ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους... Εν μέσω κουραμπιέδων, μελομακάρονων με σοκολάτα, αγριογούρουνων, γαλοπούλων και χίλιων άλλων δύο εορταστικών εδεσμάτων (γιατί μόνο αυτά κρατάμε τελικά από τις γιορτές, τα κιλά δηλαδή, όλα τα άλλα χάνονται) είπαμε να να σας γράψουμε ένα ωραίο παραμυθάκι ένεκα των ημερών...

Ήταν που λέτε μια φορά κι έναν καιρό ένας καλός βασιλιάς που αγαπούσε πολύ το βασίλειό του και τους υπηκόους του και τους έκανε όλα τα χατίρια. Για πολλά χρόνια μάλιστα έφερνε και υπηκόους από άλλα βασίλεια δίνοντάς τους πολλα χρυσά νομίσματα γιατί θεωρούνταν καλοί υπήκοοι και τους ήθελε δικούς του για λόγους πρεστίζ, αλλά και για να γίνεται αρεστός στους χωρικούς της περιοχής του. Υπήρχαν βέβαια κατά καιρούς κάποιοι που εκμεταλλεύονταν αυτή την καλοσύνη του βασιλιά και έπαιρναν χρυσό και ασήμι και όλου του κόσμου τα αγαθά χωρίς να προσφέρουν τίποτα στο βασίλειο. Ο βασιλιάς μπορεί να ήταν καλός, αλλά όχι βλάκας. Παράλληλα, επειδή άρχισαν να τον παίρνουν τα χρόνια, ανέθεσε ουσιαστικά την διακυβέρνηση του βασιλείου στο πρίγκηπα γιό του και στον προσωπικό του μάγο-συμβουλάτορα.

Αυτοί οι δύο όμως δεν ήταν τόσο αισθηματίες όσο ο γέρο βασιλιάς, αλλά περισσότερο τεχνοκράτες, όσο βέβαια το επέτρεπε η εποχή. Σκεφτόντουσαν περισσότερο την ευημερία του βασιλείου, παρά την καλοπέραση των υπηκόων τους. Είχαν -άκουσον, άκουσον- την απαίτηση οι υπήκοοι να δουλεύουν σκληρά και να κερδίζουν με κόπο τα χρυσά νομίσματα που έπαιρναν. Οι περισσότεροι υπήκοοι υπάκουσαν τυφλά στο νέο στάτους του μεγάλου βασιλείου, αλλά υπήρχαν βέβαια και μερικοί που τσίνισαν... Ο πρίγκιπας και ο μάγος του προσπαθούσαν επι ματαίω να τους συνετίσουν με το καλό, ακολουθώντας τις συμβουλές του πατέρα και αρχηγού που δεν ήθελε στενοχωρημένους ανθρώπους και χωρικούς στο βασίλειό του.

Οι δύο άνδρες με την συμβολή των αυλικών τους κατάφερναν κουτσά στραβά να κρατάνε σε εγρήγορση, αλλά και ευτυχισμένους τους υπηκόους. Υπήρχε όμως ένας ιππότης, ο Δούκας του Μπράβο, που έπαιρνε τα περισσότερα χρυσά φλουριά σε όοοολο το βασίλειο για να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του προς όφελος του βασιλιά. Στον ιππότη αυτό βασίζονταν πολύ τόσο ο πρίγκηπας όσο και ο μάγος του για να αποκρούουν τις επιθέσεις των κακών βασιλιάδων που ήθελαν να κατακτήσουν το μεγάλο βασίλειο. Γι' αυτό και τον πλήρωναν τόσα φλουριά. Ο Δούκας του Μπράβο, όμως, όποτε ερχόταν η στιγμή να αναλάβει δράση και να μονομαχήσει με τους αντίπαλους ιππότες που απειλούσαν το βασιλιά δείλιαζε και κρυβόταν. Αναλάμβαναν βέβαια δράση οι άλλοι γενναίοι ιππότες, αλλά όλοι αναρωτιόντουσαν γιατί ο δειλός πρίγκηπας αμοίβεται τόσο πλουσιοπάροχα για να μην κάνει τίποτα. Τότε, μετά από εντολή του πρίγκηπα, ανέλαβε δράση ο μεγάλος μάγος, ώστε να ξεκαθαρίσει στον Δούκα ότι αν δεν συνέλθει και αν δεν πολεμήσει για το καλό του βασιλιά, η μόνη λύση είναι να φύγει μια για πάντα από την περιοχή, αλλιώς θα λιθοβοληθεί ως τιμωρία από τους χωρικούς για την δειλία του. Οι ντελάληδες και οι αγγελιαφόροι προσπάθησαν να παρουσιάσουν διαφορετικά τα πράγματα, λέγοντας στους χωρικούς ότι ο μεγάλος μάγος προσπάθησε με καλό τρόπο να συνετίσει το ιππότη προσκυνόντας και προσφέροντας του μάλιστα και όποια βοήθεια χρειάζεται ώστε να ξεπεράσει τη δειλία του. Στο Δούκα όμως επειδή ήταν ξεροκέφαλος και σκεφτόταν μόνο το δικό του καλό, δεν άρμοζε τέτοια αντιμετώπιση. Έτσι, ο μεγάλος μάγος που γινόταν πολύ κακός όταν ήθελε μεταμορφώθηκε σε δράκο και του είπε βγάζοντας φλόγες από το στόμα ότι αν δεν συνέλθει δε θα του ξαναδώσουν χρυσά φλουριά. Και πρόσθεσε ότι αν συνεχιστεί η αποχή του από τις μάχες και τους πολέμους θ' αναγκαστεί ο πρίγκηπας να τον στείλει σούμπιτο σε άλλο βασίλειο να κάνει τα τσαλιμάκια του. Ο Δούκας βέβαια πιστεύοντας ότι έχει την εύνοια του βασιλιά χαμογέλασε και δεν πτοήθηκε από τις απειλές του μάγου. Αυτό όμως που δεν γνώριζε είναι ότι ο καλός βασιλιάς είχε απηυδήσει με τα τερτίπια του ιππότη και δεν τον υποστήριζε πια. Κι έτσι, παρά την προσπάθεια όλων των μοχθηρών αυλικών, των κακών ντελάληδων και των γλειφτών αγγελιαφόρων που προσπάθησαν να πείσουν τον απλό κόσμο ότι όλα είναι καλά και ανθηρά, σύντομα αποκαλύφθηκε η απειλή του μάγου στο Δούκα του Μπράβο και ξεσκεπάστηκαν όλοι οι καλοθελητές. Το τέλος του παραμυθιού και το τι έγινε με τον δειλό πρίγκηπα δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, ίσως δεν έγινε ακόμη... Βάλτε εσείς το τέλος που σας βολεύει.

ΘΑ ΦΑΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΟΥ!

Εντάξει, ως μεγαλόψυχοι άνθρωποι που είμαστε, το ομολογούμε: Εάν διαψεύσει τις προβλέψεις μας η διοίκηση του Ολυμπιακού και ολοκληρώσει τη μεταγραφή του Φερνάντο Μπελούσι, όπως ο Τζων Ρόμπαξ, θα... φάμε το καπέλο μας! Παρ'όλ'αυτά, ως γνήσιοι γκρινιάρηδες, πάλι έχουμε παράπονα να εκφράσουμε, και θα το κάνουμε ευθύς αμέσως:
1. Στον Μπελούσι, αρέσει να παίζει ως δεξί χαφ. Σ'αυτή τη θέση έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του (για του λόγου το αληθές ρίξτε μια ματιά και στις δηλώσεις του Φαμπρίτσιο Φουέντες της Βιγιαρεάλ που τον γνωρίζει πολύ καλά). Μπορεί, βέβαια, να παίξει και στο κέντρο (η αλήθεια είναι ότι έχει και τα δύο πόδια, οπότε και προς τα αριστερά μπορεί να τραβηχτεί). Μη φτάσουμε όμως και στο σημείο που έφτασε στο TV Magic ο Κώστας Σαμοθρακής, όπου εχθές έλεγε ότι είναι κεντροαριστερός μέσος... Ναι, όσο είναι και ο Τζόρτζεβιτς αριστερό μπακ, επειδή έχει παίξει εκεί 5-6 φορές στην καριέρα του...
2. Για αμυντικό δεν ακούμε κουβέντα. Πρόταση μας είναι αν τραυματιστεί ο Άντζας, να βάλουν τον Μπελούσι να παίξει κεντρικός αμυντικός, αφού είχε παίξει στη θέση αυτή μισή φορά όταν ήταν 9 χρονών. Είναι, άλλωστε, κεντροδεξιοαριστερό εξτρεμομεσομπακχαφοσέντερ μπακ...
3. Για επιθετικό επίσης τσιμουδιά. Μα τι λέμε τώρα, αν χρειαστεί, μπορεί να παίξει εκεί και... ποιός άλλος? ο Μπελούσι!

ΟΚ, τέρμα η γκρίνια. Η αλήθεια είναι ότι ο Ίλια Ίβιτς μέχρι στιγμής έχει βγάλει λαγούς απ'το καπέλο του, οπότε όσο και αν γκρινιάζουμε, τον εμπιστευόμαστε. GO Ίλια!
Επίσης και ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει διαψεύσει όλες τις Κασσάνδρες και έχει βουλώσει αρκετά στόματα (εκτός προφανώς απ'το δικό μας). Όλος ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού τους ευγνωμονεί και τους δύο για τις χαρές που προσέφεραν φέτος.

Merry Christmas σε όλους. Τα ξαναλέμε σε λίγες μέρες. Πάμε να φάμε κάνα-δυο κιλά μελομακάρονα...

Χριστουγεννιάτικα παραμύθια...Χο Χο Χο!

Νωρίτερα από κάθε άλλη φορά άρχισε φέτος το παραμύθιασμα του κόσμου ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Σωκράτης Κόκκαλης. Συνήθως αυτό ξεκινάει γύρω στον Απρίλιο - Μάιο, αλλά αυτή τη χρονιά μπορεί κανείς να πει ότι δεν σταμάτησε καθόλου από το καλοκαίρι. Κάθε πότε έδινε η διοίκηση του Ολυμπιακού τροφή για δημοσιεύματα με υπαινιγμούς για δήθεν συμφωνία με το Σέζαρ Ντελγκάδο ή για προχωρημένες διαπραγματεύσεις με την ομάδα του, την Κρουζ Αζουλ? Κάποια στιγμή το παραμυθάκι αυτό κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από τη στιγμή που μερίδα του φιλο-ολυμπιακού Τύπου έγραφε για εξωπραγματική πρόταση ύψους 4,5 εκ. ευρώ για τον παίκτη από τη Μπενφίκα! Λες και τόσα χρήματα για έναν τέτοιο παίκτη είναι... εξωπραγματικά! Άλλωστε ακόμη μετρά τα 16 εκατομμυριάκια που πήρε για τον Καστίγιο ο κ. πρόεδρος και τα 5 της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Champions League! Σύνολο 21 μυρια για μεταγραφές λέει η δική μας φτωχή λογική. Άντε, πες ότι μερικά θα τα βάλεις στην τσέπη. Και με 12-14 εκ. νομίζω ότι κάτι καλό μπορείς να πάρεις, έτσι δεν είναι?.
Τώρα, σειρά πήρε άλλος αργεντινός παικταράς, ο Φερνάντο Μπελούσι! Η υποτιθέμενη προσέγγιση για μεταγραφή του παίκτη, κατά την προσωπική μας άποψη, είχε μόνο επικοινωνιακό σκοπό, δηλαδή να χρυσώσει το χάπι της ήττας στην περίπτωση Ντελγκάδο. Κλασσική τακτική της διοίκησης του Ολυμπιακού. Αν θυμάστε, όταν αφήσαν ελεύθερο τον Ριβάλντο, την επόμενη μέρα διέρρευσαν στον Τύπο υποτιθέμενη κίνηση για το Ρικέλμε και τον Άλντο Ντούσερ, όταν έκαναν πίσω για τον Ντούντου Σεαρένζε της ΤΣΣΚΑ, αμέσως έκαναν λόγο για επαναπροσέγγιση στο Ζε Ρομπέρτο κλπ κλπ. Το ίδιο και τώρα. Αφού "ξενέρωσαν" το λαό του Ολυμπιακού με τον Ντελγκάδο πρώτα (πείτε μου ΕΝΑΝ λόγο για τον οποίο ο παίκτης θα έριχνε πόρτα στον ΟΣΦΠ για να πάει στη Μπενφίκα, εκτός από το οικονομικό και θα πάρω τα λόγια μου πίσω) και στη συνέχεια με τον Μπελούσι (αυτός ήταν εξαρχής πανάκριβος και οι δηλώσεις για απόκτηση του μόνο γελοίες μπορεί να θεωρηθούν), τώρα όπου να΄ναι θα σκάσει και τρίτος λεγόμενος "στόχος" και τέταρτος και θα πάει έτσι το παραμύθι μέχρι τα Χριστούγεννα. Μόνο που ο ένας θα αποφασίζει ότι τελικά θέλει να τελειώσει πρώτα τη σεζόν στη χώρα του και μετά θα κοιτάξει για μεταγραφή, τον άλλον δεν θα τον αφήνει η γυναίκα του (καιρό έχουμε να το ακούσουμε αυτό ε?), στον τρίτο θα του ψιθυρίζουν φωνές στο κεφάλι του ότι δεν του παν τα κόκκινα και άλλα τέτοια γραφικά. Εν τω μεταξύ, βολευτείτε με Σίσιτς, Πίπιτς, Ολέ Ολέ Άντελε Αρίμπα (που έλεγε και ο Speedy Gonzales) και άλλους τέτοιους "superstars". Συνολικό κόστος: κάτω από 1 εκατομμύριο.
Άλλη μια θλιβερή χριστουγεννιάτικη ιστορία, στο στυλ των αδελφών Γκριμ, ξέρετε, από αυτές τις μίζερες, χωρίς happy ending!

