ΟΜΑΔΑ ΤΡΑΒΕΣΤΙ

Χθες γράφτηκε ένας πολύ πικρός αλλά μάλλον αναμενόμενος επίλογος για όσους ξέρουν λίγο το τόπι. Η Αγγλία πλήρωσε την ανυπαρξία προπονητή και το πέρασμα του Ερικσον από τον πάγκο της. Για μένα είναι τόσο απλό και τόσο ξεκάθαρο. Από δω και πέρα θα χυθούν τόνοι μελάνι και οι ειδήμονες εντός κι εκτός του Νησιού θα κάνουν πάρτι. Βεβαίως σε μια αποτυχία είναι όλα εύκολο να στηριχτούν. Απλώς μερικές φορές δεν χρειάζεται τόση ανάλυση αφού ορισμένες διαπιστώσεις κάνουν... μπαμ από μίλια μακριά! Καταρχάς απορρίπτω τα περί χρησιμοποίησης πολλών ξένων και ανυπαρξίας παικτών που θα στελεχώσουν την εθνική. Οταν η Ελλάδα με Καραγκούνη, Μπασινά, Κατσουράνη, Πάτσα και Τοροσίδη έχει 10 νίκες σε 12 ματς προκριματικών είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ η Αγγλία -με Τζέραρντ, Λάμπαρντ, Κόουλ, Μπέκαμ, Χάργκριβς, Κάρικ- να συγκεντρώνει 8 πόντους λιγότερους από την πρωταθλήτρια Ευρώπης! Αλλά από την άλλη πώς να μη γίνει κάτι τέτοιο όταν την 11άδα τη φτιάχνουν κατά βούληση οι εφημερίδες, έρμαιο των οποίων ήταν ο Μακλάρεν; Ο απίθανος αυτός τύπος έβγαλε το κόμπλεξ του απέναντι στον Ερικσον (ο οποίος έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης όπως οι Βενγκέρ, Φέρκγιουσον και Μουρίνιο κάνοντας την ομάδα τραβεστί) και γύρισε στο πατροπαράδοτο 4-4-2 με παίκτες οι οποίοι σχεδόν 10 χρόνια παίζουν σε εθνική και συλλόγους το 4-5-1! Αφήστε την έμπνευση που είχε να πετάξει εκτός ομάδας τον -φυσικό ηγέτη και μακράν καλύτερο παίκτη της- Μπέκαμ! Α! Τώρα που το θυμήθηκα. Παίρνω πίσω το "ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ" που έγραψα πιο πάνω. ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ είναι η Ελλάδα να κάνει τέτοια πορεία αφού έχει στον πάγκο τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΕΧΑΓΚΕΛ! Στο καλό και να μας γράφεις Στιβ! Ολοι εμείς οι θιασώτες της χώρας που γέννησε και άνδρωσε το σπουδαιότερο παιχνίδι στον κόσμο -κατά τη γνώμη μου οι φίλοι του ποδοσφαίρου χωρίζονται σε όσους αγαπούν και όσους μισούν την Αγγλία- θα κάνουμε υπομονή και θα περιμένουμε την ανάσταση, αφού υλικό υπάρχει. Κανείς που να ενδιαφέρεται για τον πάγκο ρε παιδιά;

ΟΙ...ΚΑΚΟΙ

Πάμε και στην άλλη πλευρά, όπου κυριαρχούν οι "πατάτες" του πρωταθλήματος, ως τώρα τουλάχιστον. Προσοχή: Τα κριτήρια δεν είναι μόνο αγωνιστικά, αλλά αφορούν και στον χαρακτήρα του κάθε ποδοσφαιριστή. Ξεκινάμε.

1) Ντάνι Φερνάντεζ (ΠΑΟΚ)

Τι έγινε ρε παιδιά; Που πήγε ο παμμέγιστος αναπληρωματικός της Εθνικής Πορτογαλίας; Ρε Ντάνι, αν δε γουστάρεις Σαλόνικα, που δε γουστάρεις και το ξέρουμε, γιατί δεν το έλεγες το καλοκαίρι στον Τεό να σε μοσχοπουλήσει, αντί να κάθεσαι και να λερώνεις τα παπούτσια του με τα σάλια σου περί "μεγάλης ομάδας και τεράστιας αγάπης για τον ΜΠΑΟΚ"; Τόσα γκολ στο όρθιο δεν έφαγε ούτε ο Καζιμιέρσκι...


