την κούραση να τους γονατίζει, όλοι περίμεναν μια αξιοπρεπή ήττα. Αυτό συνέβη, αλλά όχι με τον τρόπο που όλοι περίμεναν. Οι Ισπανοί ξεκούραστοι και με αυτοπεποίθηση αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους τσαμπουκάδες και στη διαιτητική εύνοια ώστε να φτάσουν στον τελικό. Η εικόνα του Τσαρτσαρή να πηγαίνει μετά το τέλος του παιχνιδιού κουτσαίνοντας και ασθμαίνοντας στη μεικτή ζώνη, με πάγους και στους δύο αστραγάλους έδειξε ότι αυτή η ομάδα έχει σωστές βάσεις και πανάξιο δάσκαλο αυταπάρνησης. Παρά την τελική ήττα ελάχιστα στενοχωρήθηκα. Αντιθέτως ένιωσα περήφανος γι' αυτά τα παιδιά. Έδωσαν μέσα σε σαράντα λεπτά ένα ανεκτίμητο μάθημα σε όλους τους μέλλοντες αστέρες της Εθνικής, αλλά και σε όλους εμάς ότι τα ανθρώπινα όρια είναι ανεξάντλητα και ότι το πνεύμα είναι δυαντότερο από το σώμα. Εγώ το πήρα το μάθημά μου. Ελπίζω να συνέβη το ίδιο και με αρκετούς άλλους. Συγχαρητήρια για τον τρόπο διδασκαλίας τους. Είναι μοναδικός...