ΝΤΟΜΙΝΟ

Μαντούκα, Σέζαρ, Μανού, Παππάς έχουν πολλά κοινά. Πέρα από τα τσαλιμάκια και τις ποδιές ή την ταχύτητα ουδείς καλύπτει όταν αμύνεται τον αντίπαλο ακραίο αμυντικό που κάνει το overlap. Ετσι ο ακραίος αμυντικός της ΑΕΚ βρίσκεται να παίζει ένας εναντίον δύο. Στο ντέρμπι ο Παππάς έμεινε να κοιτάει τον Τοροσίδη να ανεβαίνει, ο Αρουαμπαρένα (που είχε εξαφανίσει τον Γκαλέτι με μικρό κόστος, μία κάρτα) μάρκαρε τον συμπατριώτη του, εκείνος έξυπνα πάσαρε στον Τοροσίδη. Η "έξτρα πάσα" (μπασκετικός όρος που ανήκει στον Ομπράντοβιτς) βγήκε. Στην μεγάλη περιοχή ο Δέλλας άφησε τον Κοβάσεβιτς κι έσπευσε να πάρει παίκτη από τους μέσους του Ολυμπιακού οι οποίοι ανέβηκαν να γεμίσουν την περιοχή. Ο διδάκτωρ της θέσης του σέντερ φορ Σέρβος έκανε κίνηση στο πρώτο δοκάρι. Ο Παπασταθόπουλος έτρεξε αλλά δεν πρόλαβε να αποτρέψει το αναπόφευκτο για την Ενωση. Εχω μάλιστα την αίσθηση πως ακόμα και να μάρκαρε τον Ντάρκο η κατάληξη θα ήταν η ίδια αφού υστερεί και σε δύναμη αλλά και σε ύψος. Το Νο9 του Ολυμπιακού έχει βγάλει το παντεσπάνι του με τέτοιες φάσεις και το ντέρμπι κατέληξε αναπάντεχα στην ομάδα του λιμανιού όταν όλοι είχαν συμβιβαστεί με την ισοπαλία. Οι γηπεδούχοι μπήκαν φορτσάτοι για να καθαρίσουν τη μπουγάδα με το καλημέρα. Μετά το τετ α τετ του Γκαλέτι η ΑΕΚ ισορρόπησε. Στο δεύτερο μέρος ήταν ακόμη καλύτερη αλλά απλώς καλή για ένα τέτοιο ματς. Ο Φερέρ χρησιμοποίησε όλους τους πρώην του Ολυμπιακού (Καφέ, Ριβάλντο και Παππά) για να πάρει αυτό το κάτι... που έλπιζε ότι θα βγάλουν. Τα χαμογελάκια και οι χαιρετούρες στα αποδυτήρια πάντως δεν προμήνυαν κάτι τέτοιο. Το γήπεδο απλώς το επαλήθευσε. Οι ερυθρόλευκοι επέστρεψαν το δώρο στον Παναθηναϊκό, κέρδισαν και κράτησαν και τους πράσινους μέσα στο παιχνίδι του τίτλου. Ο Φερέρ δεν έκανε τα ίδια λάθη με τη Λεωφόρο, κυνήγησε το παιχνίδι προϊόντος του χρόνου και της κούρασης που βάρυνε τα πόδια των γηπεδούχων, αλλά οι παίκτες του τον πρόδωσαν αφού στιγμιαία δεν εφάρμοσαν τα βασικά της τακτικής αγώνων ποδοσφαίρου. Ο Λεμονής προσέγγισε ένα ακόμη παιχνίδι... α λα ευρωπαϊκά και δικαιώθηκε καθοδηγώντας μαεστρικά την ομάδα του από τον πάγκο παρά τα προβλήματα. Ο Μενδρινός για άλλη μια φορά δεν άφησε το κενό να φανεί (τραυματισμός Λεδέσμα όπως τραυματισμός Πάτσα με τη Βέρντερ) και τα παιδιά του Πειραιά έπιασαν κορυφή ολοκληρώνοντας με τον ιδανικό τρόπο μια ονειρεμένη εβδομάδα.

ASTON VILLA: Ο ΑΓΓΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Η συμμετοχή σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα διακαή στόχο για την Aston Villa. Οι «χωριάτες», έχοντας στο παλμαρέ τους το κύπελλο πρωταθλητριών του 1982 και το Super Cup Ευρώπης της επόμενης σεζόν, ψάχνουν να βρουν το δρόμο της επιστροφής στα τουρνουά της Γηραιάς Αλβιόνας.Με τεχνικό για δεύτερη χρονιά τον Martin O' Neill και χρηματοδότη τον Αμερικάνο μεγιστάνα Randy Lerner, οι προοπτικές για την επίτευξη του στόχου είναι καλές. Ο Βορειοιρλανδός manager γνωρίζει καλά ότι οι ομάδες δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν από τη μία μέρα στην άλλη, ωστόσο η καλή και συστηματική δουλειά φαίνεται. Η Aston Villa την φετινή χρονιά έχει καταφέρει να κάνει ένα καλύτερο ξεκίνημα από πέρσι και βρίσκεται κοντά στις θέσεις που οδηγούν στο κύπελλο UEFA της ερχόμενης περιόδου.Αξιόπιστη η ενδεκάδα... Ο Scott Carson, παρότι δανεικός από την Liverpool, έχει καθιερωθεί κάτω από τα δοκάρια των «claret and blue». Στο χώρο της άμυνας Bouma, Knight, Laursen και Mellberg αποτελούν την γραμμή θωράκισης. Η σημαντικότερη μεταγραφή του καλοκαιριού, ο Nigel Reo- Coker, μαζί με τον αρχηγό και υπερπολύτιμο Gareth Barry και τον Βούλγαρο Stilyan Petrov είναι οι τρεις κινητήριοι μοχλοί των Villans. Ενώ στην επίθεση, ο Ashley Young, με τον Gabbi Agbonlahor (πρώτος σκόρερ της ομάδας) και τον John Carew, έχουν σαν αποστολή να βάλουν όσα πιο πολλά γκολ μπορούν, ούτως ώστε η ομάδα του Birmingham να συγκεντρώσει τους απαιτούμενους πόντους για να εκπληρώσει τον στόχο της. ...«γυμνός» ο πάγκοςΟι πρώτοι έντεκα του Martin O' Neill αποτελούν ένα κορμό πάνω στον οποίο η ομάδα μπορεί να «χτυπήσει» UEFA. Εντούτοις, το πρωτάθλημα της Premier League, είναι τόσο αμφίρροπο, τόσο απαιτητικό και τόσο δυνατό που έντεκα παίκτες δεν μπορούν να βγάλουν μια σεζόν. Κοιτώντας στον πάγκο, οι εναλλακτικές λύσεις δεν είναι ανάλογες της ενδεκάδας. Με εξαίρεση τη θέση του τερματοφύλακα, όπου ο Sorensen αποτελεί μια καλή λύση, και την επίθεση, ο Martin O' Neill πρέπει να πάρει το ρόλο του γνωστού ήρωα των κόμικς Κύρου Γρανάζη, για να βρει τρόπους να ξεκουράσει τα μπακ και τα χαφ της Aston Villa. Όσο ικανός προπονητής και να είναι ο MON, η λύση στο πρόβλημα είναι η ενίσχυση στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Τα λεφτά υπάρχουν και ο Βορειοιρλανδός καλείται να κάνει τις ανάλογες κινήσεις. Μετά το τέλος των μεταγραφών, θα μπορέσουμε να πούμε με σιγουριά πιο μπορεί να είναι το... ταβάνι της φετινής ομάδας. Το σίγουρο είναι πως αν δεν γίνουν δυο με τρεις προσθήκες σε θέσεις, όπως αυτή του δεξιού μπάκ, του αριστερού ή του δεξιού χαφ και του «δεκαριού», τότε η φετινή θα φαντάζει μια επανάληψη των τελευταίων αγωνιστικών περιόδων.

ΚΕΙΜΕΝΟ: Ανδρέας Αθανασούλης(Ρεπόρτερ-συμπαραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής "Tickets Please" & www.englishfootball.gr) ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Ιωάννης Σκοτίδας(Παραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής "Tickets Please" & Διευθυντής www.englishfootball.gr) Tickets Please: κάθε Σάββατο 1-3 μεσημέρι στον Supersport FM 94.6

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι υποστηρίζουν πως τα ματς δίχως αύριο -όπως είναι αυτό του Ολυμπιακού με τη Βρέμη- κρίνονται από την καρδιά και το πάθος των ποδοσφαιριστών. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Η προσέγγιση αυτή μόνο σε λάθος συμπεράσματα θα οδηγήσει όποιον την επιχειρήσει. Καλός ο Πάντος -για παράδειγμα- όμως αν τα δοκάρια δεν ήταν σύμμαχοι του Ολυμπιακού και η τύχη 12ος παίκτης του Θρύλου η Ρεάλ θα έφευγε με το διπλό από το Καραϊσκάκη σε μία τέλεια από κάθε άποψη εμφάνισή της. Η τύχη μπορεί και μακάρι να είναι και αύριο στο πλευρό του όμως δεν αρκεί… Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να παίξει επιθετικά! Η αντίπαλός του θα μπει από την αρχή για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στην Ευρώπη. Να διασπά άμυνες και να στέλνει την μπάλα στο πλεκτό. Αυτό θα γίνει με άξονα τις εμπνεύσεις του δαίμονα Ντιέγο και βγάζοντας παίκτες από τις πίσω γραμμές (όπως ο κεντρικός αμυντικός Νάλντο). Ο φορμαρισμένος Ρόσενμπεργκ, ο παίκτης αποκάλυψη της σεζόν Σανόγκο και ο Αλμέιδα είναι το τρίο από το οποίο θα επιλέξει τις επιθετικές του αιχμές ο Τόμας Σάαφ. Μαζί με τους παίκτες του κέντρου (βλ. Μπάουμαν, Μπορόφσκι, Γιένσεν) -οι οποίοι λιγότερο μαρκάρουν και περισσότερο έχουν το νου τους στο πως θα βγουν ως έξτρα παίκτες στην αντίπαλη περιοχή- θα επιχειρήσουν να πολιορκήσουν την εστία του Νικοπολίδη. Ποια λοιπόν η καλύτερη άμυνα; Μα φυσικά η επίθεση! Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί είναι «η άμυνα της Βέρντερ». 10 τεμάχια παθητικό σε 5 ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ και 22 σε 16 αγώνες στην Μπουντεσλίγκα μεταφράζονται απλά ως μια άμυνα «μπάτε σκύλοι και αλέστε». Ο Νάλντο είναι σέντερ – μπακ παιδικής χαράς και ο τερματοφύλακας Βίζε ούτε για τον αγαπημένο μου Πανσερραϊκό δεν κάνει. Οπότε ο Ολυμπιακός που πέτυχε 3 γκολ στη Βρέμη μπορεί να πετύχει ακόμα και 5 στο Καραϊσκάκη! Αν κάτσει πίσω και αφήσει την πρωτοβουλία στους Γερμανούς τα πράγματα θα είναι δύσκολα κι ίσως βρεθεί να κυνηγάει από νωρίς. Βεβαίως η απουσία του Τζόλε είναι καταστροφική. Ο ΜVP όλων των εποχών για τον πειραϊκό σύλλογο είναι 1ος στον πίνακα των ασίστ της κορυφαίας διοργάνωσης στον πλανήτη. Αυτό από μόνο του αρκεί -αφού έχει σερβίρει τα μισά από τα γκολ των ερυθρόλευκων (4 από τα 8)- για να καταστήσει την απουσία του καθοριστική. Αυτό θα είναι και το «κλειδί» της αναμέτρησης. Θα χρειαστεί συνεπώς τρέξιμο μέχρι θανάτου από τα «σκυλιά» της μεσαίας γραμμής (Πάτσα, Ιέρο, Λεδέσμα) και καλό ποσοστό ευστοχίας στα τελειώματα των φάσεων στην επίθεση αφού ευκαιρίες σίγουρα θα υπάρχουν πολλές. Ως επιμύθιο κρατήστε αυτό. «Μην επιτρέπεις ποτέ σε κάποιον να κάνει αυτό που έχει διδαχθεί στις προπονήσεις και ξέρει να το πράττει καλά στο γήπεδο». Αν ο Λεμονής βασιστεί σ’ αυτό θα πετύχει. Η αποστολή του είναι πάντως εξαιρετικά δύσκολη παρά το ότι κυνηγάει δυο αποτελέσματα. Για μένα φαβορί ήταν και παραμένει η Βρέμη…

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΙΟΥ BLOGGER 2

1. Τελικά η αποστολή του ΟΦΗ πέταξε από την Χρυσούπολη για το Ηράκλειο ή γύρισε κολυμπώντας;

2. Ο τερματοφύλακας της Βέροιας λέγεται Τέρολ ή Terror;

3. Ο Κατσιαμπής έπαιζε χθες για τον Παναθηναϊκό ή για τον Ηρακλή;

4. Ο Λούτσι μου φαίνεται ή είναι καλύτερος απ' ότι 10 χρόνια πριν;

5. Από πότε η Ξάνθη έχει ομάδα πόλο η οποία επιτρέπεται να συμμετέχει στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου; Οι Κρητικοί ξέρουν κολύμπι;

6. Το πανό "Κωστάκη ρίξε μας να δούμε ποιος θα πέσει" εμφανίστηκε στην Τούμπα;

7. Ο Κατσαβάκης το σκέφτεται να επιστρέψει ως ποδοσφαιριστής αφού με τέτοιο υλικό και τόσες απουσίες η χρονιά δεν βγαίνει; Αληθεύει ή είναι ποντιακό ανέκδοτο;

8. Στα πόσα χέρια εντός περιοχής καταλογίζεται πέναλτι υπέρ του Αρη;

9. Ο Πάντος θα γίνει πλέον μόνιμος εκτελεστής των πέναλτι του Ολυμπιακού κι ο Ανδράλας θα κάνει καριέρα ως τερματοφύλακας;

10. Υπάρχει τρόπος να πανηγυρίσει γκολ ο Μπλάνκο δίχως να δεχθεί κίτρινη κάρτα;

11. Τον παίκτη της Λάρισας που σκόραρε στις καθυστερήσεις κατά του Αρη τον λένε FACU ή μήπως FUCK U;

BET AND LOSE!