2) Βασίλης Τοροσίδης (Ολυμπιακός)

Ο Τόρο περιέργως με μόλις 6 μήνες μπάλα σε ανώτατο επίπεδο άρχισε να φέρεται σαν να του χρωστάει το ποδόσφαιρο τα πάντα, αφού μας έκανε την τιμή να παίζει. Στα 25 πώς θα φέρεται άραγε; Για να του ρίξουν καμιά σφαλιάρα εκεί στου Ρέντη μπας και συνέλθει τώρα που είναι νωρίς ακόμη.Αλλιώς κλάφτον από τώρα. Άλλο ένα ταλέντο που θα το έχει φάει η μαρμάγκα (ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει αυτό).


3) Ραούλ Μπράβο (Ολυμπιακός)

Συνεχίζουμε με τον παραλίγο γκαλάκτικο, για τον οποίο δόθηκαν τα περισσότερα χρήματα από πλευράς Κόκκαλη για να καταδεχτεί να έρθει στο ταπεινό μας πρωτάθλημα. Μάλλον όμως του λείπει η μαμά του και το βραδινό γαλατάκι που του έδινε μαζί με την παέγια στα προάστια της Μαδρίτης. Το να τηλεφωνείς κάθε τρεις ώρες -κυριολεκτικά- στο φυσιοθεραπευτή της ομάδας σου για να παραπονεθείς ότι πονάει από το δοντάκι σου μέχρι το νυχάκι και το φρυδάκι σου δεν σε τιμά καθόλου. Ιδίως όταν φτάνεις με τον χαρακτηρισμό του σκληροτράχηλου. Σιγά τον τραχανά...


4) Τζο Ενακαρίρε (Παναθηναϊκός)

Και μόνο ο τίτλος του πιο αργού μαύρου που έχει πατήσει στη γη αρκεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το ανεπανάληπτο ποσοστό 14,2% στις επιτυχημένες πάσες παραπέμπει σε αδύναμο και απροστάτευτο σπουργιτάκι που οι κακοί λευκοί κάνουν τα πάντα για να το χαντακώσουν. Θα τον έσωζε η δύναμή του αν δεν την χρησιμοποιούσε με κινήσεις WWF.


5) Ιφεάνι Ουντέζε (ΠΑΟΚ)

"Επέστρεψα για να αποδείξω ότι άλλαξα και ο πρόεδρος μπορεί να βασιστεί σε μένα στην τεράστια αυτή προσπάθεια που γίνεται. Θα κάνω τα πάντα για να βοηθήσω". Αυτό αρκεί.


6) Τόνι Κάλβο (Άρης)

Δεν ξέρω αν φταίει η έπαρσή του, η κούρασή του από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που πήρε μέρος το καλοκαίρι ή οι μηδενικές του συμμετοχές σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά με προπονητή το Μπάγεβιτς δεν περνάνε αυτά. Πρέπει να μάθει να μαρκάρει, να μάθει πότε να σταματάει να ντριπλάρει, να γίνει πιο ομαδικός. Θέλει πολλή δουλειά ακόμη για το ντόρο που έγινε.


7) Γκουστάβο Μαντούκα (ΑΕΚ)

Πόσο πιο λίγος μπορεί να είναι ένας παίκτης; Χωρίς νεύρο, χωρίς θράσος και θάρρος, χωρίς αναπνοές δεν τον θέλει ούτε ο Αγροτικός Αστέρας. Χώρια που όποτε τον βλεπει ο συμπλόγκερ του ανεβαίνει η πίεση. Θες να μας πεθάνεις ρε Μαντούκα; Στην πυρά...


8) Σωτήρης Μπαλάφας (ΠΑΟΚ)

Αμυντικός ή μέσος; Όχι τόσο καλός αμυντικά για να παίξει ζώνη. Όχι τόσο καλός επιθετικά για να παίξει στα χαφ. Ούτε ηγετική φυσιογνωμία για να αντικαταστήσει το Ζαγοράκη. Ούτε γρήγορος για να κυνηγάει. Ούτε δυναμικός για τζαρτζαρίσματα και "βρώμικη δουλειά". Τι του λείπει για να γίνει μπετατζής; Ο Νιόπλιας (respect) τι του βρίσκει;



9) Σάκης Πρίττας (Άρης)

Ο άνθρωπος που έσωσε πέρυσι τον Ηρακλή είναι φέτος χαμένος πίσω από Γκαρσία, Νεμπεγλέρα, Σιστόν, Ίβιτς, Σανσόν και όποιον άλλο θέλετε. Ούτε στα φιλικά δεν χρησιμοποιείται. Με δεδομένη την έλλειψη εναλλακτικών αμυντικών χαφ, θα έπρεπε να είναι υπεραπαραίτητος για το Ντούσκο. Κι όμως. Απ' ότι μαθαίνω δείχνει παλαίμαχος στις προπονήσεις. Ας πρόσεχε.


10) Γκόραν Ντρούλιτς (ΟΦΗ)

Δέχτηκε να ανανεώσει και να ηγηθεί της προσπάθειας του ΟΦΗ για κάτι καλό τη φετινή χρονιά. Ανέλαβε με άνεση αυτό το ρόλο και ο Μάουρερ τον εμπιστεύτηκε. Οι ... ευαισθησίες του Σέρβου οδήγησαν στην ανεργία το Μάουρερ και τον ίδιο σε μόνιμες διακοπές στην απνέμορφη Κρήτη. Επί πληρωμή φυσικά. Πασάς...


11) Ριβάλντο (ΑΕΚ)

Δεν είναι από τους χειρότερους του πρωταθλήματος, αλλά κρίνουμε με βάση το ότι θα έπρεπε να είναι από τους καλύτερους και να πάρει την ΑΕΚ και το Φερέρ από το χεράκι και να τους πάει μέχρι το Μάιο. Φεύ, καμία σχέση με τον 35χρονο Ρίμπο του Ολυμπιακού. Ο ένας χρόνος παραπάνω φαντάζει δυσβάστακτος για το Βραζιλιάνο. Ούτε από φάουλ δεν σκοράρει πια. Καλύτερα να τον κάνουν από τώρα τεχνικό διευθυντή.


Επιμένω και θα επιμένω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου: Ο Νίκος Καραγεωργίου δεν είναι προπονητής, ούτε θα γίνει ποτέ. Πώς γίνεται τώρα να του εμπιστεύονται ομάδες πρώτης κατηγορίας οφείλει να το ψάξει ο Άρθουρ Κλαρκ και να μας δώσει μια απάντηση. Ούτε για ερασιτεχνικό δεν κάνει. Και μετά ψάχνουμε για σοβαρότητα στο πρωτάθλημα.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ...

Εντάξει, είπαμε ότι πήραμε μια απόφαση και χαιρόμαστε γι' αυτό, αλλά καθώς μεσολαβούν αρκετοί μήνες (το άγχος μετά τον Ιανουάριο), ας ασχοληθούμε λίγο με το αντικείμενό μας...
Ποδόσφαιρο λοιπόν, μπάλα είναι μόνο μία κτλ.
Αγωνιστικά τα πράγματα είναι λίγο πεσμένα, δεν υπάρχει πρωτάθλημα, δεν υπάρχει ΤσΛ, η Εθνική έχει ήδη προκριθεί στο Ευρωπαϊκό και τα εφημεριδοκάναλα ασχολούνται με τις επόμενες 600 μεταγραφές του Ολυμπιακού. Εμείς θα πρωτοτυπήσουμε και θα δημοσιοποιήσουμε τις πρώτες μας σκέψεις τόσο για την καλύτερη ως τώρα ενδεκάδα του πρωταθλήματος, αλλά και τις έντεκα μεγαλύτερες απογοητεύσεις αναλογικά με τις απαιτήσεις, βεβαίως βεβαίως...
Ας ξεκινήσουμε με τους ιδανικούς έντεκα:

1) Κώστας Χαλκιάς (Άρης)

Ο πιο σταθερός πορτιέρο μέχρι τώρα, έχει συμβάλει με το ταλέντο του και με την εμπειρία του στην εκπληκτική πορεία του Άρη. Μπέρδεψε μέχρι και τον Ρεχάγκελ, καθώς αν μπορούσε θα χρησιμοποιούσε σε κάθε αγώνα ένα ημίχρονο τον Νικοπολίδη και ένα το Χαλκιά. Αυτό φτάνει...


2) Νέτο (Άρης)

Γρήγορος, έξυπνος, με καλή ντρίπλα, πολύ καλός στα στημένα, σέντρα ακριβείας, και το σημαντικότερο: το ίδιο καλός τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα δεξί μπακ;


3) Μάρτιν Αρουαμπαρένα (ΑΕΚ)

Δεν ξέρω πώς τον έπεισε ο Φερέρ αλλά τον ευχαριστούμε. Καιρό είχαμε να δούμε πλάγιο μπακ τέτοιας αξίας στην ΑΕΚ. Η δύναμή του και η αυταπάρνησή του παροιμιώδεις...