Η φανέλα της Μίλαν φέρει φέτος τη χορηγία διάσημης στοιχηματικής εταιρείας, της BET AND WIN. "Στοιχημάτισε και κέρδισε" δηλαδή στα ελληνικά. Από κέρδη άλλο τίποτα! Η πρωταθλήτρια Ευρώπης έχει μείνει χωρίς νίκη σε 8 εντός έδρας αγώνες την τρέχουσα σεζόν και στέλνει σωρηδόν τους τζογαδόρους στον κουβά. Εγκλημα κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση; Ισως. Η δικαιοσύνη πάντως ακόμα να επέμβει. Αλλά εδώ οι άνθρωποι είχαν για πρόεδρό τους τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, σε μια χορηγία θα κώλωναν; Οι παίκτες τους μάλιστα λίγο πριν πάρουν τη σύνταξη και το εφάπαξ περνούν μια βολτίτσα από το Milan lab και έπειτα παίζουν μέχρι να βαρεθούν. Ο καλύτερος αμυντικός του Champions League, ο Πάολο Μαλντίνι, 40αρίζει! Οι υπόλοιποι είναι μεταξύ 35-40! Ολα καλά λοιπόν. Κι ο κοσμάκης κλαίει περιουσίες. Σύμπτωση πρώτη. 3 Σεπτεμβρίου, όπερ σημαίνει γεμάτες οι τσέπες του κοσμάκη. Μίλαν - Φιορεντίνα (soundtrack "Βουρκωμένη Δευτέρα η χειρότερη μέρα", η μέρα του αγώνα δηλαδή). Ο ΟΠΑΠ "κοκκινίζει" το ματς. Παίζεται μόνο του δηλαδή. Τελικό αποτέλεσμα; Χ. Συνεχίζουμε. Μίλαν - Ρόμα (soundtrack "Συννεφιασμένη Κυριακή", η μέρα που έγινε το ματς). Ξανά "κόκκινο" το ματς και πάλι στο... μαύρο της συμφοράς η μπίλια. Διπλό κύριοι! Πάμε παρακάτω. Πρωτομηνιά στον Δεκέμβρη. Πάλι γεμάτα πορτοφόλια δηλαδή. Μίλαν - Γιούβε (soundtrack "Κάθε βράδυ του Σαββάτου κλαίω κι είμαι του θανάτου" ή "Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν", η αναμέτρηση έγινε αυτή τη μέρα). Λίγες μέρες πριν ο υιός Ανιέλι δηλώνει: "με τη Μίλαν υπήρχε πάντοτε υγιής αθλητικός ανταγωνισμός". Οι μαφιόζοι που ακούνε προσπαθούν είτε να μην πνιγούν καταπίνοντας τη μπουκιά ναπολιτάνα είτε να μη σκάσουν απ' τα γέλια. Αβαβά το ματσάκι στο Χ. Kαι το δάκρυ κορόμηλο! Σήμερα η Μίλαν υποδέχεται την Σέλτικ. Το Χ είναι στο 1,70! Τι λέτε, θα δοκιμάσετε;

ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΧΩΡΙΣ ΑΓΓΛΙΑ;

Αναδημοσίευση από το http://www.sportnet.gr/, το άρθρο του Βασίλη Παπανικολάου

Ότι η ζωή είναι άδικη το ξέρουμε. Το τι σημαίνει να δείχνεις σε όλη την ανθρωπότητα τι εστί μαθηματικά, φιλοσοφία, ιστορία και στο φινάλε να είσαι ουραγός σε όλα, επίσης το ξέρουμε σ’ αυτή τη χώρα. Τώρα, ήρθε η σειρά της Αγγλίας να το μάθει. Και να το μάθει μάλιστα στις δικές μας πλάτες. Όλων εμάς που αγαπάμε τον βρετανικό ποδοσφαιρικό τρόπο να ζείς. Τύποι σαν τον Χρηστάκη μου, τύποι δηλαδή που ισοπεδώνουν τα πάντα, μπορούν να χαίρονται που κάποια ασήμαντη ποδοσφαιρικά χώρα σαν την Κροατία, πέταξε έξω από το Euro την Αγγλία. Είναι ακριβώς το ίδιο σαν κάποιος να μην γούσταρε τη συμμετοχή της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ακριβώς για το ίδιο πρόκειται. Η Ελλάδα γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες και η Αγγλία το ποδόσφαιρο. Τελειωμένα πράγματα είναι αυτά. Οποιαδήποτε αίρεση αγγίζει τα όρια της αχαριστίας και του κομπλεξισμού.

Σαφώς και ο αποκλεισμός (ξανα)φέρνει στο προσκήνιο τα αιώνια προβλήματα ταυτότητας που αντιμετωπίζουν γενικότερα οι Άγγλοι και όχι μόνον στο ποδόσφαιρο. Ποιοι είμαστε, που πάμε και τα σχετικά. Διότι η αγγλοσαξονική φάρα, είναι πολύ πιό εγκλωβισμένη σε υπαρξιακά θέματα απ’ ότι φανταζόμαστε. Πέρα από το ποδοσφαιρικό κόμπλεξ, έχουν κι άλλο μεγαλύτερο. Την ίδια την αγγλική γλώσσα. Τα αγγλικά είναι σήμερα ο επίσημος παγκόσμιος τρόπος συννενόησης όλων των λαών. Με έναν και μόνο έναν τρόπο ανταλλάσει σήμερα το πλανητικό μας χωριό σκέψεις και ιδέες, με τα αγγλικά. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε πως έχουμε συνεισφορά στην παγκόσμια επικοινωνία και άντε και λίγο οι Ιταλοί με τα λατινικά τους. Τα αγγλικά όμως είναι το παν. Πουθενά δεν πας σήμερα χωρίς να ξέρεις να μιλάς και να γράφεις τη γλώσσα του Κράουντς. Με τον καιρό όλες οι άλλες θα σβήσουν, όπως έσβησαν και τα εθνικά νομίσματα. Παιδιά, σκυλιά, γατιά, αγγλικά θα μιλάνε στο μέλλον. Ακόμη και η νέα κοινωνία που αναπτύχθηκε, αυτή του διαδικτύου, είναι ένας κόσμος με συμπαγείς αγγλοσαξωνικές ρίζες. Ποια γαλλικά και ποια γερμανικά! Για κυρίες με κανίς και για κατασκευές γεφυρών είναι αυτές. Για σύμβαση έργου στο δήμο Τραχώνων να πας, αγγλικά θα σου ζητήσουν. Και τι κατάφερε η Αγγλία; Τι κέρδισε από αυτή την παγκόσμια ηγεμονία στο χώρο της σημαντικότερης διεργασίας που έχουμε ως άνθρωποι, δηλαδή να μιλάμε; Το απόλυτο τίποτα. Ουρά των αμερικάνων είναι και παίρνει για το σπίτι τα ψίχουλα που αφήνει στο τραπέζι ο Μπους με την Κοντολίζα. Το μόνο που τους έμεινε είναι να πηγαίνουν διακοπές και να συννενοούνται με τα ντόπια γκαρσόνια για το μενού ημέρας και να κάνουν ψευτοτσαμπουκάδες για τα Φόκλαντ με τις αμερικανικές πλάτες. Αυτά είναι τα μεγάλα τους προβλήματα: ποδόσφαιρο και γλώσσα. Σου λέει ο Άγγλος και με το δίκιο του: σας έδωσα κώδικες για να συννενοείστε ρε ταγάρια και εγώ τι παίρνω; Ένα δέκατο του ενός λεπτού να μου δίνατε για κάθε αγγλικούρα που ξαμολάτε, θα ήθελα εκατό ΗΠΑ για να μου κάνουν αέρα.

Τέλος πάντων, ας πρόσεχαν. Έκαναν τερατώδη λάθη και στα δύο τραυματισμένα εγώ τους. Πίστεψαν πως το γένος και το παρελθόν μπορεί να σε προστατεύει για πάντα. Πίστεψαν πως η ανωτερότητα είναι κάτι που κληρονομείται. Ότι όμως λανθασμένους χειρισμούς και να έχουν κάνει, ποδοσφαιριστές σαν τον Ρούνεϊ, τον Τζέραλντ, τον Λάμπαρντ, τον Φέρντιναντ, τον Μπέκαμπ και αρκετούς ακόμη, δεν έχουν πολλές χώρες. Πιστεύω επίσης πως η διοργάνωση θα είναι προβληματική χωρίς Αγγλία. Υπάρχει δηλαδή κανείς που να πιστεύει πως θα κάτσει ο κόσμος σπίτι του για να δεί το Κροατία-Ισπανία με την ίδια όρεξη που θα έβλεπε το Αγγλία-Ισπανία; Κι ας είναι καλύτερη ομάδα η Κροατία την εποχή αυτή. Υπάρχει κάποιος που θα πάει στην Αυστροελβετία και θα γουστάρει να βλέπει να τραγουδάνε οι Ρώσοι αντί για τους Άγγλους; Διοργάνωση χωρίς τη συμμετοχή της Αγγλίας μου μοιάζει σαν κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι χωρίς τη μάνα. Τρέξε πατέρα να φτάξεις σαλάτα, τρέξε κουνιάδε να κόψεις ψωμί, σύρε γαμπρέ να πλύνεις τα πιάτα. Έτσι είναι και διοργάνωση χωρίς τους Άγγλους. Άνοστη. Και να το πω και στο φίλο μου δίπλα: πρέπει να μισείς τη μπάλα Χρηστάκη μου για να μη θέλεις να βλέπεις τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας. Δεν μιλάω για ποιότητα ποδοσφαίρου, μιλάω για τη φανέλα και τον κόσμο τους στις εξέδρες. Και ο βάζελος ένα μάτσο χάλια είναι εδώ και 10 χρόνια αλλά δεν νοείται πρωτάθλημα χωρίς αυτούς ή (πολύ περισσότερο) τον Ολυμπιακό. Σε ότι κατάσταση κι αν είναι. Απλά πράγματα.

Υ.Γ. Ετσι για να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους Χρηστάκη, Τασούλη, Νικολάκη και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις...

ΛΟΙΠΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ...

Ξεχωρίζω από τα σημερινά κοινωνικά -τα οποία με γοήτευσαν- το όνομα του Λούσιο Ματίας Ολιβέρι του Αλφρέδο που γεννήθηκε στην Κονκόρδια και θα νυμφευθεί την Αλεξάνδρα Χαραλαμπίδη της Καλλιόπης που γεννήθηκε στους Αγίους Αναργύρους (ξενερώσατε, έτσι;). Επίσης υψηλών προδιαγραφών είναι και ο Μάριος Ζέττε του Μαρσέλ και της Εσθήρ - Ελλη(Στάη;) - Ελντα (Πανοπούλου;) που πρόκειται να έρθει εις γάμου κοινωνία με την Βιολέτα Δημήτροβα Ιβάνοβα. Την παράσταση βεβαίως κλέβει ο Γιοργκ Σάσα Πάτρικ του Μάρκο και της Αρλέτ γεννημένος στο Ντόματ-εμς της Ελβετίας παρακαλώ! Ποια θα πάρει το παληκάρι; Την Μαρία - Ελένη Γιαννουλοπούλου από τους Αγίους Αναργύρους Αττικής (βοήθειά μας αλλά σιγά τα ωά...). Οι γάμοι Ελληνορώσσων πάμπολλοι όμως υπεράνω πάσης υποψίας είναι ο Λεωνίδας Τσακιρίδης. Οσοι σπεύσετε να υποθέσετε πως είναι Ελληνας που γεννήθηκε και κατοικεί στους Αμπελόκηπους θα απογοητευθείτε. Από το Γιαϊπάν του Ουζμπεκιστάν έκανε τη διαδρομή κι έφτασε στη Γλυφάδα ο άνθρωπος για να βρει την εκλεκτή της καρδιάς του. Ποια είναι η τυχερή; Η Λιούμποβ Μπαράνοβα, του Βλαντιμίρ και της Λιούμποβ το γένος Νεντοπιτάιλο, από το μακρινό Κροπόγκιν της Ρωσίας (όσοι δεν κατάπιατε τη γλώσσα σας συνεχίστε παρακάτω) έφτασε στην Καλλιθέα και έπειτα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Αυτά και υπόσχομαι στον εαυτό μου να προσέχω περισσότερο και συχνότερα τις αναγγελίες γάμων!

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ!

Οπως είπε κι ένας καλός φίλος: "είναι πλέον γεγονός, το 'γραψαν οι εφημερίδες, η Κατερίνα κι ο Γιώργος παντρεύονται". Ακολουθεί η αγγελία που δημοσιεύεται σήμερα στο ΒΗΜΑ: "Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ του Νικολάου και της Μαρίας, το γένος Χιώτου, που γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και κατοικεί στη Νέα Σμύρνη και η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥ του Γεωργίου και της Μαρίας - Ρόζας, το γένος... ("όχι Βουτσινού, Βουτσίνου", προλαβαίνει να με διορθώσει η Κατερίνα) Βουτσίνου, που γεννήθηκε στην Αθήνα και κατοικεί στη Ν. Ιωνία Αττικής, θα έλθουν σε γάμο που θα γίνει στη Γλυφάδα". Τώρα κανονικά θα έπρεπε να συνεχίσω με το πλούσιο ρεπορτάζ που έχω για τις λεπτομέρειες του γάμου (τα κατά το κοινώς λεγόμενο γαμησιάτικα) αλλά θα αρκεστώ στην αναδημοσίευση από τν εφημερίδα του συγκροτήματος γιατί έχω δώσει το λόγο μου στον Γιώργο...

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΗΛΙΘΟΥ BLOGGER

1. "We go... σιγά σιγά", Πάουλο Κάμπος στη συνέντευξη τύπου του αγώνα Αστέρας Τρίπολης - ΠΑΟΚ. Πώς είπατε;

2. Στις πόσες κίτρινες αποβάλλεται παίκτης του Πανιωνίου;

3. Πότε φύτρωσαν μαλλιά στο κεφάλι του Τσιμπλίδη;

4. Εξακολουθούν στον Ηρακλή να θέλουν να διώξουν το Γιοβάνοβιτς;

5. Ο Μάκης Κατσαβάκης πότε θα πάρει Νόμπελ προπονητικής;

6. Πότε έκανε για τελευταία φορά λάθος ο Παπασταθόπουλος;

7. Ο Καραγεωργίου είναι προπονητής;

8. Ποιος είναι πιο "μαύρος" ο Ν' Ντόι ή ο Λούα Λούα;

9. Αληθεύει ότι φοράει σκουλαρίκι στη μύτη ο Σκούφαλης;

10. Ο Τοροσίδης τελικά κάνει για αριστερό μπακ;

11. Πάμε στοίχημα ότι κανείς δεν βάζει στοίχημα εναντίον μας στο Γιούρο;

Υ.Γ. Συμπληρώστε τις δικές σας απορίες...

ΟΜΑΔΑ ΤΡΑΒΕΣΤΙ

Χθες γράφτηκε ένας πολύ πικρός αλλά μάλλον αναμενόμενος επίλογος για όσους ξέρουν λίγο το τόπι. Η Αγγλία πλήρωσε την ανυπαρξία προπονητή και το πέρασμα του Ερικσον από τον πάγκο της. Για μένα είναι τόσο απλό και τόσο ξεκάθαρο. Από δω και πέρα θα χυθούν τόνοι μελάνι και οι ειδήμονες εντός κι εκτός του Νησιού θα κάνουν πάρτι. Βεβαίως σε μια αποτυχία είναι όλα εύκολο να στηριχτούν. Απλώς μερικές φορές δεν χρειάζεται τόση ανάλυση αφού ορισμένες διαπιστώσεις κάνουν... μπαμ από μίλια μακριά! Καταρχάς απορρίπτω τα περί χρησιμοποίησης πολλών ξένων και ανυπαρξίας παικτών που θα στελεχώσουν την εθνική. Οταν η Ελλάδα με Καραγκούνη, Μπασινά, Κατσουράνη, Πάτσα και Τοροσίδη έχει 10 νίκες σε 12 ματς προκριματικών είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ η Αγγλία -με Τζέραρντ, Λάμπαρντ, Κόουλ, Μπέκαμ, Χάργκριβς, Κάρικ- να συγκεντρώνει 8 πόντους λιγότερους από την πρωταθλήτρια Ευρώπης! Αλλά από την άλλη πώς να μη γίνει κάτι τέτοιο όταν την 11άδα τη φτιάχνουν κατά βούληση οι εφημερίδες, έρμαιο των οποίων ήταν ο Μακλάρεν; Ο απίθανος αυτός τύπος έβγαλε το κόμπλεξ του απέναντι στον Ερικσον (ο οποίος έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης όπως οι Βενγκέρ, Φέρκγιουσον και Μουρίνιο κάνοντας την ομάδα τραβεστί) και γύρισε στο πατροπαράδοτο 4-4-2 με παίκτες οι οποίοι σχεδόν 10 χρόνια παίζουν σε εθνική και συλλόγους το 4-5-1! Αφήστε την έμπνευση που είχε να πετάξει εκτός ομάδας τον -φυσικό ηγέτη και μακράν καλύτερο παίκτη της- Μπέκαμ! Α! Τώρα που το θυμήθηκα. Παίρνω πίσω το "ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ" που έγραψα πιο πάνω. ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ είναι η Ελλάδα να κάνει τέτοια πορεία αφού έχει στον πάγκο τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΕΧΑΓΚΕΛ! Στο καλό και να μας γράφεις Στιβ! Ολοι εμείς οι θιασώτες της χώρας που γέννησε και άνδρωσε το σπουδαιότερο παιχνίδι στον κόσμο -κατά τη γνώμη μου οι φίλοι του ποδοσφαίρου χωρίζονται σε όσους αγαπούν και όσους μισούν την Αγγλία- θα κάνουμε υπομονή και θα περιμένουμε την ανάσταση, αφού υλικό υπάρχει. Κανείς που να ενδιαφέρεται για τον πάγκο ρε παιδιά;

ΟΙ...ΚΑΚΟΙ

Πάμε και στην άλλη πλευρά, όπου κυριαρχούν οι "πατάτες" του πρωταθλήματος, ως τώρα τουλάχιστον. Προσοχή: Τα κριτήρια δεν είναι μόνο αγωνιστικά, αλλά αφορούν και στον χαρακτήρα του κάθε ποδοσφαιριστή. Ξεκινάμε.