4) Αβραάμ Παπαδόπουλος (Άρης)

Εμείς φταίμε; Αφού οι κίτρινοι διδάσκουν μπάλα...Ο μικρός στα 22 του είναι το ίδιο καλός τόσο σαν στόπερ, όσο και σαν λίμπερο. Αρχηγός εδώ και χρόνια, δυνατός και περιέργως έξυπνος στο παιχνίδι του. Α, βάζει και γκολ!


5) Παρασκευάς Άντζας (Ολυμπιακός)

Ο καλύτερος αμυντικός αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Μοιάζει ορισμένες φορές να έχει μαγνήτη και η μπάλα κολλάει στο κεφάλι ή στο πόδι του. Φάνηκε πολύ η απουσία του λόγω τραυματισμού. Στα 32 του "πέταξε" το άγχος που τον χαρακτήριζε.


6) Λουτσιάνο Γκαλέτι (Ολυμπιακός)

Τι να πούμε... Πολύ καλύτερος από το Γιαννακόπουλο, εξαιρετικό χαφ εξτρέμ, προσδίδει σιγουριά στην ομάδα του και προκαλεί πανικό στους αντιπάλους. Τεράστια η αξία του.


7) Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (Ολυμπιακός)

Ας φτάσει και 40 χρονών. Κάνεις δεν θα συγκρίνεται μαζί του. Ο πιο σταθερός παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 15 (!) χρόνια. Του αξίζει άγαλμα έξω από το Καραϊσκάκη.


8) Μαρσέλο Μάτος (Παναθηναϊκός)

Η επιτομή του αμυντικού χαφ. Ο "τρέχω ασταμάτητα, αδιαμαρτύρητα", ο "ξέρω μπάλα και φτιάχνω και παιχνίδι άμα λάχει", ο "ξέρω και να σουτάρω φυσικά". Γιατί χαραμίζεται ακόμη στη Ελλάδα; Και γιατί ο φωστήρας Ντούνγκα δεν τον φωνάζει στην Εθνική;


9) Οράσιο Καρντόσο (Αστέρας Τρίπολης)

Αναγνωρίσιμος από την αφάνα του, αλλά για ρωτήστε το Μάτος, τον Στολτίδη και το Νάτσο Γκαρσία τι τράβηξαν απέναντί του. Είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει προπονητής στην Σούπερ Λίγκ που να μην τον θέλει στην ομάδα του. Εκπληκτικός μέσος, επιβλητική παρουσία και διδακτικός στους συμπαίκτες του για το πώς κερδίζονται παιχνίδια.


10) Ράφικ Τζιμπούρ (Πανιώνιος)

Τιμή και δόξα στον καλύτερο επιθετικό του πρωταθλήματος. Και όχι μόνο στο τελείωμα, αλλά και στις κινήσεις χώρις τη μπάλα και στο ξύλο με τους αντίπαλους αμυντικούς. Δείχνει και σημάδια ωριμότητας μετά από τα καραγκιοζιλίκια στον Ατρόμητο.


11) Δημήτρης Σαλπιγγίδης (Παναθηναϊκός)

Σταθερότατος και στο σκοράρισμα και στις ασίστ και στην οικονομία του αγώνα. Πιέζει ψηλά και ακατάπαυστα, κλέβει μπάλες και δε δείχνει να κουράζεται, ούτε να αγχώνεται από το συνεχές rotation του Πεσέϊρο.


Προπονητής: Πολλοί στηρίζουν Λίνεν και Δώνη. Εμείς προσκυνάμε τον highlander Μάκη Κατσαβάκη. Σε μια ανύπαρκτη ομάδα με ανεκδιήγητους παίκτες, ως επί το πλείστον, διδάσκει σύγχρονο και ακομπλεξάριστο ποδόσφαιρο, είτε απέναντι σοτυς μεγάλους είτε απέναντι στους μικρομεσαίους. Δε λέω τους μικρούς γιατί δεν υπάρχουν μικρότεροι από τους Πόντιους. Καιρός να τον κρίνουμε σε μεγαλύτερη ομάδα με στόχους.