1) Ντάνι Φερνάντεζ (ΠΑΟΚ)

Τι έγινε ρε παιδιά; Που πήγε ο παμμέγιστος αναπληρωματικός της Εθνικής Πορτογαλίας; Ρε Ντάνι, αν δε γουστάρεις Σαλόνικα, που δε γουστάρεις και το ξέρουμε, γιατί δεν το έλεγες το καλοκαίρι στον Τεό να σε μοσχοπουλήσει, αντί να κάθεσαι και να λερώνεις τα παπούτσια του με τα σάλια σου περί "μεγάλης ομάδας και τεράστιας αγάπης για τον ΜΠΑΟΚ"; Τόσα γκολ στο όρθιο δεν έφαγε ούτε ο Καζιμιέρσκι...


2) Βασίλης Τοροσίδης (Ολυμπιακός)

Ο Τόρο περιέργως με μόλις 6 μήνες μπάλα σε ανώτατο επίπεδο άρχισε να φέρεται σαν να του χρωστάει το ποδόσφαιρο τα πάντα, αφού μας έκανε την τιμή να παίζει. Στα 25 πώς θα φέρεται άραγε; Για να του ρίξουν καμιά σφαλιάρα εκεί στου Ρέντη μπας και συνέλθει τώρα που είναι νωρίς ακόμη.Αλλιώς κλάφτον από τώρα. Άλλο ένα ταλέντο που θα το έχει φάει η μαρμάγκα (ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει αυτό).


3) Ραούλ Μπράβο (Ολυμπιακός)

Συνεχίζουμε με τον παραλίγο γκαλάκτικο, για τον οποίο δόθηκαν τα περισσότερα χρήματα από πλευράς Κόκκαλη για να καταδεχτεί να έρθει στο ταπεινό μας πρωτάθλημα. Μάλλον όμως του λείπει η μαμά του και το βραδινό γαλατάκι που του έδινε μαζί με την παέγια στα προάστια της Μαδρίτης. Το να τηλεφωνείς κάθε τρεις ώρες -κυριολεκτικά- στο φυσιοθεραπευτή της ομάδας σου για να παραπονεθείς ότι πονάει από το δοντάκι σου μέχρι το νυχάκι και το φρυδάκι σου δεν σε τιμά καθόλου. Ιδίως όταν φτάνεις με τον χαρακτηρισμό του σκληροτράχηλου. Σιγά τον τραχανά...


4) Τζο Ενακαρίρε (Παναθηναϊκός)

Και μόνο ο τίτλος του πιο αργού μαύρου που έχει πατήσει στη γη αρκεί. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το ανεπανάληπτο ποσοστό 14,2% στις επιτυχημένες πάσες παραπέμπει σε αδύναμο και απροστάτευτο σπουργιτάκι που οι κακοί λευκοί κάνουν τα πάντα για να το χαντακώσουν. Θα τον έσωζε η δύναμή του αν δεν την χρησιμοποιούσε με κινήσεις WWF.


5) Ιφεάνι Ουντέζε (ΠΑΟΚ)

"Επέστρεψα για να αποδείξω ότι άλλαξα και ο πρόεδρος μπορεί να βασιστεί σε μένα στην τεράστια αυτή προσπάθεια που γίνεται. Θα κάνω τα πάντα για να βοηθήσω". Αυτό αρκεί.


6) Τόνι Κάλβο (Άρης)

Δεν ξέρω αν φταίει η έπαρσή του, η κούρασή του από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που πήρε μέρος το καλοκαίρι ή οι μηδενικές του συμμετοχές σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά με προπονητή το Μπάγεβιτς δεν περνάνε αυτά. Πρέπει να μάθει να μαρκάρει, να μάθει πότε να σταματάει να ντριπλάρει, να γίνει πιο ομαδικός. Θέλει πολλή δουλειά ακόμη για το ντόρο που έγινε.


7) Γκουστάβο Μαντούκα (ΑΕΚ)

Πόσο πιο λίγος μπορεί να είναι ένας παίκτης; Χωρίς νεύρο, χωρίς θράσος και θάρρος, χωρίς αναπνοές δεν τον θέλει ούτε ο Αγροτικός Αστέρας. Χώρια που όποτε τον βλεπει ο συμπλόγκερ του ανεβαίνει η πίεση. Θες να μας πεθάνεις ρε Μαντούκα; Στην πυρά...


8) Σωτήρης Μπαλάφας (ΠΑΟΚ)

Αμυντικός ή μέσος; Όχι τόσο καλός αμυντικά για να παίξει ζώνη. Όχι τόσο καλός επιθετικά για να παίξει στα χαφ. Ούτε ηγετική φυσιογνωμία για να αντικαταστήσει το Ζαγοράκη. Ούτε γρήγορος για να κυνηγάει. Ούτε δυναμικός για τζαρτζαρίσματα και "βρώμικη δουλειά". Τι του λείπει για να γίνει μπετατζής; Ο Νιόπλιας (respect) τι του βρίσκει;



9) Σάκης Πρίττας (Άρης)

Ο άνθρωπος που έσωσε πέρυσι τον Ηρακλή είναι φέτος χαμένος πίσω από Γκαρσία, Νεμπεγλέρα, Σιστόν, Ίβιτς, Σανσόν και όποιον άλλο θέλετε. Ούτε στα φιλικά δεν χρησιμοποιείται. Με δεδομένη την έλλειψη εναλλακτικών αμυντικών χαφ, θα έπρεπε να είναι υπεραπαραίτητος για το Ντούσκο. Κι όμως. Απ' ότι μαθαίνω δείχνει παλαίμαχος στις προπονήσεις. Ας πρόσεχε.


10) Γκόραν Ντρούλιτς (ΟΦΗ)

Δέχτηκε να ανανεώσει και να ηγηθεί της προσπάθειας του ΟΦΗ για κάτι καλό τη φετινή χρονιά. Ανέλαβε με άνεση αυτό το ρόλο και ο Μάουρερ τον εμπιστεύτηκε. Οι ... ευαισθησίες του Σέρβου οδήγησαν στην ανεργία το Μάουρερ και τον ίδιο σε μόνιμες διακοπές στην απνέμορφη Κρήτη. Επί πληρωμή φυσικά. Πασάς...


11) Ριβάλντο (ΑΕΚ)

Δεν είναι από τους χειρότερους του πρωταθλήματος, αλλά κρίνουμε με βάση το ότι θα έπρεπε να είναι από τους καλύτερους και να πάρει την ΑΕΚ και το Φερέρ από το χεράκι και να τους πάει μέχρι το Μάιο. Φεύ, καμία σχέση με τον 35χρονο Ρίμπο του Ολυμπιακού. Ο ένας χρόνος παραπάνω φαντάζει δυσβάστακτος για το Βραζιλιάνο. Ούτε από φάουλ δεν σκοράρει πια. Καλύτερα να τον κάνουν από τώρα τεχνικό διευθυντή.


Επιμένω και θα επιμένω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου: Ο Νίκος Καραγεωργίου δεν είναι προπονητής, ούτε θα γίνει ποτέ. Πώς γίνεται τώρα να του εμπιστεύονται ομάδες πρώτης κατηγορίας οφείλει να το ψάξει ο Άρθουρ Κλαρκ και να μας δώσει μια απάντηση. Ούτε για ερασιτεχνικό δεν κάνει. Και μετά ψάχνουμε για σοβαρότητα στο πρωτάθλημα.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ...

Εντάξει, είπαμε ότι πήραμε μια απόφαση και χαιρόμαστε γι' αυτό, αλλά καθώς μεσολαβούν αρκετοί μήνες (το άγχος μετά τον Ιανουάριο), ας ασχοληθούμε λίγο με το αντικείμενό μας...
Ποδόσφαιρο λοιπόν, μπάλα είναι μόνο μία κτλ.
Αγωνιστικά τα πράγματα είναι λίγο πεσμένα, δεν υπάρχει πρωτάθλημα, δεν υπάρχει ΤσΛ, η Εθνική έχει ήδη προκριθεί στο Ευρωπαϊκό και τα εφημεριδοκάναλα ασχολούνται με τις επόμενες 600 μεταγραφές του Ολυμπιακού. Εμείς θα πρωτοτυπήσουμε και θα δημοσιοποιήσουμε τις πρώτες μας σκέψεις τόσο για την καλύτερη ως τώρα ενδεκάδα του πρωταθλήματος, αλλά και τις έντεκα μεγαλύτερες απογοητεύσεις αναλογικά με τις απαιτήσεις, βεβαίως βεβαίως...
Ας ξεκινήσουμε με τους ιδανικούς έντεκα:

1) Κώστας Χαλκιάς (Άρης)

Ο πιο σταθερός πορτιέρο μέχρι τώρα, έχει συμβάλει με το ταλέντο του και με την εμπειρία του στην εκπληκτική πορεία του Άρη. Μπέρδεψε μέχρι και τον Ρεχάγκελ, καθώς αν μπορούσε θα χρησιμοποιούσε σε κάθε αγώνα ένα ημίχρονο τον Νικοπολίδη και ένα το Χαλκιά. Αυτό φτάνει...


2) Νέτο (Άρης)

Γρήγορος, έξυπνος, με καλή ντρίπλα, πολύ καλός στα στημένα, σέντρα ακριβείας, και το σημαντικότερο: το ίδιο καλός τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα δεξί μπακ;


3) Μάρτιν Αρουαμπαρένα (ΑΕΚ)

Δεν ξέρω πώς τον έπεισε ο Φερέρ αλλά τον ευχαριστούμε. Καιρό είχαμε να δούμε πλάγιο μπακ τέτοιας αξίας στην ΑΕΚ. Η δύναμή του και η αυταπάρνησή του παροιμιώδεις...


4) Αβραάμ Παπαδόπουλος (Άρης)

Εμείς φταίμε; Αφού οι κίτρινοι διδάσκουν μπάλα...Ο μικρός στα 22 του είναι το ίδιο καλός τόσο σαν στόπερ, όσο και σαν λίμπερο. Αρχηγός εδώ και χρόνια, δυνατός και περιέργως έξυπνος στο παιχνίδι του. Α, βάζει και γκολ!


5) Παρασκευάς Άντζας (Ολυμπιακός)

Ο καλύτερος αμυντικός αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Μοιάζει ορισμένες φορές να έχει μαγνήτη και η μπάλα κολλάει στο κεφάλι ή στο πόδι του. Φάνηκε πολύ η απουσία του λόγω τραυματισμού. Στα 32 του "πέταξε" το άγχος που τον χαρακτήριζε.


6) Λουτσιάνο Γκαλέτι (Ολυμπιακός)

Τι να πούμε... Πολύ καλύτερος από το Γιαννακόπουλο, εξαιρετικό χαφ εξτρέμ, προσδίδει σιγουριά στην ομάδα του και προκαλεί πανικό στους αντιπάλους. Τεράστια η αξία του.


7) Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (Ολυμπιακός)

Ας φτάσει και 40 χρονών. Κάνεις δεν θα συγκρίνεται μαζί του. Ο πιο σταθερός παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 15 (!) χρόνια. Του αξίζει άγαλμα έξω από το Καραϊσκάκη.


8) Μαρσέλο Μάτος (Παναθηναϊκός)

Η επιτομή του αμυντικού χαφ. Ο "τρέχω ασταμάτητα, αδιαμαρτύρητα", ο "ξέρω μπάλα και φτιάχνω και παιχνίδι άμα λάχει", ο "ξέρω και να σουτάρω φυσικά". Γιατί χαραμίζεται ακόμη στη Ελλάδα; Και γιατί ο φωστήρας Ντούνγκα δεν τον φωνάζει στην Εθνική;


9) Οράσιο Καρντόσο (Αστέρας Τρίπολης)

Αναγνωρίσιμος από την αφάνα του, αλλά για ρωτήστε το Μάτος, τον Στολτίδη και το Νάτσο Γκαρσία τι τράβηξαν απέναντί του. Είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει προπονητής στην Σούπερ Λίγκ που να μην τον θέλει στην ομάδα του. Εκπληκτικός μέσος, επιβλητική παρουσία και διδακτικός στους συμπαίκτες του για το πώς κερδίζονται παιχνίδια.


10) Ράφικ Τζιμπούρ (Πανιώνιος)

Τιμή και δόξα στον καλύτερο επιθετικό του πρωταθλήματος. Και όχι μόνο στο τελείωμα, αλλά και στις κινήσεις χώρις τη μπάλα και στο ξύλο με τους αντίπαλους αμυντικούς. Δείχνει και σημάδια ωριμότητας μετά από τα καραγκιοζιλίκια στον Ατρόμητο.


11) Δημήτρης Σαλπιγγίδης (Παναθηναϊκός)

Σταθερότατος και στο σκοράρισμα και στις ασίστ και στην οικονομία του αγώνα. Πιέζει ψηλά και ακατάπαυστα, κλέβει μπάλες και δε δείχνει να κουράζεται, ούτε να αγχώνεται από το συνεχές rotation του Πεσέϊρο.


Προπονητής: Πολλοί στηρίζουν Λίνεν και Δώνη. Εμείς προσκυνάμε τον highlander Μάκη Κατσαβάκη. Σε μια ανύπαρκτη ομάδα με ανεκδιήγητους παίκτες, ως επί το πλείστον, διδάσκει σύγχρονο και ακομπλεξάριστο ποδόσφαιρο, είτε απέναντι σοτυς μεγάλους είτε απέναντι στους μικρομεσαίους. Δε λέω τους μικρούς γιατί δεν υπάρχουν μικρότεροι από τους Πόντιους. Καιρός να τον κρίνουμε σε μεγαλύτερη ομάδα με στόχους.

Ζητώ συγγνώμη από τους: Λουτσιάνο, Νεμπεγλέρα, Λεντέσμα, Μόρις, Έμερσον, Κοβάσεβιτς, Φωτάκη, Μάκο και Τερόλ για την απουσία τους. Θέλουν λίιιιιγο ακόμη για να συγκριθούν με τους πρώτους έντεκα.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙΑ!

Σήμερα είναι ένα μίζερο πρωινό, τα σύννεφα στον συνήθως καταγάλανο αττικό ουρανό είναι το λιγότερο, τα σύννεφα στο μυαλό φταίνε... Ευτυχώς ήρθε μια είδηση να με βγάλει απ' το αρνητικό tripάκι. Δυο υπέροχα παιδιά, δυο καλοί φίλοι που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσα στη δουλειά (γιατί δυστυχώς σπανίζουν τα παραπάνω στο χώρο μας) το πήραν απόφαση και θ' ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Τώρα το πως θα τα κατέβουν είναι μια άλλη ιστορία... Η Κατερίνα Μαραγκού και ο Γιώργος Κατσούρης ζουν τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους και εμείς χαιρόμαστε με τη χαρά τους και κλείνουμε εισιτήρια για τη Μυτιλήνη όπου θα δούμε σε 1η προβολή το σίκουελ ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (ορθόδοξη τελετή). Η 1η προβολή στην Αθήνα όπου θα παιχτεί το πρίκουελ ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ (καθολική τελετή). Ανυπομονώ και για τις δύο (στην καθολική θα κάνω το σταυρό μου όπως ο Νταβόρ Σούκερ πριν το πέναλτι). Πάμε τώρα στα πικάντικα. Η πρόταση έγινε χθες βράδυ σε γνωστό restaurant (βλ. ΣΠΟΝΔΗ) κι έγινε αμέσως δεκτή παρά το τρακ της υποψήφιας νυφούλας η οποία κοκκίνισε σαν παντζάρι -ως συνήθως- αλλά δεν έβαλε -προς τιμήν της- τα κλάματα. Αν και απρόσμενη -αυτό είναι ο ορισμός της επιτυχίας σε πρόταση, μπράβο Γιώργη- δεν είχε μεγάλο ρίσκο αποτυχίας. Η άλλη πλευρά, ο Γιώργος δηλαδή, είχε αρρωστήσει (μήπως για να έχει άλλοθι αν αποφασίσει να λακίσει αργότερα;). Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε να πέσει στα γόνατα αλλά ας όψεται το πρόβλημα με τη μέση. Το plan Β προέβλεπε να ρίξει το πανάκριβο (ελέγχονται ως ανακριβείς οι πληροφορίες που κάνουν λόγο για δάνειο πολλών εκατομμυρίων) και πανέμορφο δαχτυλίδι μέσα στο πιάτο. Ομως οι μερίδες ήταν για τσιμπολόγημα σπουργιτιού, δεν έφταναν ούτε για ζήτω, άσε που φοβήθηκε μην το καταπιεί η νύφη... Οπότε όλα έγιναν παραδοσιακά... Από εκεί και πέρα το νέο διαδόθηκε αστραπιαία και από βδομάδα όλα τα περιοδικά (HELLO, OK κ.α.) θα έχουν πλούσιο φωτορεπορτάζ. Εμείς θα τα προλάβουμε και αύριο (αφού πληρώσαμε ακριβά τα δικαιώματα) θα δημοσιεύσουμε αποκλειστικές φωτογραφίες από το δαχτυλίδι. Προς το παρόν βολευτείτε με μια πατσαβουριά που βρήκαμε στο διαδίκτυο. Τέλος, ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν πως το ευτυχισμένο ζευγάρι προσανατολίζεται να ορίσει την τελετή για το τέλος Αυγούστου ή τις αρχές Σεπτεμβρίου. Εμείς θα είμαστε εδώ με όλα τα νεότερα (επιλογή εκκλησίας, κουμπάρους, ποιος σχεδιαστής θα ράψει το νυφικό και διάφορα άλλα γαργαλιστικά) και θα σας κρατάμε ενήμερους! Αλλωστε ο Γιώργος είναι ιδρυτικό μέλος του blog!

Υ.Γ. Αντε και στα δικά σας, όσοι το σκέφτεστε!

ΚΛΕΙΔΙ Ο ΠΕΣΕΪΡΟ

Ομολογώ πως δεν περίμενα Νοέμβρη μήνα ο κ. Πεσέιρο να είναι κάτοικος Παιανίας. Οχι απλώς διαψεύστηκα αλλά μέρα με τη μέρα ο Πορτογάλος κερδίζει πόντους, χρόνο και κλέβει καρδιές. Στρωτό ποδόσφαιρο, η μπάλα κάτω, ορθολογική ανάπτυξη, ανελέητο πρέσινγκ στο αντίπαλο μισό του γηπέδου, κλεμμένες μπάλες που δίνουν κατοχή και άρα μικρότερους κινδύνους, άριστες αντεπιθέσεις, σωστό rotation και η καλύτερη άμυνα στην Ευρώπη! Πώς είπατε; Μάλιστα κύριοι. Κι όσο η αυτοπεποίθηση αυξάνεται, οι επιστροφές ποιοτικών ποδοσφαιριστών γεμίζουν το ρόστερ και ο κόσμος επιστρέφει στη Λεωφόρο (δεν είναι τυχαίο το αυριανό sold out που δεν έγινε με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ) τα πράγματα θα γίνονται ολοένα και καλύτερα. Τι άλλο να ζητήσει ένας οπαδός του Παναθηναϊκού αφού και καλή μπαλίτσα βλέπει και το επάρατο τσούκου τσούκου ball έχει δώσει τη θέση του σε μια τακτική πρωτοβουλίας; Τι να ζητήσει ε; Μα φυσικά νίκη με την ΑΕΚ. Για τους κιτρινόμαυρους τα είπαμε. Το αυριανό ματς είναι do or die. Η κερδίζουν ή χάνονται διότι η απώλεια με τον Ηρακλή δεν καλύπτεται έτσι απλά. Και κάποια στιγμή οι ακριβοπληρωμένοι Ριβάλντο, Αρουαμπαρένα και Λυμπερόπουλος θα πρέπει να δικαιολογήσουν τα λεφτά τους. Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους και οι τρεις είναι σκιά τους εαυτού τους. Κι αν οι άλλοι δύο έχουν αποδείξει ποιοι είναι στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα ο Λύμπε θα πρέπει επιτέλους να κάνει την υπέρβασή του. Κάποτε οι δικαιολογίες τελειώνουν και άλλωστε αυτό που μένει ως υστεροφημία του καθενός είναι οι τίτλοι! Καλές οι δεύτερες θέσεις, τα γκολ με την Εθνική, η καριέρα με τον Παναθηναϊκό και οι επιμέρους καλές στιγμές. Καλές και άγιες! Μέχρι ένα σημείο. Δεν μπορεί πάντα να φταίει το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον μας! Αύριο είναι η ώρα των ευθυνών για όλους στρατόπεδο της ΑΕΚ. Του Φερέρ συμπεριλαμβανομένου. Και μη νομίζει ο Ισπανός πως ο κόσμος της Ενωσης θα τρώει κουτόχορτο εσαεί. Κι η ανοχή έχει τα όρια της. Ακούτε κ. Νικολαϊδη; Ούτε εσείς αποτελείτε εξαίρεση. Η ΑΕΚ δεν είναι ομαδούλα η οποία μπορεί αιωνίως να αρκείται σε καλές πορείες. Δεν έχτισε έτσι το όνομά της. Βολικό άλλοθι το οικονομικό αλλά έως πότε; Αύριο κρίνονται πολλά λοιπόν αφού και στους πράσινους πολλές από τις παραπάνω σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό των φίλων του. Ερωτηματικό που θα κρίνει την έκβαση του ντέρμπι ένα και μοναδικό για μένα. Ο Παναθαηναϊκός έχει το momentum, την παράδοση, την έδρα και είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί της αναμέτρησης. Ο κ. Πεσέιρο θα καταφέρει να διαχειριστεί την πίεση του αποτελέσματος; Στο ματς της ζωής του, τον τελικό Σπόρτινγκ - ΤΣΣΚΑ, όπου ίσχυαν ακριβώς τα ίδια, απέτυχε παταγωδώς. Δεν μένουν παρά 24 ώρες για μάθουμε τι θα συμβεί αυτή τη φορά...

ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Οι προτάσεις μας για το σημερινό κουπόνι του στοιχήματος

313. ΙΝΤΕΡ - ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ: UNDER --> 1,85

314. ΛΥΩΝ - ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ: UNDER --> 1,90

315. ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Γ. - ΝΤΙΝΑΜΟ Κ.: ΟVER --> 1,33

316. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: OVER --> 1,45

321. ΣΛΑΒΙΑ ΠΡΑΓΑΣ - ΑΡΣΕΝΑΛ: UNDER --> 1,85

322. ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΛΙΣ. - ΡΟΜΑ: Χ --> 2,85

323. ΣΤΕΑΟΥΑ - ΣΕΒΙΛΛΗ: Χ --> 3,50

324. ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ - ΑΪΝΤΧΟΦΕΝ: Χ --> 3,25

Καλή τύχη!

ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ... ΡΟΖΕΝΜΠΟΡΓΚ!

Χθες ήταν η βραδιά του Ολυμπιακού. Ο Θεός του ποδοσφαίρου είχε ξενυχτήσει την προηγούμενη κι αποφάσισε να πέσει νωρίς στο κρεβάτι. Το κοράκι με το κωδικό όνομα Λιούμπος Μίχελ ερωτοτρόπησε -κάτι που κάνουν χρόνια τώρα κι άλλα ευρωπαϊκά κοράκια- με τα ελληνικά χρώματα, προφανώς θυμούμενος τις όμορφες διακοπές του σε Μύκονο και Σαντορίνη. Ενα πέναλτι (το οποίο ουδέποτε σχολιάστηκε από τον σπίκερ, αφού δεν κρίθηκε απαραίτητο, παρά τα πολλά replay που έδωσε -πάλι καλά- ο σκηνοθέτης), που θα σφύριζε κι ο Λεμονής ή ο Κόκκαλης αν ήξερε μπάλα, κι ένα ανύπαρκτο οφσάιντ, που οδηγούσε σε τετ α τετ, πέρασαν στο ντούκου, ο Νικοπολίδης έκανε την απόκρουση της καριέρας του (σουτ Σνάιντερ) στην ίδια εστία όπου γελοιοποιήθηκε πέρυσι με την Τουρκία, ο Πάντος εξαφάνισε τον Ρομπίνιο, ο Πάντος εξαφάνισε τον Ρομπίνιο, ο Πάντος εξαφάνισε τον Ρομπίνιο, το γράφω για να το πιστέψω κι εγώ, τα δοκάρια μετακινούνταν προς την πορεία της μπάλας -αυτό δεν είναι δικό μου (by Freddos)- οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν συγκλονιστικοί (όχι 12ος... 13ος 14ος και 15ος παίκτης μαζί) εγώ και αρκετοί άλλοι κλαίμε τα λεφτά μας (αυτά έχει η στοιχηματική ζωή Σταύρο) και θα ζήσουμε με δανεικά (0-0/06-11-2007 αριθμός λογαριασμού της Εθνικής Τράπεζας, ό,τι έχετε ευχαρίστηση καλέ κυρία) και μ' αυτά και μ' αυτά γράφτηκε ιστορία, η Ρεάλ έμεινε και πάλι δίχως νίκη στο Ελλαδιστάν και πλέον όλοι οι φίλοι του δαφνοστεφανωμένου είναι υπερήφανοι που είναι γαύροι (για να θυμηθούμε το προ 10ημέρου πρωτοσέλιδο του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ). Εγώ πάλι θα σας πάω στο Τροντχάιμ. Τι σας θύμισα τώρα, έτσι; Η Ρόζενμποργκ εδρεύει εκεί, στα ορεινά του χάρτη. Μόνο που το κλίμα φέτος είναι θερμό εξαιτίας του βαρομετρικού Ιβερσεν που έπληξε χθες και την Ιβηρική Χερσόνησο. Πιο συγκεκριμένα, στην Βαλένθια (έχει κι αλλού πορτοκαλιές) όπου οι Νορβηγοί κέρδισαν για 2η φορά μέσα σ' ένα μήνα, με διαφορετικούς προπονητές σε αμφότερες τις ομάδες, την τοπική Βαλένθια. Ο ψηλόσωμος (πουλέν του Σόλιντ -που είναι φαβορί για τον πάγκο των ασπρόμαυρων που τερμάτισαν στην 5η θέση- κι ήθελε διακαώς να τον φέρει στο λιμάνι) Στέφεν όποτε βλέπει Ισπανούς του... σηκώνεται η διάθεση και συμπεριφέρεται αναλόγως. Οπως είχε κάνει τη δουλειά στο Euro της Ολλανδίας σκοράροντας κόντρα στον Κανιθάρες, την έκανε και χθες. Δύο τεμάχια και άντε... κουβά. Δύο νίκες επί της Βαλένθια (στην Ελλάδα ένας Θεός ξέρει πότε και αν θα την κερδίσουμε) Χ μέσα στο Στάμφορντ Μπριτζ και δυο σκαλπ προπονητών (Μουρίνιο και Φλόρες) συνθέτουν το παλμαρέ των ψαράδων. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα πανηγυρίζουμε διότι ο Ολυμπιακός χάνει με 4-2 στο Μπερναμπέου! Και τρέχουμε στα αεροδρόμια για το 1 στα 32 κερδισμένα εκτός έδρας ματς σε μια 10ετία! Οι Νορβηγοί που έριξαν 4 στο Καραϊσκάκη πέρυσι τι πρέπει να κάνουν; Απλές ερωτήσεις, λογικές απορίες, που ουδέποτε θα απαντηθούν (αν δεν χλευαστούν κιόλας, ευχαριστημένος να 'μαι). Και για το τέλος, το περιβόητο μπάτζετ. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα www.transfermarkt.de η αξία της Ρόζενμποργκ είναι 23 εκατομμύρια ευρώ (ακριβότερος παίκτης κοστολογείται ο Ιβερσεν, στα 4εκ. ) και του Ολυμπιακού σχεδόν τριπλάσια (63 εκατομμύρια ευρώ, ακριβότερος παίκτης ο Γκαλέτι στα 6εκ.)! Αυτά...

ΙΔΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ...