Ζητώ συγγνώμη από τους: Λουτσιάνο, Νεμπεγλέρα, Λεντέσμα, Μόρις, Έμερσον, Κοβάσεβιτς, Φωτάκη, Μάκο και Τερόλ για την απουσία τους. Θέλουν λίιιιιγο ακόμη για να συγκριθούν με τους πρώτους έντεκα.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙΑ!

Σήμερα είναι ένα μίζερο πρωινό, τα σύννεφα στον συνήθως καταγάλανο αττικό ουρανό είναι το λιγότερο, τα σύννεφα στο μυαλό φταίνε... Ευτυχώς ήρθε μια είδηση να με βγάλει απ' το αρνητικό tripάκι. Δυο υπέροχα παιδιά, δυο καλοί φίλοι που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσα στη δουλειά (γιατί δυστυχώς σπανίζουν τα παραπάνω στο χώρο μας) το πήραν απόφαση και θ' ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Τώρα το πως θα τα κατέβουν είναι μια άλλη ιστορία... Η Κατερίνα Μαραγκού και ο Γιώργος Κατσούρης ζουν τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους και εμείς χαιρόμαστε με τη χαρά τους και κλείνουμε εισιτήρια για τη Μυτιλήνη όπου θα δούμε σε 1η προβολή το σίκουελ ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (ορθόδοξη τελετή). Η 1η προβολή στην Αθήνα όπου θα παιχτεί το πρίκουελ ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ (καθολική τελετή). Ανυπομονώ και για τις δύο (στην καθολική θα κάνω το σταυρό μου όπως ο Νταβόρ Σούκερ πριν το πέναλτι). Πάμε τώρα στα πικάντικα. Η πρόταση έγινε χθες βράδυ σε γνωστό restaurant (βλ. ΣΠΟΝΔΗ) κι έγινε αμέσως δεκτή παρά το τρακ της υποψήφιας νυφούλας η οποία κοκκίνισε σαν παντζάρι -ως συνήθως- αλλά δεν έβαλε -προς τιμήν της- τα κλάματα. Αν και απρόσμενη -αυτό είναι ο ορισμός της επιτυχίας σε πρόταση, μπράβο Γιώργη- δεν είχε μεγάλο ρίσκο αποτυχίας. Η άλλη πλευρά, ο Γιώργος δηλαδή, είχε αρρωστήσει (μήπως για να έχει άλλοθι αν αποφασίσει να λακίσει αργότερα;). Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε να πέσει στα γόνατα αλλά ας όψεται το πρόβλημα με τη μέση. Το plan Β προέβλεπε να ρίξει το πανάκριβο (ελέγχονται ως ανακριβείς οι πληροφορίες που κάνουν λόγο για δάνειο πολλών εκατομμυρίων) και πανέμορφο δαχτυλίδι μέσα στο πιάτο. Ομως οι μερίδες ήταν για τσιμπολόγημα σπουργιτιού, δεν έφταναν ούτε για ζήτω, άσε που φοβήθηκε μην το καταπιεί η νύφη... Οπότε όλα έγιναν παραδοσιακά... Από εκεί και πέρα το νέο διαδόθηκε αστραπιαία και από βδομάδα όλα τα περιοδικά (HELLO, OK κ.α.) θα έχουν πλούσιο φωτορεπορτάζ. Εμείς θα τα προλάβουμε και αύριο (αφού πληρώσαμε ακριβά τα δικαιώματα) θα δημοσιεύσουμε αποκλειστικές φωτογραφίες από το δαχτυλίδι. Προς το παρόν βολευτείτε με μια πατσαβουριά που βρήκαμε στο διαδίκτυο. Τέλος, ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν πως το ευτυχισμένο ζευγάρι προσανατολίζεται να ορίσει την τελετή για το τέλος Αυγούστου ή τις αρχές Σεπτεμβρίου. Εμείς θα είμαστε εδώ με όλα τα νεότερα (επιλογή εκκλησίας, κουμπάρους, ποιος σχεδιαστής θα ράψει το νυφικό και διάφορα άλλα γαργαλιστικά) και θα σας κρατάμε ενήμερους! Αλλωστε ο Γιώργος είναι ιδρυτικό μέλος του blog!

Υ.Γ. Αντε και στα δικά σας, όσοι το σκέφτεστε!