Σήμερα και οι πλέον αδαείς κατάλαβαν γιατί ο Ολυμπιακός θα παίρνει πρωτάθλημα μέχρι να βαρεθεί! Ειλικρινά πιστεύω ότι πλέον τα πάντα εξαρτώνται από τη διάθεση του Κόκκαλη και των εκάστοτε παικτών του ΟΣΦΠ. Την επόμενη αγωνιστική ο Παναθηναϊκός, πιθανότατα κερδίζοντας τη μέχρι τώρα πρωτοπόρο, θα προσπεράσει στην κορυφή καλύπτοντας το χάντικαπ... για λογαριασμό του Ολυμπιακού! Αξια της μοίρας της η ΑΕΚ, μοίρας την οποία έκρινε εν πολλοίς ο Λορένσο Σέρα Φερέρ. Οι κιτρινόμαυροι μπήκαν λες θα έπαιζαν με κάποια παιδική χαρά. Αυτό είναι πρόβλημα νοοτροπίας. Από ένα σημείο και μετά το άγχος βάρυνε τα πόδια άμαθων σε πρωταθλητισμό παικτών και το λάθος του Ράμος εφόσον δεν διορθώθηκε στο ημίχρονο όρθωσε τοίχος. Οι Ηρακλειδείς το πίστεψαν, τα σημάδια ανάκαμψης είχαν παρουσιαστεί -δυο νίκες σε πρωτάθλημα και κύπελλο- ο εγωισμός λειτούργησε και το DNA της ομάδας που έχει αλλάξει από πέρυσι όταν πάλι πάλευε για τη σωτηρία της, έκανε τη δουλειά. Η ΑΕΚ γκρέμισε σ' ένα φαινομενικά εύκολο απόγευμα ό,τι με αίμα και ιδρώτα είχε χτίσει τόσο καιρό και με το πρόγραμμα να γίνεται τρομερά δύσκολο η συνέχεια φαντάζει Γολγοθάς! Ο Φερέρ κράτησε τον "δαντελένιο" Μαντούκα εντός, ξεκίνησε με δύο αμυντικά χαφ (!), άφησε στον πάγκο τον Μανού μέχρι το 80' (γιατί άραγε;) και στο τέλος τα έκανε σαλάτα βάζοντας παίκτες όπου να 'ναι (δείγμα πανικού κι έλλειψης καθαρού μυαλού) μπας και γυρίσει την εις βάρος του κατάσταση. Ο αχταρμάς όμως δεν έχει αποτέλεσμα ούτε σε ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα (θύμισε Ράικαρντ που κάποτε έπαιξε με Ροναλντίνιο, Ετό, Μέσι, Γκούντγιονσεν, Ινιέστα, Χάβι και Ντέκο στην ίδια 11άδα στο Στάμφορντ Μπριτζ). Τώρα, είναι πλέον αργά για δάκρυα Ντέμη...

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΝΩΡΙΣ

Πρωταθλητής δεν βγαίνει σε έξι ματς. Ούτε ομάδα που υποβιβάζεται. Εξοδούχοι ΟΥΕΦΑ ομοίως. Ομως σίγουρα βγαίνουν συμπεράσματα. Και τίθενται ερωτήματα.

Συμπέρασμα - ερώτημα 1ο: Η ΑΕΚ είναι εκτός από οδηγός της κούρσας και φαβορί για το πρωτάθλημα. Θα αντέξει την πίεση ενός βελτιωμένου ΠΑΟ (σε σχέση με πέρυσι) κι ενός ποιοτικότερου (σε ό,τι αφορά την αρχική του 11άδα σε σχέση με εκείνη της ΑΕΚ) Ολυμπιακού ο οποίος όμως κουβαλά (για πόσο ακόμα;) δυο καρπούζια σε μια μασχάλη;

Συμπέρασμα - ερώτημα 2ο: Αρκούν στον Αρη οι "βολικές ισοπαλίες" που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν στην ευρωπαϊκή έξοδο; Πέρυσι πάντως ο Ογιος απολύθηκε για κάτι τέτοιες ισοπαλίες και ο Ολίβα για πολλές νίκες. Και μια κι ανέφερα τον Ογιος, ο Αργεντινός έχει παρουσιάσει την πιο γοητευτική ποδοσφαιρική πρόταση κατά τη γνώμη μου, μένοντας πιστός στην (επιθετική) προσέγγιση του παιχνιδιού.

Συμπέρασμα - ερώτημα 3ο: Πανιώνιος και Λάρισα το "παίζουν σε διπλό ταμπλό" ομολογουμένως επιτυχημένα. Τα credits στους Λίνεν - Δώνη. Για πόσο ακόμα με την κούραση να βαραίνει τα πόδια και την ανάγκη να αποφευχθούν στραβοπατήματα στις εγχώριες διοργανώσεις να προβάλλει επιτακτική;

Συμπέρασμα - ερώτημα 4ο: Στην Τούμπα τα ΠΑΟΚια σώθηκαν στο παρά πέντε με την (φτωχή πλην τίμια) Καλαμαριά και το show αναβλήθηκε. Τι θα γίνει όταν τα κουράγια κι οι υπομονές στερέψουν για το συγκρότημα του Σάντος που δεν βλέπεται; Η Β' Εθνική είναι τόσο μακριά όσο νομίζουν ή τόσο κοντά όπως πιστεύουν όσοι την έπαθαν στο παρελθόν (ρωτήστε προς Χαριλάου μεριά καρντάσια);

Συμπέρασμα - ερώτημα 5ο: Τέλος, ο Αστέρας, που ήρθε για να μείνει, μπορεί να ονειρεύεται τα ευρωπαϊκά σαλόνια; Δεν είναι προπονητάρα αυτός ο Κάμπος; Για να δούμε λοιπόν γιατί εγώ τον βλέπω για πολύ ψηλά αν συνεχίσει με την ίδια αξιοπιστία και νοοτροπία...

Υ.Γ. Σ' ένα πρωτάθλημα άχρωμο, άοσμο κι άγευστο των 6.000 εισιτηρίων αφήστε τον Μπλάνκο να πανηγυρίσει όπως γουστάρει!!! Ημαρτον!

ΣΑΜΑΡΑΣ ΟΠΩΣ... ΜΑΝΤΖΙΟΣ

O Γιώργος Σαμαράς -για τα δικά μου γούστα- είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που κυκλοφορούν στην ευρωπαϊκή αγορά σήμερα. Μεγαλωμένος -χάρη στον πατέρα του Γιάννη- στο εξωτερικό και γαλουχημένος σ' ένα ιδανικό περιβάλλον (Ολλανδία όπου μαθαίνουν μπάλα οι καλύτεροι επιθετικοί του κόσμου) αποφάσισε σωστά να κάνει το βήμα παραπάνω και να πάει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, την Premiership. Εκεί άρχισε να τα βρίσκει σκούρα... Το kick n' run δεν ταιριάζει με το στυλ του κι αυτό είναι ηλίου φαεινότερο. Ιδίως σε μια μικρομεσαία ομάδα όπως η Σίτι η οποία προσπαθεί χάρη στις γεμάτες τσέπες του Σιναβάτρα να μπει στο club των μεγάλων. Οι Βρετανοί βλέπουν έναν πανύψηλο φορ που θα έπρεπε να τρώει σίδερα να αναλώνεται σε "κατεβασιές" απ' το κέντρο και ντρίπλες στις πλάγιες γραμμές αντί να παίρνει θέση στην περιοχή για τις μάχες σώμα με σώμα και τα σπασίματα της μπάλας. Το ίδιο βλέπουμε και στις εμφανίσεις του με την εθνική ομάδα. Το παζλ συμπληρώνει μία -αθέλητη ελπίζω- μπλαζέ συμπεριφορά κι ένα στυλ γενικώς και ειδικώς παρεξηγήσιμο. Αυτό είναι το χειρότερο. Το καλό στην περίπτωση Σαμαρά είναι πως έχει πέσει στις αγκάλες δύο τεράστιων -μ' όλη τη σημασία της λέξης- προπονητών. Ερικσον και Ρεχάγκελ προσπαθούν να τον νουθετήσουν και συζητώντας μαζί του να τον πείσουν ν' αλλάξει χούγια όσο είναι ακόμα νωρίς. Γι' αυτό κι έχει φάει πολύ πάγκο. Ο Ερικσον πρώτος δημοσιοποίησε τις προθέσεις και τη γνώμη του για το τεράστιο ταλέντο με λάθος νοοτροπία που ακούει στο όνομα Γιώργος Σαμαράς. "Αυτό που πρέπει να κάνει ο Γιώργος είναι να αποφασίσει τι τύπος παίκτη θέλει να είναι. Δε νομίζω πως πρέπει να κάνει αρκετά κόλπα, πρέπει να χρησιμοποιήσει τη σωματική του δύναμη καθώς είναι πολύ καλός στις κεφαλιές. Για μένα είναι ένας κεντρικός επιθετικός και μάλιστα πολύ καλός". Οσο γρηγορότερα το καταλάβει ο Σαμαράς τόσο περισσότερες πιθανότητες θα έχει να μην καταλήξει Μάντζιος που είναι ίδια ακριβώς περίπτωση.

ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΣΑΙ (ΕΛΛΗΝΑ);

"Χθες (σ.σ. την Τετάρτη) νικήσαμε τους Τούρκους στο ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδό τους με 1-0. Όλοι πανηγύριζαν την μεγάλη επιτυχία της ελληνικής ομάδας αφού με αυτή μας την νίκη εξασφαλίσαμε την πρόκρισή μας στους τελικούς του EURO 2008 που θα γίνουν στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας το προσεχές καλοκαίρι. Οι παίχτες έγιναν πάλι ήρωες ενώ πριν μερικούς μήνες και μετά την ήττα τους από τους Τούρκους με 4-1 στο Ολυμπιακό στάδιο παίχτες και τεχνική ηγεσία είχαν δεχθεί τα πυρά από μερίδα του τύπου που ζητούσαν αλλαγή προπονητή και ανανέωση της ομάδας που κέρδισε το EURO 2004 στην Πορτογαλία. Όλα αυτά τα αναφέρουμε για να δείξουμε ότι ο νεοέλληνας είναι και θα παραμείνει μεγάλος μαλάκας. Δεν κοιτάει τα χάλια του αλλά κρίνει και κατακρίνει όσους τουλάχιστον προσπαθούν να κάνουν κάτι καλό για τον δύσμοιρο αυτό τόπο. Το καλοκαίρι θα ζητάει νίκες πάλι με αντιπάλους σαν την Αγγλία, την Γερμανία , την Γαλλία και όταν θα πέσει η πρώτη τεσσάρα(γιατί θα πέσει) θα αρχίσει πάλι να βρίζει τους παίχτες και τον προπονητή. Αυτά προς το παρόν..."

Μέρες τώρα σκεφτόμουν τι να γράψω για την επιτυχία της Εθνικής. Αποφάσισα όταν το κάνω να είναι με κρύο αίμα. Τη λύση μου έδωσε ο φίλος και συνάδελφος Σταύρος Μαρίνης. Από τους μετρημένους στα δάχτυλα ανθρώπους με σταθερές απόψεις και την δική του άκρως γοητευτική θεώρηση των πραγμάτων. Αναδημοσιεύω -χωρίς την άδειά του- το κείμενο από το blog του http://www.stavros-marinis.blogspot.com/. Αφιερωμένο εξαιρετικά... Σε ποιους; Ξέρουν εκείνοι...

Υ.Γ. Απλώς άλλαξα τον υπέροχο original τίτλο του κειμένου. Για την ιστορία είναι "Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ".

ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΧΕΤΩΝ

Ενας τύπος που ήρθε για τα τελευταία ένσημα στην προπονητική του καριέρα, ένας επιθετικός που κάποτε δόθηκε δανεικός στον Αθηναϊκό αφού δεν ήταν αρκετά καλός για τα μεγαλεία του Αρη και σκοράρει κατόπιν αίτησης, ένας άλλος επιθετικός ο οποίος επίσης συμφωνήθηκε να πάει ως δανεικός από τον ΠΑΟ στον ΠΑΟΚ ως αντάλλαγμα του Σαλπιγγίδη κι ένας τρίτος που ποτέ δεν κατάφερε κάτι αξιόλογο στην καριέρα του και αποτελεί τροχοπέδη για την εκάστοτε ομάδα του έβαλαν την υπογραφή τους σε μία νίκη διαβατήριο για την 2η συνεχή, ιστορική πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας σε μία μεγάλη διοργάνωση. Ρεχάγκελ, Χαριστέας, Γκέκας και Λυμπερόπουλος οδήγησαν το πειρατικό μακριά από φουρτούνες και στο ασφαλές λιμάνι με κωδικό όνομα Αυστρία - Ελβετία. Πλέον, απομένει μία εμφάνιση εξιλέωση της -όπως και να 'χει- δύσπεπτης ήττας από την Τουρκία παραμονές της εθνικής επετείου. Οχι για εθνικοπατριωτικές κορώνες αλλά διότι απλούστατα είμαστε ένα σκαλί παραπάνω και μπορούμε να το αποδείξουμε στο γήπεδο. Αλλωστε στο "Καραϊσκάκη" έγιναν πράματα που αποκλείεται να επαναληφθούν. Οπότε γιατί να μην φύγουμε με το διπλό απ' το Αλί Σαμί Γεν και να ξεμπερδεύουμε ένα μήνα νωρίτερα;

ΟΛΟΙ ΝΤΟΠΑ, ΕΓΩ ΣΑΣ ΤΟ 'ΠΑ!

Εντάξει λοιπόν, ας το παίξουμε όλοι έκπληκτοι και αδαείς... Δεν ξέραμε, δεν ρωτούσαμε... Ολα είναι καλά κι άγια στον χώρο του κλασσικού αθλητισμού... Ουδείς φαρμακώνεται... Και τώρα που το μάθαμε πέσαμε απ' τα σύννεφα... Οπότε εντάξει... Δικαιούται η Μάριον Τζόουνς να είναι πρώτο θέμα στον παγκόσμιο τύπο (αθλητικό ή μη). Πάμε παρακάτω τώρα. Τα 5 μετάλλια της πάλαι ποτέ γυναίκας θαύμα κάπου θα πρέπει να δοθούν... Το χρυσό των Ολυμπιακών στα 100μ. ας πούμε θα πρέπει να δοθεί στην 2η. Οπου δεύτερη, η Κατερίνα Θάνου. Ελα όμως που κι εκείνη είχε εμπλακεί σε υπόθεση ντόπινγκ... Ηδη οι πρώτες αντιδράσεις από μέλη της ΔΟΕ έχουν εκφραστεί δημοσίως... Η πλέον χαρακτηριστική εκείνη του διάσημου για τις αθλητικές επιδόσεις του και γνωστού για το ήθος του Σεμπάστιαν Κόε: "προτιμώ κενό δίπλα από το χρυσό μετάλλιο παρά το όνομα της Θάνου". Μαζί σου κι εγώ! Ελα όμως που καλύτερα κι από εσένα τα είπε ο ιδιοκτήτης της BALCO ο αξιότιμος κύριος Κόντε: "ας το κρατήσει η Τζόουνς το χρυσό αφού όλοι ντοπέ είναι". Γεια στο στόμα σου μεγάλε! Επιτέλους βρέθηκε ένας χριστιανός να πει την αλήθεια. Η μήπως θα επαίρεται κανείς εφόσον η Κατερίνα κρεμάσει το χρυσό εκ των υστέρων στο ήθος; Ηδη είναι βρώμικο και θαμπό. Και δυστυχώς όχι μόνο αυτό... Πάλι καλά που το ντόπινγκ είναι μπροστά από το αντιντόπινγκ γιατί δεν θα μπορούσαμε να χαρούμε κανένα σπορ κι ευτυχώς που οι έλεγχοι στα ομαδικά σπορ δεν είναι εκτεταμένοι... Ε ρε γλέντια που έλεγε κι ο -πάντα επίκαιρος- Καραγκιόζης...

ΣΕΜΝΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ

Χθες βράδυ σύσσωμο το επιτελείο του blog (γράφουμε και καμιά μαλακία να γεμίζει ο χώρος) δηλαδή μόνο η αφεντιά μου, βρέθηκε στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Η ατμόσφαιρα εκπληκτική, το γήπεδο σε άριστη κατάσταση, δυο ομάδες που προέρχονταν από επιτυχίες και δυο προπονητές που έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους προδιέθεταν μαζί με τον εξαίσιο για την εποχή και ώρα καιρό για ένα σπουδαίο ποδοσφαιρικό θέαμα. Τελικώς δεν αποδείχθηκε τέτοιο. Ομως όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι. Οι γηπεδούχοι διότι η σπουδαία επιτυχία τους μεσοβδόμαδα δεν αναιρείται από μια ήττα και οι φιλοξενούμενοι διότι συνεχίζουν να έχουν το απόλυτο και να είναι συνεπείς με τον στόχο πρωταθλήματος που έχουν θέσει. Πάμε τώρα στα επιμέρους. Παρατηρήσεις και ερωτήματα. Η ΑΕΚ διαθέτει τη 2η καλύτερη επίθεση της λίγκας (10 τέρματα) και την καλύτερη άμυνα (0 παθητικό), έχει απομακρυνθεί νωρίς νωρίς από ΟΣΦΠ (4 βαθμούς) και ΠΑΟ (5 βαθμούς) και τα κατάφερε περίφημα σε μια δύσκολη έδρα με σβηστές μηχανές, αφού "άνοιξαν λογαριασμό" Λυμπερόπουλος, Ριβάλντο και Σεζαρ. Μαεστρικό το κοουτσάρισμα (με το επιβαλλόμενο rotation) από τον Φερέρ και μια "επαγγελματική" νίκη την οποία εν πολλοίς έκρινε το timing της αναμέτρησης. Ο Πανιώνιος δεν είχε την πολυτέλεια να δώσει ανάσες σε βασικές μονάδες και φυσιολογικά το πλήρωσε. Παρ' όλ' αυτά πολλοί θα κακοπεράσουν στη Νέα Σμύρνη αφού ο Λίνεν έχει καταφέρει να συνθέσει ένα συμπαγές και αξιόμαχο σύνολο με πλάνο και σωστές βάσεις. Τέλος οι παρατηρήσεις, πάμε στα ερωτήματα: Καλός και άγιος ο Μάχο αλλά κίτρινη κάρτα για καθυστέρηση, με σκορ 2-0, στο 93', τη δέχεται μεγάλος τερματοφύλακας; Ο Βασσάρας γιατί επιδιώκει να είναι πάντα ο (αρνητικός) πρωταγωνιστής; Δεν καταλαβαίνει ότι εκνευρίζει αφόρητα τους θεατές και καταστρέφει το ρυθμό των ποδοσφαιριστών; Τέλος, γιατί να μην είναι το κοινό όλων των ομάδων σαν του Πανιωνίου;

ΣΩΣΤΟΣ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ

Δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να συνταχτώ με όλους εκείνους που εξύψωσαν τον Τάκη Λεμονή εν μια νυκτί. Ούτε με τον κυρ Σάββα -ξέρετε εσείς- που στην ηλικία του θα έπρεπε να του απαγορεύουν οι γιατροί τέτοιες κολοτούμπες. το 3-1 επί της Βέρντερ μπορεί να ήταν το πρώτο διπλό του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν ισχύει ότι θα φύγει το άγχος από τα πόδια των παικτών μόνο μ' αυτό. Χωρίς την ανάλογη συνέχεια οι Πειραιώτες μπορεί και πάλι να μείνουν εκτός νυμφώνος, οπότε ουσιαστικά -και τυπικά- δε θα έχει αλλάξει τίποτα. Αλλού οφείλουμε να σταθούμε: Στο αυτό καθαυτό κοουτσάρισμα του Τάκη Λεμονή.

Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που έχουν αλλάξει από την επίσημη έναρξη της σεζόν στα πλάνα του Τάκη Λεμονή. Γιατί μη μου πείτε ότι βλέπετε την ίδια ομάδα, ούτε ότι οι παίκτες απλά άρχισαν να βρίσκονται...

Η αρχική ιδέα να χρησιμοποιείται ο Τοροσίδης στο κέντρο, ως ο μόνος που μπορεί να δώσει βοήθειες σαν κρυφός επιθετικός άλλαξε άρδην. Ο Τοροσίδης χρειαζόταν χώρους για να κινηθεί και με την παρουσία Λεντέσμα-Στολτίδη-Γκαλέτι χαραμιζόταν κάπου μεταξύ άμυνας και κέντρου. Η μετατόπισή του στο δεξί άκρο της άμυνας απέδειξε ότι ο Λεμονής είδε το πρόβλημα και δε δίστασε να παραδεχτεί το λάθος του και να διορθώσει το κακώς κείμενο. Ο Πατσατζόγλου σαφώς και είναι περισσότερο επιθετικός από τον Τόρο. Η αλλαγή ρόλων στους Στολτίδη και Λεντέσμα ήταν καθοριστική. Η αρχική σκέψη για εκμετάλλευση του Αργεντινού λίγο πιο μπροστά από τον Στολτίδη, λόγω κάθετης πάσας δεν έπεισε και επόμενο ήταν να δοκιμαστεί το αντίθετο. Δύο λοιπόν τα κέρδη. Και καλύτερος σαν κρυφός επιθετικός ο Έλληνας και περισσότερος χώρος για να κινηθεί ο Λεντέσμα και ν' ανοίξει το παιχνίδι με τις μακρινές του πάσες. Επίσης, λιγότερα τρεξίματα για τον Γκαλέτι με τον Τοροσίδη να τον καλύπτει αμυντικά και πιο σκληροτράχηλος στην πρώτη ζώνη άμυνας ο Λεντέσμα πριν οι αντίπαλοι αντιμετωπίσουν τον Άντζα και τον εκάστοτε παρτενέρ του στον άξονα της άμυνας. Τεράστιο κέρδος η χρησιμοποίηση πολλών παικτών -πάντα όμως με τους απαραίτητους στυλοβάτες- ώστε και γκρίνια να μην υπάρχει και την απαραίτητη ανασφάλεια να νιώθουν οι θεωρητικά βασικοί. Παρεπιπτόντως: Λίγος πάγκος στο Λούα Λούα δε θα κάνει κακό...

Το ότι ο Τάκης Λεμονής βλέπει μπάλα είναι σίγουρο. Το ότι δεν έχει κόμπλεξ φαίνεται. Το ότι είναι στο σωστό δρόμο αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα. Το αν όμως θα φανεί αρκετός για τον Ολυμπιακό θα φανεί στο τέλος της περιόδου. ΟΦΕΙΛΟΥΝ να του επιτρέψουν να ολοκληρώσει τις σκέψεις του και να μάθει από τα λάθη του. Τα ως τώρα αποτελέσματά του -και στην προηγούμενη φυσικά θητεία του- δείχνουν ότι αξίζει την ευκαιρία.

ΜΟΛΥΒΙ, ΔΕΛΤΙΟ, ΤΑΜΕΙΟ...

Mε 75% ποσοστό επιτυχίας στα χθεσινά ματς δικαιούμαστε να μιλάμε για επιτυχία και θα επιχειρήσουμε κάτι ανάλογο σήμερα. Πάμε στα γρήγορα...

313.

ΒΑΛΕΝΘΙΑ - ΤΣΕΛΣΙ: 1

314.

ΒΕΡΝΤΕΡ ΒΡΕΜΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Χ2

315.

ΛΑΤΣΙΟ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Χ

316.

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ - ΜΑΡΣΕΪΓ: Over

321.

ΜΠΕΝΦΙΚΑ - ΣΑΧΤΑΡ: 1

322.

ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ - ΠΟΡΤΟ: Χ

323.

ΡΟΖΕΝΜΠΟΡΓΚ - ΣΑΛΚΕ: 1Χ

324.

ΣΕΛΤΙΚ - ΜΙΛΑΝ: 1Χ

ΜΟΛΥΒΙ, ΔΕΛΤΙΟ, ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ...

Κακώς, αλλά εδώ και καιρό το παρατήσαμε το στοιχηματάκι και τις προβλέψεις. Μας έλειψαν κυρίως τα περιπαικτικά σχόλια του Σταύρου... Τώρα που έχουμε μία εικόνα των ομάδων και καλή πληροφόρηση είμαστε σε θέση να δίνουμε σε καθημερινή βάση τα προγνωστικά μας. Μέρα Τσάμπιονς Λιγκ λοιπόν και ξεκινάμε με το TOP 5 των δημοφιλέστερων στοιχημάτων στην Ευρώπη.


Νο5: Στεάουα - Αρσεναλ: 2

Νο4: Λίβερπουλ - Μαρσέιγ: 1

Νο3: Σεβίλλη - Σλάβια Πράγας: 1

Νο2: Λυών - Ρέιντζερς: 1

Νο1: Στουτγκάρδη - Μπαρτσελόνα: 2

Πάμε τώρα στις δικές μας προβλέψεις απ' το κουπόνι του ΟΠΑΠ.

112

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ - ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Χ2

132

ΙΝΤΕΡ - ΑΪΝΤΧΟΦΕΝ: Over

133

ΛΥΩΝ - ΡΕΪΝΤΕΡΣ: Over

134

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Γ. - ΡΟΜΑ: 1

135

ΝΤΙΝΑΜΟ ΚΙΕΒΟΥ - ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΛΙΣ.: Χ2

136

ΣΕΒΙΛΛΗ - ΣΛΑΒΙΑ ΠΡΑΓΑΣ: Over

141

ΣΤΕΑΟΥΑ - ΑΡΣΕΝΑΛ: Over

142

ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Χ2

Αντε και ταμείο!


Υ.Γ. Γιώργο έπρεπε, είναι θέμα αρχής...

ΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟ NBA!

Δε μπορώ να καταλάβω τι κάθονται και κάνουν οι Γιαννακόπουλοι ακόμη στην Ελλάδα. Το σωστό θα ήταν να μαζέψουν την ομάδα τους και να πάνε στο ΝΒΑ. Αυτό θα ήταν και το καλύτερο για τις υπόλοιπες ομάδες του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, ώστε να υπάρχει ανταγωνισμός και στόχοι. Αν μείνουν στην Αθήνα θα καταστρέψουν τις βλέψεις του Ολυμπιακού, της ΤΣΣΚΑ, της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα. Γιατί να κατεβούν και ν' αγωνιστούν αυτές οι ομάδες απέναντι στους πράσινους; Με ποιά λογική και με ποιά προοπτική; Άντε και σου βγαίνει η ψυχή να αντιμετωπίσεις το Διαμαντίδη και το Γιασικεβίτσιους και τα καταφέρνεις εν τέλει... Μετά; Όταν πάρουν τη θέση τους οι Σπανούλης, Βούγιανιτς και Μπετσίροβιτς; Αφήστε το καλύτερα... Όσο για τους ψηλούς: Με Τσαρτσαρή, Ζίζιτς, Ουίνστον, Ντικούδη και Τομάσεβιτς λείπει το βαρύ, πανύψηλο φορ, αλλά τι να το κάνεις με μια τέτοια πεντάδα στο τεσσαροπεντάρι; Γι' αυτό σας λέω. Ας κάνουν όλες οι ομάδες ένα συλλαλητήριο, μια διαδήλωση ώστε να πειστούν οι Γιαννακόπουλοι να φύγουν μπας και σωθεί το ευρωπαϊκό μπασκετάκι. Μαζέψτε τους...

VAMOS VAMOS ARGENTINA...

Η 2η αγωνιστική της Superleague σημαδεύτηκε από την αργεντίνικη προέλαση και όσοι είχαν παίκτη από τη χώρα του τάνγκο... τον Κύριο είδαν! Ξεκινάμε χρονολογικά από το Σάββατο. Στα Πηγάδια Ξάνθης ο Πόι ξελάσπωσε και πάλι τους ακρίτες και ήδη φαντάζει ως ένα από τα φαβορί για τον τίτλο του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου παίκτη στο τέλος της σεζόν. Χθες στο Καραϊσκάκη ο Γκαλέτι έδειξε ακόμα μία φορά πως βρίσκεται μία κλάση πάνω από τους εν Ελλάδι αντιπάλους του και συνέχισε σε ρυθμούς Τσάμπιονς Λιγκ διαλύοντας την αριστερή πτέρυγα του ΟΦΗ κι οδηγώντας τους ερυθρόλευκους σε άνετη νίκη και σπουδαία εμφάνιση. Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στο ΟΑΚΑ, ο Μπλάνκο καθάρισε τη μπουγάδα για την ΑΕΚ διώχνοντας τα σύννεφα που είχαν μαζευτεί απειλητικά πάνω απ' το Στάδιο. Τι απέδειξε; Πως ο γκολτζής παραμένει γκολτζής σε όποιο επίπεδο κι αν παίζει. Δύο γκολ, ένα δοκάρι και συμμετοχή σε όλες τις φάσεις συνθέτουν το παζλ ενός εντυπωσιακού ντεμπούτου. Τέλος, στο Παγκρήτιο οι φίλοι του Παναθηναϊκού έζησαν την ανάσταση του Ρομέρο. Οπως ο Μπλάνκο (ο οποίος βρήκε χώρο στην 11άδα της ΑΕΚ εξαιτίας της απουσίας του Λυμπερόπουλου) έτσι κι ο Ρομέρο εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Καραγκούνη, πέτυχε δύο πανέμορφα γκολ, δημιούργησε το τρίτο και χρίστηκε ΜVP θυμίζοντας τον παίκτη που γνωρίσαμε στα φιλικά του περασμένου καλοκαιριού όταν και σκόραρε κατά ριπάς. Εφόσον η αγορά της Λατινικής Αμερικής ήταν η αγαπημένη των ελληνικών συλλόγων το καλοκαίρι αυτό ας ελπίσουμε η ρέντα των μπιανκοσελέστε να συνεχιστεί...

ΕΛΛΑΣ... ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΩΝ

Από το πουθενά -χθες- μας προέκυψε η μεγαλύτερη βραδιά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι 5 εκπρόσωποί μας έριξαν μια μούντζα νίκες στους Ευρωπαίους και μας έδωσαν ελπίδες ότι μπορούμε να σταθούμε και μελλοντικά στους κορυφαίους της γηραιάς ηπείρου αφού σταμάτησε επιτέλους η κατρακύλα στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ. Πάμε τώρα να βαθμολογήσουμε τις χθεσινές μεγάλες επιτυχίες.

5 αστέρια: Στον Αρη, φυσικά, αφού είναι ηλίου φαεινότερον πως πρόκειται για τον μεγαλύτερο άθλο της ιστορίας του. Κέρδισε μία ομάδα με 5 φορές μεγαλύτερη αξία αφού μόνο Μιλίτο και Ματουζάλεμ στοιχίζουν πολύ περισσότερο απ' όλο τον Αρη! Βεβαίως η σφραγίδα του Μπάγεβιτς πρόλαβε ήδη να μπει στο ιστορικό αποτέλεσμα... Αν ολοκληρωθεί η προσπάθεια με πρόκριση θα μιλάμε για θαύμα!

4 αστέρια: Στη Λάρισα! Σούζα το αλογάκι λοιπόν και τα παιδιά του Δώνη απέδειξαν πως ούτε εδώ το μπάτζετ παίζει ρόλο. Αλλωστε δεν θα γίνονται αγώνες αν όλοι επικαλούνται το μπάτζετ. Τα δύο τεμάχια που έφαγαν τα Ρόδα είναι και λίγα αφού οι γηπεδούχοι επικράτησαν ολοκληρωτικά. Αφού τη γλίτωσαν φθηνά θα κυνηγήσουν την ανατροπή στη ρεβάνς αλλά αν οι "βυσσινί" αποδόσουν όπως στο Πανθεσσαλικό δεν έχουν καμία τύχη!

3 αστέρια: Στην ΑΕΚ. Συστήναμε υπομονή στους άμπαλους αφού όσοι ξέρουν το τόπι διαπίστωσαν τους αυτοματισμούς και τη δουλειά ακόμα και στις συντριβές από τη Σεβίγια. Η χθεσινή νίκη - πρόκριση (κόντρα σε αντίπαλο που έχασε την πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ ελέω διαιτησίας και είναι πρωταθλήτρια έχοντας στον πάγκο της Τραπατόνι) αποτελεί μια πρώτη δικαίωση αφού τα καλύτερα έπονται για τον δάσκαλο Φερέρ και την παρέα του Ριβάλντο...

2 αστέρια: Στον Πανιώνιο και τον προπονητή που μας βάζει γυαλιά ένα χρόνο τώρα, τον κύριο (με τα όλα του) Εβαντ Λίνεν. Κι αν το ένα αστέρι πάει στον Γερμανό το άλλο πάει στον κύριο (επίσης με τα όλα του) Τσακίρη. Συγνώμη, αλλά για μένα μόνο έκπληξη δεν αποτέλεσε το χθεσινό αποτέλεσμα κόντρα σε μία Σοσό η οποία παραπαίει. Ο Πανιώνιος άλλωστε έδωσε δείγματα γραφής πολύ νωρίς και αναμένεται ακόμα καλύτερος από πέρυσι!

1 αστέρι: Στον ΠΑΟ. Ηταν συντριπτικά καλύτερος κι έπραξε τα δέοντα ως όφειλε. Αλλωστε έχει "όνομα βαρύ σαν ιστορία" ... στας Ευρώπας και δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης με την Αρτμέντια. Πάντως ήταν ο μόνος "προβληματικός" σε απόδοση παικτών και κοουτσάρισμα από τον πάγκο. Αραγε ο Ν' Ντόι γιατί δεν ξεκινάει βασικός;

THE SPECIAL ONE

305 αγώνες, 211 νίκες(ποσοστό 69%!), 59 ισοπαλίες και μόλις 35 ήττες(!!). 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα (δύο με την Πόρτο και δύο με την Τσέλσι), 2 συνεχόμενοι τίτλοι στην Ευρώπη (ΟΥΕΦΑ και Τσάμπιονς Λιγκ με Πόρτο) , 2 κύπελλα (ένα σε Πορτογαλία ένα σε Μ. Βρετανία) και ορισμένα Λιγκ Καπ συνθέτουν το παλμαρέ του Special One. Του Ζοζέ Μουρίνιο, του ανθρώπου που γεννήθηκε για να κερδίζει. Του προπονητή ο οποίος άλλαξε τη μοίρα δύο συλλόγων και τον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Του μάνατζερ που μπήκε στην ποδοσφαιρική ζωή πριν λίγα χρόνια, έγινε το επίκεντρό της και σκοπεύει να μείνει για πολλά χρόνια σκιάζοντας τους πάντες και τα πάντα στο δημοφιλέστερο σπορ του πλανήτη. Ο,τι κι αν γράψουμε δεν θα είναι αρκετό για τον Πορτογάλο ο οποίος σήμερα έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του με τον Ρώσο μεγιστάνα Ρομάν Αμπράμοβιτς. Δεν θα αναλύσουμε τους λόγους, τις αιτίες και τις αφορμές. Το γεγονός είναι πως η Τσέλσι θα είναι σίγουρα η μεγάλη χαμένη (εκτός αν προσλάβει τον γκουρού των εθνικών αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων Γκους Χίντινκ). Ο άνθρωπος που ορισμένοι αγαπούν και οι περισσότεροι λατρεύουν να μισούν είναι μακράν ο καλύτερος προπονητής και πιο ιντριγκαδόρικη προσωπικότητα που εμφανίστηκε ποτέ στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ελπίζω το συντομότερο να αναλάβει τις τύχες μιας ομάδας γιατί θα μας λείψει...

Υ.Γ. Come on, come on praise The Special One...

ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΑΣ

Τα πράγματα είναι απλά. Ο γιαλός δεν είναι στραβός. Εμείς αρμενίζουμε στραβά. Και μιλάω φυσικά για όλα τα εκπληκτικά που έχω ακούσει και διαβάσει από χθες μέχρι σήμερα όσον αφορά στο παιχνίδι και την απόδοση του Ολυμπιακού απέναντι στη Λάτσιο. Μέχρι που μ' έπιασε πονοκέφαλος από τις αστειότητες δημοσιογράφων και Ίλια Ίβιτς. Ορισμένες παρατηρήσεις λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και αυτοί που πρέπει να τα διαβάσουν θα τα διαβάσουν.
Από που κι ως που ο Ολυμπιακός άξιζε τη νίκη; Όσες ευκαιρίες έκαναν οι παίκτες του, άλλες τόσες έκανε και η Λάτσιο. Όσο για τα διαιτητικά λάθη θα αναφερθώ στο σύνδρομο της φουστανέλας, καθώς δεν άκουσα κανέναν να μιλάει για τον Πατσατζόγλου που έπρεπε να έχει αποβληθεί από το 25', για το γκολ του Γκαλέτι που δε ζήτησε κανείς σπίκερ την "πλάγια κάμερα" για να εξετάσουμε αν είναι οφσάιντ ή όχι, παρά μόνο φωνές και διαμαρτυρίες για τη μη αποβολή του Στεντάρντο και την αντικανονικότητα του γκολ του Τζάουρι.
Από που κι ως που ρε Ίλια οι παίκτες του Ολυμπιακού θα έπρεπε να παίζουν σαν τρελοί επί 90 λεπτά; Οι αναπνοές τους με ένα μόνο επίσημο παιχνίδι τελείωσαν στο 60'. Ποδοσφαιριστής ήσουν και ξέρεις. Πόσες φορές εσύ κατόρθωσες να τελειώσεις παιχνίδι τρέχοντας ακατάπαυστα μέχρι το τέλος; Και μάλιστα στην αρχή της περιόδου; Άρα τα σχόλιά σου δεν είχαν αποδέκτες τους παίκτες αλλά το Λεμονή αποκλειστικά. Το Λεμονή που εσύ κράτησες στον Ολυμπιακό με εισήγησή σου στον Κόκκαλη. Το Λεμονή που σε παρακάλαγε όχι για δεκάρι αλλά για ένα ακόμη κεντρικό χαφ ώστε να δίνει ανάσες στους τρεις χθεσινούς, αλλά εσύ δεν το έκρινες απαραίτητο. Για να τα πούμε όλα λοιπόν, γιατί δε βγάζεις στον αέρα την καταρχήν συμφωνία σου με το Φατίχ Τερίμ, ώστε να απαλλάξεις τον Τάκη από το άγχος του να φτιάξει γρήγορα μια καλή ομάδα; Η... υπερεκτίμηση όπως είπες της Λάτσιο, της στρωμένης και σκληρής ιταλικής ομάδας από που προκύπτει; Από την περσινή της θέση στο Καμπιονάτο; Από την αξία των παικτών της; Από την ετοιμότητά της; 'Η ίσως από την ομοιογένειά της; Ο Ολυμπιακός στήθηκε ΑΨΟΓΑ απέναντι στους Ρωμαίους και σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να επιδιώξει φουλ επίθεση μετά το 60' από την στιγμή που οι περισσότεροι παίκτες (χαρακτηριστικά: Πατσατζόγλου, Στολτίδης, Τζόλε, Λούα Λούα στο μέγιστο βαθμό) είχαν θολώσει από την κούραση; Γιατί δεν σχολίασες την έλλειψη έτοιμων εναλλακτικών λύσεων, παρά μόνο φόρτωσες στο Λεμονή το λάθος της μη πραγματοποίησης έγκαιρων αλλαγών; Και τέλος: Δεν σκέφτηκες ότι η παρουσία ενός δεύτερου φορ θα στερούσε από την ομάδα σου ένα χαφ χάρη στα οποία είχες την κατοχή καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα και στερούσαν από τη Λάτσιο τις οργανωμένες επιθέσεις; Εκτός κι αν εννοούσες ότι έπρεπε να βγει κάποιος αμυντικός ή -ακόμη καλύτερα- να έπαιζε ο Ολυμπιακός με 12... Ωραία ιδέα,ε;
Όσο για τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα της κωλοτούμπας το μόνο που έχω να τους πω είναι να διαβάσουν και ν' ακούσουν τι έλεγαν πέρσι μετά τις εντός έδρας τριαροτεσσάρες στο Τσάμπιονς Λιγκ. "Ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να παίζει πιο αμυντικά". "Πρώτος στόχος του θα έπρεπε να είναι το μηδέν στην άμυνα". " Μα με ποιά λογική ο Ολυμπιακός κατεβάζει δύο και τρεις επιθετικούς στη διοργάνωση;" Φέτος το τροπάρι άλλαξε. Ο Ολυμπιακός έγινε Μίλαν και θα έπρεπε να ρίξει τρία γκολ στους Ιταλούς, άλλα τέσσερα στη Βέρντερ και άλλα πέντε- έξι στην ανύπαρκτη Ρεάλ (Ποιός Σούστερ μωρέ); Οι παρατηρήσεις του στυλ "δεν έπαιξε επιθετικά, φοβήθηκε, δεν τόλμησε, έχασε δικό του παιχνίδι" ακούστηκαν κατά κόρον από τους απανταχού ειδικούς. Τελικά κύριοι ο Ολυμπιακός πώς πρέπει να παίξει; Ή το σχόλιό σας θα εξαρτάται κάθε φορά από το αποτέλεσμα; Τύφλα να 'χει ο Λούα Λούα...
Για να τελειώνουμε με τις αστειότητες. Ο Λεμονής έδειξε ότι είναι ακομπλεξάριστος και το εμφύσησε στους παίκτες. Έδειξε ότι με πέντε νέους παίκτες στην ενδεκάδα, με ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του και με σαφή πόλεμο εναντίον του, φτιάχνει ΟΜΑΔΑ. Ομάδα που έχει σαφείς προσανατολισμούς και σχέδιο. Ομάδα που όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται καλύτερη, αποκτώντας ανάσες και αυτοματισμούς. Αρκεί να τον αφήσουν για ένα χρόνο. Όχι παραπάνω. Ας το τολμήσουν μια φορά, για να αποδειχτεί αν ένας Έλληνας προπονητής μπορεί να σταθεί στην Ευρώπη. Έτσι Ίλια;

Υ.Γ. Συγγνώμη για το... "σεντόνι", Σωκ, αλλά ήταν επιβεβλημένο.

ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΜΟΝΟ: ΜΠΡΑΒΟ!

Ήμουν από αυτούς που στο Ευρομπάσκετ δεν μ' ένοιαζε για την Εθνική ιδιαίτερα. Όχι γιατί δε θαυμάζω αυτή την ομάδα και την ξεχωριστή δουλειά του Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά γιατί δεν έβλεπα στα μάτια των παικτών τη φλόγα και τη δίψα που έβλεπα σε προηγούμενες διοργανώσεις. Γιατί δεν έβλεπα τη διάθεση να διατηρήσουν τα κεκτημένα. Με εξαίρεση λίγο από Σπανούλη, λίγο από Παπαλουκά και λίγο από Βασιλόπουλο σε ελάχιστες στιγμές και σε ελάχιστα παιχνίδια δεν είδαμε αυτά που περιμέναμε. Όχι απαραίτητα τη νίκη αυτή καθαυτή, αλλά την όρεξη να δείξουν τα δόντια τους. Στο παρά πέντε και με την ψυχή στο στόμα.
Σίγουρα οι απουσίες των Φώτση και Σχορτσιανίτη ήταν σημαντικές. Σίγουρα οι Πελεκάνος - περισσότερο- και Μπουρούσης -λιγότερο- ήταν ψαρωμένοι. Σίγουρα το Ευρωμπάσκετ ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Ισπανίας, ώστε και να ξεκουράζονται οι Ισπανοί και να παίζουν τρία παιχνίδια σε 60 ώρες οι υπόλοιποι. Αυτή η ομάδα όμως μας είχε συνηθίσει στην ανωτερότητά της και στην κατάθεση ψυχής. Κάτι που δεν είδαμε κατά τη διάρκεια του τουρνουά.
Όλ' αυτά βέβαια μέχρι τον ημιτελικό με την Ισπανία. Έχοντας κάνει τα εύκολα δύσκολα την προηγούμενη νύχτα απέναντι στους Σλοβένους και με την κούραση να τους γονατίζει, όλοι περίμεναν μια αξιοπρεπή ήττα. Αυτό συνέβη, αλλά όχι με τον τρόπο που όλοι περίμεναν. Οι Ισπανοί ξεκούραστοι και με αυτοπεποίθηση αναγκάστηκαν να καταφύγουν στους τσαμπουκάδες και στη διαιτητική εύνοια ώστε να φτάσουν στον τελικό. Η εικόνα του Τσαρτσαρή να πηγαίνει μετά το τέλος του παιχνιδιού κουτσαίνοντας και ασθμαίνοντας στη μεικτή ζώνη, με πάγους και στους δύο αστραγάλους έδειξε ότι αυτή η ομάδα έχει σωστές βάσεις και πανάξιο δάσκαλο αυταπάρνησης. Παρά την τελική ήττα ελάχιστα στενοχωρήθηκα. Αντιθέτως ένιωσα περήφανος γι' αυτά τα παιδιά. Έδωσαν μέσα σε σαράντα λεπτά ένα ανεκτίμητο μάθημα σε όλους τους μέλλοντες αστέρες της Εθνικής, αλλά και σε όλους εμάς ότι τα ανθρώπινα όρια είναι ανεξάντλητα και ότι το πνεύμα είναι δυαντότερο από το σώμα. Εγώ το πήρα το μάθημά μου. Ελπίζω να συνέβη το ίδιο και με αρκετούς άλλους. Συγχαρητήρια για τον τρόπο διδασκαλίας τους. Είναι μοναδικός...