ΚΛΕΙΔΙ Ο ΠΕΣΕΪΡΟ

Ομολογώ πως δεν περίμενα Νοέμβρη μήνα ο κ. Πεσέιρο να είναι κάτοικος Παιανίας. Οχι απλώς διαψεύστηκα αλλά μέρα με τη μέρα ο Πορτογάλος κερδίζει πόντους, χρόνο και κλέβει καρδιές. Στρωτό ποδόσφαιρο, η μπάλα κάτω, ορθολογική ανάπτυξη, ανελέητο πρέσινγκ στο αντίπαλο μισό του γηπέδου, κλεμμένες μπάλες που δίνουν κατοχή και άρα μικρότερους κινδύνους, άριστες αντεπιθέσεις, σωστό rotation και η καλύτερη άμυνα στην Ευρώπη! Πώς είπατε; Μάλιστα κύριοι. Κι όσο η αυτοπεποίθηση αυξάνεται, οι επιστροφές ποιοτικών ποδοσφαιριστών γεμίζουν το ρόστερ και ο κόσμος επιστρέφει στη Λεωφόρο (δεν είναι τυχαίο το αυριανό sold out που δεν έγινε με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ) τα πράγματα θα γίνονται ολοένα και καλύτερα. Τι άλλο να ζητήσει ένας οπαδός του Παναθηναϊκού αφού και καλή μπαλίτσα βλέπει και το επάρατο τσούκου τσούκου ball έχει δώσει τη θέση του σε μια τακτική πρωτοβουλίας; Τι να ζητήσει ε; Μα φυσικά νίκη με την ΑΕΚ. Για τους κιτρινόμαυρους τα είπαμε. Το αυριανό ματς είναι do or die. Η κερδίζουν ή χάνονται διότι η απώλεια με τον Ηρακλή δεν καλύπτεται έτσι απλά. Και κάποια στιγμή οι ακριβοπληρωμένοι Ριβάλντο, Αρουαμπαρένα και Λυμπερόπουλος θα πρέπει να δικαιολογήσουν τα λεφτά τους. Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους και οι τρεις είναι σκιά τους εαυτού τους. Κι αν οι άλλοι δύο έχουν αποδείξει ποιοι είναι στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα ο Λύμπε θα πρέπει επιτέλους να κάνει την υπέρβασή του. Κάποτε οι δικαιολογίες τελειώνουν και άλλωστε αυτό που μένει ως υστεροφημία του καθενός είναι οι τίτλοι! Καλές οι δεύτερες θέσεις, τα γκολ με την Εθνική, η καριέρα με τον Παναθηναϊκό και οι επιμέρους καλές στιγμές. Καλές και άγιες! Μέχρι ένα σημείο. Δεν μπορεί πάντα να φταίει το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον μας! Αύριο είναι η ώρα των ευθυνών για όλους στρατόπεδο της ΑΕΚ. Του Φερέρ συμπεριλαμβανομένου. Και μη νομίζει ο Ισπανός πως ο κόσμος της Ενωσης θα τρώει κουτόχορτο εσαεί. Κι η ανοχή έχει τα όρια της. Ακούτε κ. Νικολαϊδη; Ούτε εσείς αποτελείτε εξαίρεση. Η ΑΕΚ δεν είναι ομαδούλα η οποία μπορεί αιωνίως να αρκείται σε καλές πορείες. Δεν έχτισε έτσι το όνομά της. Βολικό άλλοθι το οικονομικό αλλά έως πότε; Αύριο κρίνονται πολλά λοιπόν αφού και στους πράσινους πολλές από τις παραπάνω σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό των φίλων του. Ερωτηματικό που θα κρίνει την έκβαση του ντέρμπι ένα και μοναδικό για μένα. Ο Παναθαηναϊκός έχει το momentum, την παράδοση, την έδρα και είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί της αναμέτρησης. Ο κ. Πεσέιρο θα καταφέρει να διαχειριστεί την πίεση του αποτελέσματος; Στο ματς της ζωής του, τον τελικό Σπόρτινγκ - ΤΣΣΚΑ, όπου ίσχυαν ακριβώς τα ίδια, απέτυχε παταγωδώς. Δεν μένουν παρά 24 ώρες για μάθουμε τι θα συμβεί αυτή τη φορά...

ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Οι προτάσεις μας για το σημερινό κουπόνι του στοιχήματος

313. ΙΝΤΕΡ - ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ: UNDER --> 1,85

314. ΛΥΩΝ - ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ: UNDER --> 1,90

315. ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Γ. - ΝΤΙΝΑΜΟ Κ.: ΟVER --> 1,33

316. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: OVER --> 1,45

321. ΣΛΑΒΙΑ ΠΡΑΓΑΣ - ΑΡΣΕΝΑΛ: UNDER --> 1,85

322. ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΛΙΣ. - ΡΟΜΑ: Χ --> 2,85

323. ΣΤΕΑΟΥΑ - ΣΕΒΙΛΛΗ: Χ --> 3,50

324. ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ - ΑΪΝΤΧΟΦΕΝ: Χ --> 3,25

Καλή τύχη!

ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ... ΡΟΖΕΝΜΠΟΡΓΚ!

Χθες ήταν η βραδιά του Ολυμπιακού. Ο Θεός του ποδοσφαίρου είχε ξενυχτήσει την προηγούμενη κι αποφάσισε να πέσει νωρίς στο κρεβάτι. Το κοράκι με το κωδικό όνομα Λιούμπος Μίχελ ερωτοτρόπησε -κάτι που κάνουν χρόνια τώρα κι άλλα ευρωπαϊκά κοράκια- με τα ελληνικά χρώματα, προφανώς θυμούμενος τις όμορφες διακοπές του σε Μύκονο και Σαντορίνη. Ενα πέναλτι (το οποίο ουδέποτε σχολιάστηκε από τον σπίκερ, αφού δεν κρίθηκε απαραίτητο, παρά τα πολλά replay που έδωσε -πάλι καλά- ο σκηνοθέτης), που θα σφύριζε κι ο Λεμονής ή ο Κόκκαλης αν ήξερε μπάλα, κι ένα ανύπαρκτο οφσάιντ, που οδηγούσε σε τετ α τετ, πέρασαν στο ντούκου, ο Νικοπολίδης έκανε την απόκρουση της καριέρας του (σουτ Σνάιντερ) στην ίδια εστία όπου γελοιοποιήθηκε πέρυσι με την Τουρκία, ο Πάντος εξαφάνισε τον Ρομπίνιο, ο Πάντος εξαφάνισε τον Ρομπίνιο, ο Πάντος εξαφάνισε τον Ρομπίνιο, το γράφω για να το πιστέψω κι εγώ, τα δοκάρια μετακινούνταν προς την πορεία της μπάλας -αυτό δεν είναι δικό μου (by Freddos)- οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν συγκλονιστικοί (όχι 12ος... 13ος 14ος και 15ος παίκτης μαζί) εγώ και αρκετοί άλλοι κλαίμε τα λεφτά μας (αυτά έχει η στοιχηματική ζωή Σταύρο) και θα ζήσουμε με δανεικά (0-0/06-11-2007 αριθμός λογαριασμού της Εθνικής Τράπεζας, ό,τι έχετε ευχαρίστηση καλέ κυρία) και μ' αυτά και μ' αυτά γράφτηκε ιστορία, η Ρεάλ έμεινε και πάλι δίχως νίκη στο Ελλαδιστάν και πλέον όλοι οι φίλοι του δαφνοστεφανωμένου είναι υπερήφανοι που είναι γαύροι (για να θυμηθούμε το προ 10ημέρου πρωτοσέλιδο του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ). Εγώ πάλι θα σας πάω στο Τροντχάιμ. Τι σας θύμισα τώρα, έτσι; Η Ρόζενμποργκ εδρεύει εκεί, στα ορεινά του χάρτη. Μόνο που το κλίμα φέτος είναι θερμό εξαιτίας του βαρομετρικού Ιβερσεν που έπληξε χθες και την Ιβηρική Χερσόνησο. Πιο συγκεκριμένα, στην Βαλένθια (έχει κι αλλού πορτοκαλιές) όπου οι Νορβηγοί κέρδισαν για 2η φορά μέσα σ' ένα μήνα, με διαφορετικούς προπονητές σε αμφότερες τις ομάδες, την τοπική Βαλένθια. Ο ψηλόσωμος (πουλέν του Σόλιντ -που είναι φαβορί για τον πάγκο των ασπρόμαυρων που τερμάτισαν στην 5η θέση- κι ήθελε διακαώς να τον φέρει στο λιμάνι) Στέφεν όποτε βλέπει Ισπανούς του... σηκώνεται η διάθεση και συμπεριφέρεται αναλόγως. Οπως είχε κάνει τη δουλειά στο Euro της Ολλανδίας σκοράροντας κόντρα στον Κανιθάρες, την έκανε και χθες. Δύο τεμάχια και άντε... κουβά. Δύο νίκες επί της Βαλένθια (στην Ελλάδα ένας Θεός ξέρει πότε και αν θα την κερδίσουμε) Χ μέσα στο Στάμφορντ Μπριτζ και δυο σκαλπ προπονητών (Μουρίνιο και Φλόρες) συνθέτουν το παλμαρέ των ψαράδων. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα πανηγυρίζουμε διότι ο Ολυμπιακός χάνει με 4-2 στο Μπερναμπέου! Και τρέχουμε στα αεροδρόμια για το 1 στα 32 κερδισμένα εκτός έδρας ματς σε μια 10ετία! Οι Νορβηγοί που έριξαν 4 στο Καραϊσκάκη πέρυσι τι πρέπει να κάνουν; Απλές ερωτήσεις, λογικές απορίες, που ουδέποτε θα απαντηθούν (αν δεν χλευαστούν κιόλας, ευχαριστημένος να 'μαι). Και για το τέλος, το περιβόητο μπάτζετ. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα www.transfermarkt.de η αξία της Ρόζενμποργκ είναι 23 εκατομμύρια ευρώ (ακριβότερος παίκτης κοστολογείται ο Ιβερσεν, στα 4εκ. ) και του Ολυμπιακού σχεδόν τριπλάσια (63 εκατομμύρια ευρώ, ακριβότερος παίκτης ο Γκαλέτι στα 6εκ.)! Αυτά...

ΙΔΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ...

Σήμερα και οι πλέον αδαείς κατάλαβαν γιατί ο Ολυμπιακός θα παίρνει πρωτάθλημα μέχρι να βαρεθεί! Ειλικρινά πιστεύω ότι πλέον τα πάντα εξαρτώνται από τη διάθεση του Κόκκαλη και των εκάστοτε παικτών του ΟΣΦΠ. Την επόμενη αγωνιστική ο Παναθηναϊκός, πιθανότατα κερδίζοντας τη μέχρι τώρα πρωτοπόρο, θα προσπεράσει στην κορυφή καλύπτοντας το χάντικαπ... για λογαριασμό του Ολυμπιακού! Αξια της μοίρας της η ΑΕΚ, μοίρας την οποία έκρινε εν πολλοίς ο Λορένσο Σέρα Φερέρ. Οι κιτρινόμαυροι μπήκαν λες θα έπαιζαν με κάποια παιδική χαρά. Αυτό είναι πρόβλημα νοοτροπίας. Από ένα σημείο και μετά το άγχος βάρυνε τα πόδια άμαθων σε πρωταθλητισμό παικτών και το λάθος του Ράμος εφόσον δεν διορθώθηκε στο ημίχρονο όρθωσε τοίχος. Οι Ηρακλειδείς το πίστεψαν, τα σημάδια ανάκαμψης είχαν παρουσιαστεί -δυο νίκες σε πρωτάθλημα και κύπελλο- ο εγωισμός λειτούργησε και το DNA της ομάδας που έχει αλλάξει από πέρυσι όταν πάλι πάλευε για τη σωτηρία της, έκανε τη δουλειά. Η ΑΕΚ γκρέμισε σ' ένα φαινομενικά εύκολο απόγευμα ό,τι με αίμα και ιδρώτα είχε χτίσει τόσο καιρό και με το πρόγραμμα να γίνεται τρομερά δύσκολο η συνέχεια φαντάζει Γολγοθάς! Ο Φερέρ κράτησε τον "δαντελένιο" Μαντούκα εντός, ξεκίνησε με δύο αμυντικά χαφ (!), άφησε στον πάγκο τον Μανού μέχρι το 80' (γιατί άραγε;) και στο τέλος τα έκανε σαλάτα βάζοντας παίκτες όπου να 'ναι (δείγμα πανικού κι έλλειψης καθαρού μυαλού) μπας και γυρίσει την εις βάρος του κατάσταση. Ο αχταρμάς όμως δεν έχει αποτέλεσμα ούτε σε ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα (θύμισε Ράικαρντ που κάποτε έπαιξε με Ροναλντίνιο, Ετό, Μέσι, Γκούντγιονσεν, Ινιέστα, Χάβι και Ντέκο στην ίδια 11άδα στο Στάμφορντ Μπριτζ). Τώρα, είναι πλέον αργά για δάκρυα Ντέμη...